Οι πληροφορίες από την αγορά αναφέρουν ότι τεράστια εμπορική αλυσίδα με 6 χιλιάδες εργαζομένους ετοιμάζεται να κλείσει αν τα καταστήματά της δεν λειτουργήσουν από τις 14 του μηνός κι ύστερα! Κι όταν μια τέτοια αλυσίδα ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο, καταλαβαίνουμε όλοι τι συμβαίνει στα μικρά καταστήματα.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Μητσοτάκη. Από τη μια η συνέχεια του lockdown σημαίνει οικονομική καταστροφή αφού οι ημέρες των εορτών συχνά καλύπτουν το σημαντικότερο μέρος του ετήσιου τζίρου. Από την άλλη άνοιγμα του λιανεμπορίου σημαίνει τρίτο και ίσως πιο βάρβαρο κύμα της πανδημίας. Κι αν ανοίξει το λιανεμπόριο πώς θα μείνουν κλειστές οι εκκλησίες; Γρίφος!
Από την άλλη πλευρά, όσα συμβαίνουν με μεγάλους «παίκτες» της επιχειρηματικής πιάτσας είναι πρωτάκουστα. Κι ο εμπορικός εμφύλιος μαίνεται με αφορμή τις πωλήσεις με τιμολόγιο!
Προσέξτε: Μεγάλοι «παίκτες» πωλούσαν και πωλούν κανονικά σε όσους διέθεταν ή διαθέτουν τιμολόγιο, ανεξαρτήτως αν ήταν ή όχι επιχειρήσεις του πελατολογίου που μεταπωλούν. Το αποτέλεσμα ήταν όσοι διαθέτουν τιμολόγια (ακόμη και δικηγόροι, μηχανικοί, δημοσιογράφοι ή οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας) να ψωνίζουν κανονικά, την ώρα που τα μικρότερα καταστήματα ήταν κλειστά! Την αρχή έκαναν Praktiker, Leroy, Πλαίσιο και μετά ακολούθησαν οι πάντες: ΙΚΕΑ, Κωτσόβολος Public κλπ.
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου παρενέβη, καταδίκασε τον αθέμιτο ανταγωνισμό με την ευθεία παράκαμψη του lockdown υπό τον μανδύα της χονδρικής πώλησης! Η οποία ουσιαστικά είναι λιανική!
Στην ουσία λοιπόν ασκείται αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι σε όσους επιχειρηματίες έχουν κλειστά τα καταστήματά τους!
Θα πει κάποιος: Γιατί να μείνουν ανοικτά και να πωλούν χονδρικά οι μεγάλοι παίκτες του εμπορίου; Μα αυτό ήταν κι είναι σωστό για να μπορούν να εφοδιάζονται τα καταστήματα λιανικής και να πωλούν διαδικτυακά.
Ούτε ψύλλος στον κόρφο του Αδώνιδος. Η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου ζητά ν’ αλλάξει την απόφασή του και η νέα που θα εκδοθεί να ορίζει ότι η έκδοση τιμολογίων θα γίνεται μόνο σε επιχειρήσεις του πελατολογίου που μεταπωλούν.
Όμως αυτό δεν μπορεί να ελεγχθεί εύκολα. Πώς μια επιχείρηση θα γνωρίζει αν ο προσκομίζων τιμολόγιο αγοράζει για ίδιο όφελος ή για να μεταπωλήσει; Και πώς θα περιορίζεται ένας δικηγόρος ή δημοσιογράφος ή οιοσδήποτε ν’ αγοράσει, επί παραδείγματι, έναν υπολογιστή με τιμολόγιο;
Οι δυο ιστορίες που αναφέρουμε δεν είναι διόλου εύκολες. Ούτε ν’ ανοίξει ή όχι το λιανεμπόριο, ούτε οι αποφάσεις του υπουργείου Ανάπτυξης αναφορικά με τον καταγγελλόμενο αθέμιτο ανταγωνισμό των μεγάλων παικτών του εμπορίου.
Αλλά, κοντός ψαλμός αλληλούια…
