ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΕΡΡΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΟΥΜΠΑ στην Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων,
με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων «Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις». (02/02/2021)
Τώρα, είναι αυτό που λέμε, ότι για μία ακόμη φορά θα γίνουν κάποιοι πειραματισμοί στο χώρο της παιδείας και άκουσα την αντιπολίτευση να λέει, ότι όταν θα επανέλθουμε εμείς στην εξουσία θα τα καταργήσουμε. Το θέμα είναι κύριοι, ότι έχουμε το αίτιο και το αιτιατό. Το αιτιατό το ξέρουμε με τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, αλλά για το αίτιο επί της ουσίας, δεν μιλάμε. Διαβάζω τις τελευταίες μέρες καθηγητές και από ξένα πανεπιστήμια, από το Πρίστον, από το πανεπιστήμιο της Σορβόννης, από το Λίβερπουλ, για το πώς γίνεται ο έλεγχος για στοιχεία που δεν χρήζουν της πανεπιστημιακής κοινότητας και πρέπει να υπάρχει ένας έλεγχος. Το θέμα είναι γιατί φτάσαμε ως εδώ. Έχουμε ένα σύνδρομο του παρελθόντος απέναντι στην κακή δεξιά, απέναντι στο κίνημα των φοιτητών κατά της δικτατορίας, σε αυτούς που καρφώναν οι μεν τους δε και τα λοιπά; Πρέπει να τα αποβάλουμε, διότι πρέπει να χτίσουμε νεολαία με διαφορετική νοοτροπία ιδεώδη και διαφορετικό μυαλό θα έλεγα, απέναντι σε πάρα πολλά κατάλοιπα του παρελθόντος. Θα πρέπει να μιλήσουμε επί της ουσίας αν θέλουμε πραγματικά τα πανεπιστήμια να είναι και μια όαση, ένα καταφύγιο ιδεών, να βγάζουν πραγματικούς ακαδημαϊκούς πολίτες, ενεργά κύτταρα. Το έχω πει πολλές φορές· άλλο η παιδεία, άλλο η εκπαίδευση, αλλά πρέπει να υπάρχει ένας συγκερασμός.
Δεν άκουσα να μιλάμε για το διοικητικό μοντέλο. Το διοικητικό μοντέλο με τον ειδικό λογαριασμό κονδυλίων και έρευνας το οποίο είναι συνυφασμένο με το λογιστικό, έχει δώσει αφορμές για γραφειοκρατία, για το ότι δεν υπάρχει σωστός καταμερισμός κονδυλίων. Δεν ξέρουμε πού έχουν πάει αυτά τα χρήματα, πώς τα διαχειρίζονται για συγγράμματα, για έρευνες και ούτω καθεξής.
Τελευταία μιλούσαμε με τη Νέα Δημοκρατία για το πώς θα χρηματοδοτούνται τα πανεπιστήμια με βάση το ερευνητικό τους πρόγραμμα. Δεν είναι υποχρεωτικό όμως, δυστυχώς, τα πανεπιστήμια να δίδουν στο φως της δημοσιότητας τις έρευνες που θα βοηθήσουν την αγορά εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο συνδεδεμένα τα πανεπιστήμια με την αγορά εργασίας για να μπορούν να προσελκύσουν πραγματικά φοιτητές με σχολές της αρεσκείας τους. Συνάμα, όμως, να επιστρέψουν και τα φωτεινά μυαλά των επιστημόνων από το εξωτερικό. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα για το πόσο κομματικός στρατός των κομμάτων και ποτέ κανένα κόμμα δεν δέχθηκε να διαλύσει τη νεολαία του. Την έχει ως προθάλαμο και ως προπύργιο. Είναι γνωστό τοις πάσι διότι μου κάνει εντύπωση ότι οι περισσότεροι που μιλάτε για να μην υπάρχει έλεγχος και αστυνόμευση με την καλή έννοια του άστυ και νέμω μέσα στα πανεπιστήμια, έχετε φοιτήσει είτε για πτυχίο είτε για μεταπτυχιακά σε ξένα πανεπιστήμια και ξέρετε ότι εκεί υπάρχει μια ευταξία και μία εύρυθμη κατάσταση.
Άρα, λοιπόν, δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ως Ελληνική Λύση συμφωνείτε με πολλές προτάσεις που έχουμε καταθέσει εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Στην αντιγραφή, όμως, κάνετε λάθη. Κάνετε λάθη στην αντιγραφή και αυτό που λένε οι μεγαλύτεροι καθηγητές και δάσκαλοι, τα περισσότερα λάθη δυστυχώς γίνονται στην αντιγραφή. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να φέρουμε μια σειρά από παραδείγματα και στο θέμα το πώς γίνεται η κατανομή των κονδυλίων. Αλλά σήμερα ένας μέσος Έλλην, πατέρας ή μητέρα, τι θα μας πει; Αυτό που εύχεται στο παιδί του μόλις μπει στο πανεπιστήμιο είναι «είθε να τελειώσεις τη Σχολή στην ώρα σου, γιατί δεν μπορώ να πληρώνω ενοίκια και εύχομαι να μην υπάρχουν πολλές καταλήψεις». Είναι μία πραγματικότητα κύριοι για τον μεροκαματιάρη Έλληνα που πραγματικά ματώνει για να σπουδάσει το παιδί του.
Απέναντι τώρα στους αιώνιους ή συνταξιούχους φοιτητές σίγουρα πρέπει να υπάρχει ένα χρονικό πλαίσιο. Δίνεται ένα χρονικό ν+2 ή ν+3 ανάλογα με το έτος φοίτησης. Προσέξτε, όμως. Θα πρέπει να λάβουμε και κοινωνικές παραμέτρους, γιατί ένας φοιτητής δεν μπορεί να ολοκληρώσει στην ώρα του τις σπουδές του. Διότι, πέρα από αυτό που λέτε μπορεί να υπάρχει μία ασθένεια γύρω από βαθμό πρώτης συγγένειας, να αναγκαστεί να δουλέψει μέχρι και 20 ώρες την εβδομάδα. Υπάρχει και η παράμετρος των εισοδηματικών κριτηρίων. Αν ένας πατέρας που είναι αγρότης με 300 ευρώ σύνταξη, θα καλέσει το παιδί του να δουλέψει στα χωράφια ή το παιδί θα αναγκαστεί να δουλέψει σε «μαύρη» εργασία, διότι ο εργοδότης δεν τον προσλαμβάνει φανερά -είναι μια πραγματική κατάσταση της αγοράς και για τους φοιτητές που δουλεύουν στη λατζιέρα, που δουλεύουν ντελίβερι – δεν μπορεί να δικαιολογήσει ότι δουλεύει. Άρα, λοιπόν, θα ήταν πολύ καλό να δούνε και την κοινωνική παράμετρο εισοδηματικών κριτηρίων ενός φοιτητή, ο οποίος εκ των πραγμάτων πρέπει να δουλέψει και πρέπει να του δικαιολογήσουμε την παράταση φοίτησης. Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις.
Για το θέμα της αστυνόμευσης δεν είναι η Αστυνομία και το ποιόν της Αστυνομίας που εμείς ως Ελληνική Λύση έχουμε κάνει τις δικές μας προτάσεις, διότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος, να σεβαστούμε την περιουσία των φορολογούμενων πολιτών, να σεβαστούμε αυτούς τους φοιτητές που πρέπει να είναι ενεργά κύτταρα και δεν θέλουν να είναι περιχαρακωμένοι σε κομματικές παρατάξεις για να παίρνουν σημειώσεις – εργασίες και θέλουμε να μην υπάρχει κρεουντισμός από πλευράς των καθηγητών.
Πρώτον, υπάρχει πολύ μεγάλο λάθος συστήματος σήμερα στα πανεπιστήμια σε ότι αφορά τα εξάμηνα. Λέτε, λοιπόν, ότι δεν θα δοθεί παράταση φοίτησης. Ακούω ακαδημαϊκούς και βλέπω τι γίνεται σε πανεπιστήμια του εξωτερικού που πρέπει να πάμε κατά πανεπιστημιακό έτος. Δηλαδή, αν δεν περάσεις το προηγούμενο μάθημα, δεν μπορείς να δώσεις το επόμενο. Γιατί το λέω αυτό. Διότι, μπορεί στην τελευταία χρόνια φοίτησης να συσσωρευτούν μαθήματα της πρώτης χρονιάς από ένα λανθασμένο σύστημα. Παράδειγμα, η Νομική έχει 42 μαθήματα. Τα ρίχνουμε στο καλάθι και τα 42 μαθήματα και καλούμε τον φοιτητή όποτε θέλει να τα περάσει. Είναι λάθος. Μπορεί ένας φοιτητής Νομικής – που το δίνω ως παράδειγμα – να χάσει το πτυχίο του ενώ έχει περάσει 38 μαθήματα. Τα τέσσερα δεν μπόρεσε να τα περάσει για πολλούς λόγους, με αποτέλεσμα να μην είναι πτυχιούχος. Άρα, λοιπόν, βλέπουμε ότι πρέπει να έχουμε ένα σύστημα κατά πανεπιστημιακό έτος, όπως επικαλέστηκε ο Υπουργός και τον Καναδά. Γιατί ο Καναδάς έτσι λειτουργεί. Υπάρχει το πρώτο πτυχίο, υπάρχει το master, υπάρχει το διδακτορικό. Αλλά πηγαίνεις βήμα – βήμα. Έτσι, λοιπόν, θα πρέπει να δούμε κοινωνικές παραμέτρους για φοιτητές βιοπαλαιστές για ποιο λόγο δεν φοιτούν στην ώρα τους. Εκείνο βέβαια που έχει συμβεί με τα πανεπιστήμια είναι έξω από μία πραγματικότητα σε ότι αφορά τον επαγγελματικό προσανατολισμό. Δυστυχώς, δεν μπορούν να παρέχουν την τεχνική παιδεία που θα θέλαμε.
Στο θέμα του ελέγχου δεν θέλουμε να υπάρχει μία ανεξέλεγκτη κατάσταση. Θέλουμε ειδικό τμήμα ελέγχου. Το ποιοι έρχονται μέσα στα πανεπιστήμια, όπως συμβαίνει στη Γαλλία, όπως συμβαίνει στο Λίβερπουλ, όπως συμβαίνει στο Πρίνστον των Ηνωμένων Πολιτειών. Και δεν θέλουμε μια κατάσταση που δυστυχώς έχουμε φτάσει αυτή τη στιγμή. Ναι μεν θα σεβαστούμε το άρθρο που μιλάει για τις ατομικές ελευθερίες, για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Είμαστε κάθετοι εκεί. Πρέπει να υπάρχει μία ελευθερία λόγου, μια δημοκρατική διαδικασία. Απέναντι, όμως, και σε ένα διοικητικό μοντέλο, το οποίο θα μπορούσε να είχε επιλύσει γραφειοκρατικής φύσεως ζητήματα κυρίως σε κονδύλια που πληρώνει ο Έλληνας πολίτης ή έρχονται από το εξωτερικό. Αλλά βλέπω η αναλογία είναι 3500 διοικητικοί υπάλληλοι ανά 100 φοιτητές. Στη Γερμανία είναι 10 και πλέον προς 100. Στη Βρετανία περίπου 12. Γιατί το λέω αυτό. Διότι θα έπρεπε το διοικητικό μοντέλο με γνώσεις να διαχειρίζεται αυτόν τον περιβόητο ΕΛΚΕ, δηλαδή, τον Ειδικό Λογαριασμό Κονδυλίων για να έχουμε καλύτερα πανεπιστήμια και για υλικοτεχνική υποδομή, αλλά και από πλευράς καθηγητών. Υπάρχουν καθηγητές που δεν πατούσαν ή δεν πατάνε στα μαθήματα και πληρώνονται κανονικά. Υπήρχαν εισαγγελικές έρευνες για ατασθαλίες οικονομικές σε μεγάλα πανεπιστήμια τη δεκαετία του ΄90.
Πρέπει, λοιπόν, να τα βάλουμε όλα σε μια σειρά, να γίνουμε ρεαλιστές. Διότι, δεν μπορεί άλλο ο Έλληνας πολίτης να συνεχίζει να πληρώνει ακριβά «το μάρμαρο». Θα επανέλθουμε στις επόμενες συνεδριάσεις.
Λινκ με την ομιλία σε βίντεο
