Με τη φτηνή επιχειρηματολογία πως δε χρειάζεται να βγάζουμε κείμενα για άλλες «συντεχνίες»
και κοινωνικές ομάδες(!), ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ στον ΣΕΠΕ Ημαθίας καταψήφισαν το ψήφισμα που καταθέσαμε στην συνεδρίαση του Δ.Σ. της 23/1 (σας το επισυνάπτουμε), αρνούμενοι να στηρίξουν τον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.
Είναι η δεύτερη φορά μέσα σ’ έναν μήνα που γυρίζουν την πλάτη στις απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων (η πρώτη ήταν η άρνηση στήριξης του απεργιακού αγώνα των εργαζομένων στον ΟΤΕ). Εργαζομένων, που δεν παλεύουν για “στενά προσωπικά ή συντεχνιακά συμφέροντα” (έτσι αποκαλούνται τώρα η διεκδίκηση των αυτονόητων και κεκτημένων δικαιωμάτων, όπως η καταβολή των δεδουλευμένων και η διασφάλιση των θέσεων εργασίας) αλλά υπερασπίζονται τις ίδιες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας με τη μορφή του ορυκτού πλούτου της.
Τέτοιου είδους συνδικαλιστές είναι αυτοί που μιλούν για “αναποτελεσματικότητα των αγώνων κι απεργίες που φάγαν τα ψωμιά τους” και “κράτημα δυνάμεων για αγώνες που είναι να έρθουν”.
Είναι αυτοί που από τη μια ψηφίζουν – υπό τον φόβο της κατακραυγής – συμπληρωματικές 3ωρες στάσεις εργασίας αλλά για τον εαυτό τους, όπως ανερυθρίαστα παραδέχονται, επιλέγουν την απεργοσπασία!!!
Είναι οι ίδιοι που σφυρίζουν κλέφτικα ή τηρούν σιγήν ιχθύος στα πιεστικά και συνεχόμενα καλέσματά μας για σύγκληση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης για τις κοσμογονικές ανατροπές που φέρνει το νέο σχέδιο νόμου της κυβέρνησης της Ν.Δ. για το Ασφαλιστικό (αυτό που διατηρεί και θωρακίζει την αρχιτεκτονική του νόμου-λαιμητόμου Κατρούγκαλου, τον οποίο υπόσχονταν προεκλογικά ότι θα καταργούσαν).
Είναι οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ που έχουν θέση υπέρ της αξιολόγησης και κατά της κήρυξης απεργίας αποχής, βάζοντας πλάτη για να συρθεί ένας ολόκληρος κλάδος στο σφαγείο της αξιολόγησης. Από κοινού γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την απόφαση 74 σωματείων (έως τώρα) για οργάνωση της απεργίας αποχής ενάντια σε κάθε αξιολογική διαδικασία.
Είναι οι παρατάξεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που απροκάλυπτα στηρίζουν μέσα στα συνδικάτα τις αντιλαϊκές και αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των κυβερνήσεων και τα συμφέροντα των εργοδοτών και το μόνο που τους ενοχλεί είναι οι ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Η καλύτερη απάντηση σ’ αυτή τους την στάση δόθηκε από την πρωτοφανή συμμετοχή στο μεγάλο και μαχητικό συλλαλητήριο του τελευταίου Σαββάτου, 25/1, στο κέντρο της Αθήνας, με κεντρικό σύνθημα “Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ”, όχι μόνο των εργαζομένων της επιχείρησης, αλλά και πλήθους κόσμου, Σωματείων, Εργατικών Κέντρων, φορέων, που διαδήλωσαν ενάντια στα αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης για εκποίηση της επιχείρησης κι έστειλαν μήνυμα ταξικής αλληλεγγύης.
Μετά την πορεία, τις ομιλίες, τους χαιρετισμούς, την ανάγνωση ψηφίσματος, οι συμμετέχοντες τήρησαν ενός λεπτού σιγή, για όλους τους νεκρούς εργάτες των Μεταλλίων, ενώ αντιπροσωπεία τους πήγε στη Βουλή, για να συναντήσει εκπροσώπους των κομμάτων και να τους επιδώσει το ψήφισμα.
Οι συναντήσεις τους ξεκίνησαν από το ΚΚΕ, καθώς, όπως αναφέρανε, “είναι το πρώτο κόμμα που συμπαραστάθηκε στον αγώνα τους” (στο συλλαλητήριο παραβρέθηκε κι έκανε δηλώσεις ο ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας), ενώ, παρά την ανοιχτή επιστολή-κάλεσμα στον Πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς και τις κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες να είναι στη Βουλή προκειμένου να τους επιδοθεί το ψήφισμα και να πραγματοποιηθούν συναντήσεις απουσίαζαν υπουργοί και βουλευτές από τη Ν.Δ., το ΜέΡΑ25 και την Ελληνική Λύση.
Τα αιτήματα των εργαζομένων διατυπώθηκαν ως εξής:
Κρατική χρηματοδότηση, εκσυγχρονισμός της επιχείρησης υπό κρατικό σχεδιασμό, έλεγχο κι ευθύνη και παραπέρα ανάπτυξή της, κατασκευή μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα με ανάπτυξη χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας της, διασφάλιση της ενιαίας λειτουργίας μεταλλείων-εργοστασίου, όλων των θέσεων εργασίας και όλων των κεκτημένων των εργαζομένων, μέσ’ από την υπογραφή Σ.Σ.Ε., κατάργηση των εργολαβιών, ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας στην εργασία, κ.ά.
