Κι αφού περάσαμε το αντάρτικο των παπάδων και τις ψαλμωδίες του bella ciao, ας γυρίσουμε στα του ανασχηματισμού. Όσοι έχουν ζήσει χρόνια Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου δεν μπορεί παρά να ένιωσαν απογοήτευση αφού ο ανασχηματισμός Μητσοτάκη ήταν ένας ανασχηματισμός χωρίς μεγάλο παρασκήνιο, χωρίς ίντριγκα, χωρίς καραμπόλες, χωρίς τοπικιστικές ισορροπίες. Μιας ημέρας υπόθεση,
Παλιότερα τα πράγματα ήταν αλλιώς. Κι οι καραμπόλες θέσεων και καρεκλών, έκαναν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ν’ αλλάζουν κάθε πέντε λεπτά. Άσε που επί Ανδρέα Παπανδρέου τους ανασχηματισμούς (πλην των 4-5 βασικών υπουργείων) τους έκανε ο Λιβάνης με κριτήριο πόσοι νέοι και πόσοι παλιοί θα πάρουν θώκο, πόσοι αριστερογενείς, πόσοι δεξιογενείς, πόσες γυναίκες, πόσοι νότιοι ή βόρειοι ή και από τις ίδιες περιφέρειες. Με αυτά τα κριτήρια, έλεγε, δεν μπορεί να υπάρχει κυβέρνηση μικρότερη των 55-60 νοματαίων… Ε, περίπου τόσοι είναι και σήμερα ασχέτως αν άλλαξαν τα κριτήρια.
Όταν ήταν να σχηματιστεί η πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, υπήρχε ένταση αναφορικά με το ποιοι θα επικρατούσαν από τις διάφορες ομάδες του ΠαΣοΚ. Τελικά σ’ αυτή συμμετείχαν σχεδόν αποκλειστικά παλιοί βουλευτές (κυρίως με κριτήριο τις εκλογές του 1977) και όσοι είχαν περγαμηνές εναντίον της χούντας. Κι όπως έλεγε ο θυμόσοφος Τάσος Σεχιώτης (δήμαρχος Τρίπολης, βουλευτής και υπουργός του ΠαΣοΚ) ήταν μια κυβέρνηση Σιχτίρ Πιλάφ!
Μια άλλη φορά, ο Πάγκαλος που δεν είχε καίρια συμμετοχή στο ΠαΣοΚ και ζούσε στη Γαλλία, δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Μαρούδα (εκπρόσωπος τύπου του Ανδρέα). «Ψάχνουμε να σου βρούμε αεροπλάνο να έρθεις στην Αθήνα, ορκίζεσαι υφυπουργός Παιδείας»! Ο Πάγκαλος έφτασε στην Αθήνα, πήγε στου Λέντζου κι αγόρασε κουστούμι, το φόρεσε και πήρε το δρόμο προ το Μέγαρο Μαξίμου. Κόσμος και κοσμάκης εκεί, οι περισσότεροι περίμεναν να περάσει η ώρα για να πάνε στο προεδρικό μέγαρο να ορκιστούν. Κάποια στιγμή περνά μπροστά από τον Πάγκαλο ο Ανδρέας που του απευθύνει τον λόγο: «Λοιπόν, πώς σου φαίνεται το υπουργείο Εμπορίου»; Κόκκαλο ο Πάγκαλος! «Μα κύριε πρόεδρε για το Παιδείας μου είπαν»… «Θα σου εξηγήσει ο Αντώνης»…Όπου Αντώνης, ο Λιβάνης. Τι είχε συμβεί; Ο Ανδρέας είχε ξεχάσει να συμπεριλάβει στην κυβέρνηση τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο κι εκείνος απειλούσε Θεούς και δαίμονες επειδή δεν είχε λάβει τηλεφώνημα. Έτσι άρχισαν οι καραμπόλες. Μπήκε ο Γιαννόπουλος και πήγε στο Εργασίας, όπου είχε τοποθετηθεί αρχικά ο Βερυβάκης. Ο Βερυβάκης πήγε στο Κοινωνικών Ασφαλίσεων που αρχικά ήταν ο Παπαθεμελής. Έτσι, ο Παπαθεμελής πήγε στο υφυπουργείο Παιδείας που προοριζόταν για τον Πάγκαλο. «Και τι κάνουμε τον Πάγκαλο;», ρώτησε ο Λιβάνης. «Βάλε τον στο υφυπουργείο Εμπορίου, που δεν θέλει να πάει ο Πέτσος»! «Μα τι ξέρει ο Πάγκαλος από εμπόριο;»… «Μαθαίνει γρήγορα ο Θόδωρος», ανταπάντησε ο Ανδρέας!
Ο Ανδρέας έκανε ανασχηματισμούς κι ήταν τόσο απρόβλεπτοι και μπερδεμένοι που μια φορά είχαν ειδοποιηθεί να ορκιστούν για το Ναυτιλίας δυο βουλευτές του! Κι όταν ήθελε να διώξει κάποιον είχε σκαρφιστεί τη μέθοδο της επιστολής. Τους έστελνε επιστολές που ανέφερε… «έγραψες ιστορία στο υπουργείο» και στο τέλος έκλεινε με την αποπομπή τους. Μόνο «έχε γεια Παναγιά» δεν τους έγραφε…. Έτσι «σχόλασε» και τον Αντώνη Τρίτση κατ’ απαίτηση της εκκλησίας! Κάποτε είχαν ειδοποιήσει μια γυναίκα (νομίζω ήταν η Μαρία Κυπριωτάκη) ότι το μεσημέρι ορκίζεται υπουργός. Μα μια καραμπόλα την πέταξε εκτός υπουργικού συμβουλίου. Ουδείς σκέφτηκε να της το πει κι εκείνη κουνάμενη και συνάμενη πήγε στο προεδρικό μέγαρο να ορκιστεί, όπου ο Λιβάνης της είπε «άντε γεια, άλλη φορά»…
Από την άλλη, ήταν κι ο γέρο Καραμανλής. Έβαζε –έβγαζε, μπινελίκωνε όποιον του έλεγε κανένα όνομα. Μια φορά θυμήθηκε όλους τους αγίους του εορτολογίου όταν ένας βουλευτής –πρώτος σε σταυρούς στη Β’ Αθηνών- πήγε μόνος του να ορκιστεί υπουργός, θεωρώντας ότι αυτό είναι αυτονόητο. Μια άλλη φορά οι συνεργάτες του μάζευαν τα τασάκια όταν κορυφαίος του υπουργός και μετέπειτα μέγας θεσμικός παράγων του τόπου, απλώς του πρότεινε να υπουργοποιηθεί ο τάδε βουλευτής της εκλογικής του περιφέρειας, επειδή είναι ικανός και εξελίξιμος…
Α, υπήρχε κι ένας βουλευτής που σε κάθε ανασχηματισμό έραβε κουστούμι και περίμενε τηλέφωνο υπουργοποίησης. Δεν το έλαβε ποτέ! Ήταν ο Νίκος Αναγνωστόπουλος, με ξεχωριστή παρουσία στην Α’ Αθηνών, γνωστός κι ως «ο φίλος του νεκρού», αφού πήγαινε σε κηδείες, ακόμη κι αγνώστων, και έλεγε το όνομά του, συμπληρώνοντας…. «φίλος του νεκρού»!
Κι επί Μητσοτάκη, τα ίδια. Εκεί να δείτε ίντριγκα. Η μεγαλύτερη αγωνία ήταν η ισορροπία ανάμεσα σ’ εκείνους που θεωρούν ιδιοκτησία τους τη Νέα Δημοκρατία (ακόμη συμβαίνει αυτό) και τους «μουσαφίρηδες» του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Εκεί να δείτε ράβε –ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει… Εκεί να δείτε τι γινόταν στις εφημερίδες. Όλη η κοινοβουλευτική ομάδα έπαιρνε τηλέφωνα τους δημοσιογράφους. Όλοι τότε τους θυμόντουσαν. Και μέσα στα «τι κάνεις;», «χαθήκαμε», «να τα πούμε», έπεφτε κι η κρίσιμη ερώτηση: «Τι μαθαίνεις»; Κι όταν έλεγες ότι ήξερες, αν ήξερες, ερχόταν η επόμενη ερώτηση: «Για μένα τι μαθαίνεις»;
Πριν λίγα χρόνια, καταμεσής της κρίσης κι όταν ετοιμαζόταν η κυβέρνηση Παπαδήμου (ΝΔ – ΠαΣοΚ- ΛΑΟΣ που ήταν σαν γενικός κομματικός ανασχηματισμός), το ενδιαφέρον ήταν περιορισμένο, αφού υπουργικός θώκος σήμαινε, περίπου, γκιλοτίνα. Τότε κι όταν τα κόμματα έφεραν τους υπουργούς τους, ο Καρατζαφέρης πρότεινε τους Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη. «Είναι οι μόνοι που δεν θα φύγουν ποτέ από δίπλα μου», είπε στους δημοσιογράφους!
Τώρα όλα αυτά σε μεγάλο βαθμό έχουν εκλείψει. Κάποιες καραμπόλες έγιναν και στους ανασχηματισμούς του Τσίπρα αλλά ήταν για τις εσωκομματικές ισορροπίες και τις αντίστοιχες με τον Καμμένο. Μα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε τον πιο… αποστεωμένο ανασχηματισμό. Μια μέρα όλη κι όλη η ονοματολογία και τέλος. Καλά καλά δεν έπεσαν ούτε καν τα καθιερωμένα τηλέφωνα στους δημοσιογράφους. Ανασχηματισμός χωρίς καραμπόλες κι εκπλήξεις. Άλλωστε οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ήξεραν για την φυγή Βρούτση και Θεοδωρικάκου, ακόμη και για τη μετακόμιση του Κωστή Χατζηδάκη. Ε, δεν φτάνει ένας Βορίδης, ένας Ταραντίλης, ούτε μια Βούλτεψη για να δημιουργηθεί ίντριγκα. Τι είναι ο κάβουρας τι το ζουμί του…. Ούτε καν ίντριγκα στο ότι η θεία κοινωνία δεν έσωσε τον Κουμουτσάκο…
Περασμένα μεγαλεία…
