Είναι πανθομολογούμενο, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, πως η ελληνική κυβέρνηση τα πήγε καλά στην αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, τουλάχιστον έως την αρχή της άρσης των μέτρων περιορισμού, στις αρχές Μαΐου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η αξιωματική αντιπολίτευση έλεγε ότι τα μέτρα είναι σωστά και όλες οι κοινωνικές ομάδες πειθαρχούσαν.
Μόλις μπήκε ο Μάιος, αναδείχθηκαν ένα σωρό διαφωνούντες και άρχισε στις πλατείες των αστικών κέντρων ένα απίστευτο πανηγύρι χαλαρότητας και ανευθυνότητας, με συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας διάφορων πολιτικών και κοινωνικών ομάδων να πραγματοποιούνται με ασυνήθιστα υψηλή συχνότητα. Την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου μόνο, είχαμε πάνω από μία συγκέντρωση ανά μέρα κατά μέσο όρο. Ούτε με τα μνημόνια τόση διαμαρτυρία!
Η ειρωνεία σε όλο αυτό είναι πως όσοι διαμαρτύρονται κατά της κυβέρνησης, το μόνο που καταφέρνουν είναι να την αθωώνουν εντελώς για οτιδήποτε συμβεί εφεξής στα πλαίσια της πανδημίας. Ακόμα και όλα λάθος να τα κάνει το Μαξίμου από εδώ και πέρα, οτιδήποτε πάει στραβά (νέα καραντίνα, πιο αργή άρση περιορισμών, πιο αργή αναστροφή του οικονομικού κλίματος, νέα έκτακτα οικονομικά μέτρα, μία ξαφνική υπερφόρτωση του συστήματος υγείας κ.α.) θα μπορεί να συνδεθεί με τους «ακτιβιστές» που, με το που τους κατέστησε ο νόμος υπεύθυνους για τις πράξεις τους, απλά δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό να διοργανώσουν συγκεντρώσεις. Πολλοί, δε, από αυτούς ισχυρίζονταν πως η κυβέρνηση τονίζει τη σημασία της ατομικής ευθύνης για να ελαφρύνει τη θέση της σε περίπτωση αποτυχίας… Πάει κι αυτό τώρα… Όταν με το που αίρονται τα μέτρα αρχίζουμε τα πάρτι, αποδεικνύουμε ότι η κυβέρνηση είχε δίκιο που (υποτίθεται ότι) μας κουνούσε το δάκτυλο.
Επιπρόσθετα, το ακόμα πιο εκνευριστικό είναι ότι οι λόγοι των συγκεντρώσεων είναι ως επί το πλείστον γελοίοι, δεδομένης της κατάστασης. Δεν αποκαλύφθηκε κάποιο φοβερό σκάνδαλο, δεν έκλεισε η Βουλή, δεν χρεοκόπησε η χώρα, δεν εισέβαλαν από κάπου ξένες ένοπλες δυνάμεις, δεν διαλύθηκε το ευρώ ούτε έγινε κάτι άλλο συνταρακτικό και, παρά ταύτα, μέσα σε μία πανδημία που απειλεί ζωές, έγιναν συγκεντρώσεις στη βάση κομματικής ατζέντας: Το ΚΚΕ διεξήγαγε μαζικές μιλιταριστικές ασκήσεις στο Σύνταγμα απλώς για να τιμήσει το «έθιμο», Πρωτομαγιάς ένεκεν, η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ διοργάνωσε δύο παράλληλες συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για ένα περιβαλλοντικό(!) νομοσχέδιο, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά διοργάνωσε υπαίθρια πάρτι «αντίστασης» με μπίρες και μουσική στην Αγία Παρασκευή κ.α.
Στις ΗΠΑ, τουλάχιστον, συγκεντρώνονται να διαμαρτυρηθούν γιατί θέλουν να γυρίσουν στις δουλειές τους. Εδώ, το πρωί της περασμένης Δευτέρας η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώθηκε έξω από το υπουργείο Εργασίας με πανό που έγραφαν «ο καπιταλισμός δεν είναι το μέλλον» και «αυξήσεις στους μισθούς, λιγότερη δουλειά». Πιο προκάτ συνθήματα, πεθαίνεις… Τα ίδια και τα ίδια, από τους ίδιους και τους ίδιους, ανεξαρτήτως εποχής.
Φορούσαν, λέει, μάσκες… Ε, και; Σαν να είναι ένα οποιοδήποτε πρωινό, μίας οποιασδήποτε Δευτέρας, οι επαγγελματίες «επαναστάτες» συνέχισαν την ρουτίνα τους με τον ίδιο τρόπο που τη συνεχίζουν οι απλοί εργαζόμενοι μετά την άρση της καραντίνας, μάσκα-γάντια-μεροκάματο, με τη μεγάλη διαφορά ότι οι δεύτεροι παλεύουν για την επιβίωσή τους και παράγουν, ενώ οι πρώτοι είναι ο ορισμός της άσκοπης συνάθροισης.
Υπάρχουν και οι επαγγελματίες «ψεκασμένοι» όμως… Την Παρασκευή θα διεξαχθεί «τριπλό» συλλαλητήριο σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα που θα φωνάξει «Όχι στα εμβόλια», «Όχι στη στέρηση ελευθερίας», «Όχι στους μετανάστες», «Όχι στην τρομοκρατία», «Όχι στις μάσκες» και «Όχι στο 5G». Προσθέτοντας σαν κερασάκι στην τούρτα κι αυτή τη συγκέντρωση στις προηγούμενες, μπορούμε να πούμε ότι οι Έλληνες, εκτός από την πιο άμεση και αποτελεσματική ανταπόκριση στην πανδημία κατά την άνοδό της, πιθανόν να διακριθούμε διεθνώς και για την πιο ηλίθια ανταπόκριση κατά την πτώση της.
Ποιοι είναι αυτοί που βγαίνουν στο δρόμο για τέτοιους λόγους, όταν όλοι οι ειδικοί επιστήμονες συστήνουν περιορισμό των αχρείαστων μετακινήσεων και συναθροίσεων; Σε ποιο ξέγνοιαστο κόσμο μεγάλωσαν, πόσο υπέροχες εμπειρίες ζωής είχαν και αγνοούν παντελώς την έννοια του ρίσκου; Πόσο σημαντικοί αισθάνονται ώστε να βάζουν τις απόψεις τους και μόνο πάνω από τις ζωές άλλων; Είχαν ποτέ τους προβλήματα; Έκαναν ποτέ ένα λάθος στη ζωή τους και, αν ναι, το πλήρωσαν; Έχουν ηλικιωμένους συγγενείς ή έστω έναν άνθρωπο να παίρνει στα σοβαρά τον ιό;
Ο κορονοϊός είναι υψηλά μεταδοτικός, έχει μολύνει αποδεδειγμένα πάνω από 4 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως οδηγώντας τα 295.540 από αυτά στον θάνατο και ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει εμβόλιο ή φάρμακο για να τον αντιμετωπίσουμε. Τι στην ευχή έχει στο κεφάλι του ο άνθρωπος που, έχοντας ακούσει όλα αυτά, πηγαίνει να συναντήσει άλλους πενήντα, εκατό, χίλιους ανθρώπους για να φωνάξουν όλοι μαζί κατά του καπιταλισμού και του 5G…;
