Ο χθεσινός ανασχηματισμός αναμενόταν. Ουσιαστικά είχε προαναγγελθεί κι όλοι περιμέναμε να δούμε το βάθος, τις μετακινήσεις και τις καραμπόλες του. Κι η αλήθεια είναι ότι εν μέσω πανδημίας και πολλών προβλημάτων εξ αυτής, το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για αυτόν ήταν κι είναι περιορισμένο. Πιο πολύ νοιάστηκαν και νοιάζονται τα κομματικά στελέχη παρά η κοινωνία που παραμένει ανήσυχη, προβληματισμένη και αγωνιούσα για το τι θα φέρει η επόμενη ημέρα στις ζωές μας.
Το τοπίο που από σήμερα θ’ αντιμετωπίσει το νέο υπουργικό συμβούλιο είναι εξαιρετικά θολό. Τόσο αναφορικά με την πανδημία, τα εμβόλια ή την έξοδο από την κρίση όσο και για τα οικονομικά ή την κοινωνική συνοχή που βρίσκονται στη «ΜΕΘ»!
Ο ανασχηματισμός είναι φτωχός, δεν είναι δομικός κι εμπεριέχει ένα βασικό μήνυμα: Πάμε ολοταχώς σε εκλογές. Και δη με πιο Δεξιά περπατησιά! Αφενός επειδή εισήλθαν στην κυβέρνηση πολλά πρόσωπα με αυτά τα πολιτικά χαρακτηριστικά κι αφετέρου επειδή δεν εισήλθε ουδείς από την Κεντροαριστερά. Ούτε ο Μόσιαλος που αναμενόταν. Τουτέστιν οι γαλάζιες ομάδες πρέπει να συσπειρωθούν αφού θα κληθούν να δώσουν τη νέα μεγάλη εκλογική μάχη. Πιθανότατα διπλή λόγω απλής αναλογικής αλλά και του αναμενόμενου τεταμένου πολιτικού κλίματος.
Ο ανασχηματισμός, επιπλέον, δεν έλαβε δομικά χαρακτηριστικά. Έφυγαν ο Θεοδωρικάκος κι ο Βρούτσης που συνδέθηκαν με την εφαρμογή πολιτικών ενάντια στη μεταρρυθμιστική πολιτική κουλτούρα του Μητσοτάκη. Έφυγε κι ο Κουμουτσάκος που δεν τον έσωσε η θεία κοινωνία. Μπήκαν κάποιοι νέοι σε υφυπουργεία, αλλά τα περισσότερα χαρτοφυλάκια έμειναν κατά βάση ίδια και απαράλλακτα. Η κορυφαία αλλαγή, πλην της αναβάθμισης Βορίδη στο Εσωτερικών, είναι αυτή του Κωστή Χατζηδάκη που πήγε στο Εργασίας. Η ανάληψη αυτού του υπουργείου έχει ιδεολογικό πρόσημο αφού πρέπει να προωθηθεί η μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό και ταυτοχρόνως να καθαριστεί η κρατική κόπρος του Αυγεία με τις εκκρεμείς συντάξεις.
Πέραν όμως από αυτά, σημαντικότατη κίνηση είναι αυτή της μετατόπισης του Θεόδωρου Λιβάνιου στο Μαξίμου. Άνθρωπος που ξέρει να κάνει εκλογές!
Όσο για μεταρρυθμίσεις; Ασφαλώς δεν είναι το δυνατό χαρτί αυτού του σχήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα γίνουν.
Κάτι ακόμη: Είναι εξακολουθητικά ισχνή η παρουσία γυναικών στο κυβερνητικό σχήμα αφού προστέθηκαν μόνο τρεις (Βούλτεψη, Μακρή, Συρεγγέλα).
Προσέξτε διαφορά: Ο Μακρόν στη Γαλλία έχει 17 γυναίκες υπουργούς, έναντι 15 ανδρών! Ενώ στην Ισπανία ο Πέδρο Σάντσεθ έχει κυβέρνηση με 11 γυναίκες υπουργούς έναντι 6 ανδρών.
Κάτι τελευταίο: Η κοινωνική πολιτική στην οποία έχει επενδύσει η κυβέρνηση όλον αυτόν τον καιρό της πανδημίας, πρέπει να αντέξει, να συνεχιστεί και εν πολλοίς να κορυφωθεί από τη νέα κυβέρνηση. Μπορεί το ζητούμενο να είναι οι μεγάλες και δομικές μεταρρυθμίσεις αλλά το τέλος της πανδημίας θα αφήσει πολλά οικονομικά ερείπια. Κάποιους στα όρια της επιβίωσης ή της απελπισίας.
Εν κατακλείδι: Ανασχηματισμός εκλογικός με παράγγελμα … κλίνατε ελαφρώς Δεξιά, με βασικό κυβερνητικό κορμό αλώβητο αλλά και μηνύματα. Μήνυμα επανεκκίνησης και μήνυμα ότι ο Μητσοτάκης ακόμη και (θεωρητικά) κορυφαίους δεν διστάζει να τους θέτει εκτός…
