Το Αγροτικό και Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΚΕΛ) παρακολουθεί με προβληματισμό και οργή την αδίστακτη προσπάθεια διχασμού του λαού μας σε έναν τομέα ζωτικής σημασίας τόσο για την ιστορική εξέλιξή του όσο και για την επιβίωσή μας ως Ελληνισμός.
Το καθεστώς που κυβερνά τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και μετά την αλλαγή Προέδρου, έχει καταφέρει να επιβάλει μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία έναν διχασμό σχετικά με την αποδοχή της κατασκευής ‘αυτοκέφαλης ορθόδοξης εκκλησίας’ στην Ουκρανία, ενώ υπήρχε ήδη Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες σε αυτό το σημείο, αλλά προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην πραγματική και αντικειμενική ενημέρωση, καταφεύγουμε στον σεβαστό π. Γεώργιο Μεταλληνό, ο οποίος μετά την κοίμησή του και την κατάταξή του στις Ειδικές Δυνάμεις της Ορθοδοξίας, μάς φωτίζει ακόμη περισσότερο σε τέτοιου είδους καταστάσεις που έχουν κατευθυνόμενη σύγχυση.
Ο π. Γεώργιος έκανε μία χρησιμότατη τοποθέτηση στην Ημερίδα «Η Ορθοδοξία απέναντι στην σύγχρονη άρνηση», που διοργανώθηκε από την Εστία Πατερικών Μελετών στις 18-5-2019 στο Στάδιο Εἰρήνης και Φιλίας (αίθουσα “Μελίνα Μερκούρη”), υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ. Αναλυτικότερα μπορείτε να δείτε το βίντεο και το πρόγραμμα εδώ:
https://www.impantokratoros.gr/167118D0.el.aspx
https://www.youtube.com/watch?v=d-hueyhNlrE
Παραθέτουμε την απομαγνητοφώνηση της τοποθέτησης του π. Γεωργίου Μεταλληνού, με την οποία επιβεβαιώνει αυτό που ήταν διάχυτο σε όλο τον κόσμο «γιατί ασχολήθηκε η Ιερά Σύνοδος με αυτό;». Ήταν από τότε απολύτως ξεκάθαρο ότι είναι ένα κατασκευασμένο πολιτικό θέμα που «πετάχτηκε» σε εκκλησιαστικό έδαφος για να διαιρέσει και να «τσιμπήσει» όποια υποστήριξη μπορούσε. Μόνο πολιτικοί αμφισβητήσιμης «ποιότητας» το προώθησαν και το στήριξαν μαζί με τον πραξικοπηματία Τζέφρυ Πάιατ που ανέβασε αμετανόητους ναζιστές (Δεξιό Τομέα κλπ) και Σαηεντολόγους (Γιατσένιουκ) στην εξουσία της Ουκρανίας και μετά φυτεύτηκε στην θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα για να διχάσει και εμάς.
«Νομίζω κ. Λάμπρε [Λάμπρος Σκόντζος, θεολόγος-συγγραφέας] ότι θα μπορούσε να μην σπεύσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο εις την αυτοκεφαλία της ουκρανικής Εκκλησίας, της ‘εν Ουκρανία Εκκλησίας’ καλύτερα, η οποία κατά το ημερολόγιο της Εκκλησίας της Ελλάδος ανήκει στην Ρωσία, θα δείτε ότι ανήκει, αυτό που είπε ο κύριος Σκόντζος, ανήκει στην Εκκλησία της Ρωσίας, το ομολογούμε και εμείς οι Έλληνες. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να κινηθεί τώρα διότι βρισκόμαστε σε μία ταραγμένη εποχή ξαναγυρίσαμε στον πόλεμο στον ψυχρό (ή και θερμό πόλεμο σε λίγο) Ανατολής-Δύσεως.
Οι δύο παγκόσμιες δυνάμεις βρίσκονται σε αυτή τη σύγκρουση. Σε μία τέτοια κατάσταση έπεσε θύμα (από ότι πιστεύω) το Οικουμενικό Πατριαρχείο σπεύδοντας να εκπληρώσει την επιθυμία του ενός μέρους, της μιας Μεγάλης Δυνάμεως και να έρθει σε σύγκρουση με την άλλη Μεγάλη Δύναμη. Όπως ελέχθη και στο θέμα της ψευτοσυνόδου στην Κρήτη, η Ορθόδοξος Εκκλησία σήμερα είναι σε τρομερό σχίσμα, όταν λέμε ότι τέσσερις εκκλησίες Αντιόχεια, Ρωσία και λοιπά και λοιπά δεν [την] εδέχθησαν, είναι ο μεγαλύτερος αριθμός Ορθοδόξων ας το πάμε και πληθυσμιακά ας το πάμε αριθμητικά. Δεν έπρεπε λοιπόν κατά την ταπεινή μου εκτίμηση (βέβαια, δεν διευθύνω εγώ τα πράγματα) αυτή τη στιγμή της Μεγάλης Συγκρούσεως που τα πράγματα αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Έγινε μία νέα εκλογή Προέδρου ο οποίος ακολουθεί μία πολιτική η οποία είναι αντίθετη με την πολιτική του προκατόχου του.
Βρισκόμαστε σε ένα (επιτρέψτε τον όρο) αλαλούμ στην Ουκρανία. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Δεν έπρεπε λοιπόν αυτή τη στιγμή να προχωρήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και με συγκίνησε ο κ. Λάμπρος διότι μου δόθηκε η ευκαιρία… Ξέρετε, εγώ είμαι Κερκυραίος, δεν επιτίθεμαι κατά πρόσωπο αλλά λέγω ορισμένα πράγματα και όποιος θέλει τα ακούει ή τα πετάει. Δημοσίευσα εις τον Ορθόδοξο Τύπο και σε άλλο έντυπο ένα κείμενο για την Σύνοδο του 1850 που ανέφερε όπου δόθηκε το κανονικόν αυτοκέφαλο βάσει των Ιερών Κανόνων στην Εκκλησία της Ελλάδος, μετά το εξάμβλωμα, το πραξικοπηματικό αυτοκέφαλο του Κοραή, του Φαρμακίδη και των Φράγκων, Βαυαρών κλπ του 1833. Αν διαβάσετε την ανάλυση αυτή θα δείτε πόσο παραδοσιακά ενήργησε τότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άρα σήμερα έχουμε ξεχάσει την πολιτική, την οποία καλείται να εφαρμόσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο όπως την εφήρμοσε το 1850.
Μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια: διαβάζω σε κείμενα του Οικουμενικού Πατριαρχείου μέχρι σήμερα να προσφωνείται η νέα εκκλησία της Ουκρανίας «θυγάτηρ εκκλησία». Εδώ είναι πλήρης άρνηση του εαυτού του τού Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 1850 δογματικότατα, θεολογικότατα λέει ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, η «εν Ελλάδι Εκκλησία» από την στιγμή που παίρνει το αυτοκέφαλο παύει να είναι θυγάτηρ αλλά είναι αδελφή Εκκλησία. Είναι ισό-τιμος και ισό-κυρος με όλες τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες ΚΑΙ με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. ΑΝ πήρε κανονικό αυτοκέφαλο η Ουκρανία είναι ισό-τιμος και ισό-κυρος με κάθε άλλη αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία».
Με τα προαναφερθέντα ο π. Γεώργιος επιβεβαίωσε και ενίσχυσε την ευρύτερη πεποίθηση ότι είναι καθαρά πολιτικό θέμα και ότι κάποιοι στο Φανάρι έχουν παγιδεύσει το Πατριαρχείο σε πολιτική και στρατηγική στήριξη του καθεστώτος των Ηνωμένων Πολιτειών, γνωρίζοντας και επιλέγοντας σύγκρουση με το ρωσικό λαό. Ιδιαίτερη αξία όμως έχει ότι ξεκαθαρίζει ότι όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν αδελφική σχέση ότι είναι αδελφές εκκλησίες και δεν υπάρχει καμία η οποία είναι Μητέρα Εκκλησία. Αν θα μπορούσαμε να πούμε μόνο ιστορικά και τιμητικά (και όχι ως εξουσιαστικό πρωτείο-δικαίωμα) ότι κάποια εκκλησία είναι Μητέρα Εκκλησία, «τραβώντας» πολύ τον ορισμό, αυτή η Εκκλησία θα μπορούσε να ήταν μόνο των Ιεροσολύμων χωρίς όμως και αυτό να ισχύει, δηλαδή χωρίς το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων να είναι Μητέρα Εκκλησία. Όλες είναι αδελφές εκκλησίες και τα πρόσωπα που τιμητικά ονομάζονται προκαθήμενοι είτε Πατριάρχες είτε Επίσκοποι ή Αρχιεπίσκοποι, έχουν όλοι την ίδια ιεροσύνη από τον Θεό. Μόνο τιμητικά ως «πρώτος μεταξύ ίσων» απονέμονται αυτοί οι τίτλοι και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρωτεία εξουσίας πάνω στους άλλους. Άλλωστε αυτή η ισότητα αποτελεί και το θεμέλιο του συνοδικού συστήματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αυτή η ισότητα επίσης αποτελεί έκφραση και ενός από τα ελληνικά πολιτισμικά στοιχεία που έχουν διαμορφώσει καθοριστικά την Ορθοδοξία, δηλαδή την δημοκρατία. Συνεπώς, είναι και ανθελληνικού χαρακτήρα η εμπλοκή της διοίκησης της Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε αυτό το προϊόν εξουσίας από πολιτικούς και άλλους χώρους που δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθοδοξία.
