Τα μάθατε φαντάζομαι. Ενώ είμαστε έτοιμοι να αγοράσουμε τις δυο υπερσύγχρονες γαλλικές φρεγάτες που μαζί με τον υπερπλήρη εξοπλισμό τους κόστιζαν 3,5 δις, βγήκε η απόφαση του ΣτΕ για να αναδρομικά των συνταξιούχων. Σύνολο 4 δις! Η αγορά των φρεγατών ακυρώθηκε αφού τα λεφτά έπρεπε να πάνε στις συνταξούλες! Η παλιά επιλογή που έχουμε κάνει ως λαός για την …πάρτη και την καλοπέραση μας, επιβεβαιώθηκε και πάλι.
Τα σκεφτόμουν αυτά μαθαίνοντας την είδηση του συναγερμού του ελληνικού στρατού μετά την τουρκική NAVTEX για έρευνες του Oruc Reis σε θαλάσσια περιοχή που βρίσκονται κοντά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Σκεφτόμουν ακόμη ότι το Ισραήλ, μια σταλιά κράτος χωρίς ιστορία στα βάθη των αιώνων και με τη μισή υφήλιο απέναντί του, έχει καταφέρει να είναι μια πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή αλλά ταυτοχρόνως να περνούν καλά κι οι… συνταξιούχοι του!
Πρέπει να τονίσω κάτι ακόμη: Θωρώ ότι κάνουμε λάθος συνολικά να πιστεύουμε ότι η πρωτοφανής επιθετικότητα των Τούρκων αποτελεί φιλοσοφία του Ερντογάν. Φρονώ με κάθε σεβασμό και ταπεινότητα μπροστά στους επιστήμονες, τους διπλωμάτες και τους πολιτικούς που προσεγγίζουν αυτό το θέμα, ότι η επιθετικότητα αλλά κι όσα κάνει γενικά η Τουρκία (Συρία, Λιβύη, Αιγαίο, Μεσόγειο κλπ) αποτελούν μέρος του γεωστρατηγικού σχεδίου της Τουρκίας για να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της περιοχής.
Διάβασα χθες μια ανάλυση του Γιάννη Σιδέρη, που ουσιαστικά υποστηρίζει την ίδια άποψη και υπενθύμισε τα λόγια του εξαιρετικού φιλοσόφου Π. Κονδύλη που έλεγε: «Κι ενώ οι ελληνικοί εθνικοί στόχοι έχουν de facto περιοριστεί σε μια παθητική αυτοσυντήρηση, όπου διάφορες ρητορικές εξάρσεις εκπληρώνουν την ψυχολογική λειτουργία της υπεραναπλήρωσης, η Τουρκία – ανισομερής, αντιφατική, εν πολλοίς άμορφη ακόμα, αλλά με ακμαίες πηγές στοιχειακής γεωπολιτικής ενέργειας – κοιτάζει αδιάκοπα πέρα από τα σύνορά της μέσα σε ευρύτατους χώρους, προς τους οποίους την ωθούν πολύ νωπές και ενεργές ηγεμονικές μνήμες, καθώς και οι ζωντανές ακόμα φυλετικές, γλωσσικές και ιστορικές συγγένειες».
Μάλιστα, ο σπουδαίος αυτός άνθρωπος είχε προβλέψει: «Όποια τροπή κι αν λάβουν τα πράγματα, σε καμιά περίπτωση η Τουρκία δεν συμπορεύεται στην παρούσα φάση με τις ΗΠΑ ούτε θα συμπορευτεί στο μέλλον ως άβουλος εντολοδόχος τους».
Δηλαδή ο Κονδύλης έλεγε ότι η Τουρκία δεν θα είναι εσαεί εντολοδόχος κάποιου Κλίντον (που είχε παρέμβει στην κρίση των Ιμίων), ούτε ο όποιος Ερντογάν θα ακούει συστηματικά τον εκάστοτε Κλίντον…. Πολύ περισσότερο που στην ιστορική συγκυρία μας έλαχε ο αλαφροΐσκιωτος Τραμπ!
Δηλαδή, είναι σαφές ότι πρέπει κάποια στιγμή να εστιάσουμε στο γεγονός ότι η Τουρκία πάση θυσία θα θέλει να διευρύνει τον χώρο επιρροής της κι εμείς θα είμαστε σχεδόν μόνοι μας! Μπορεί να είναι φραστικά πλάι μας αρκετοί εταίροι στην ΕΕ, αλλά δεν πρέπει να λησμονάμε ότι πολλά ευρωπαϊκά κράτη και κυρίως η Γερμανία, διαθέτουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα κι επενδύσεις στην Τουρκία.
Άρα, επανέρχομαι στη σκέψη του προλόγου. Όταν όλοι γνωρίζουμε αυτά τα δεδομένα και προτιμάμε να ικανοποιήσουμε το λαϊκό αίσθημα πληρώνοντας κάποια αναδρομικά στους συνταξιούχους αντί να αγοράσουμε φρεγάτες για την άμυνά μας, ίσως να μη βλέπουμε παρά μόνο κοντόφθαλμα. Ίσως να είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι η καλοπέραση ίσως να έχει μεγαλύτερη σημασία για πολλούς νεοέλληνες, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα γίνουμε ποτέ Ισραήλ και πανίσχυρη δύναμη που όλοι σέβονται και φοβούνται…
