Ο Ελληνισμός αυτή την χρονική περίοδο βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση από το 1974. Οι εξελίξεις είναι τόσο σοβαρές που θέτουν τα οικονομικά προβλήματα σε δεύτερη μοίρα. Το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα διακυβεύεται η ίδια η υπόσταση του ευρύτερου Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο. Οι αυταπάτες και ουτοπίες διαλύονται και μπροστά μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε την ωμή πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που είναι οδυνηρή. Πλέον αντιμετωπίζουμε την ολομέτωπη επίθεση μιας ακραίας φιλόδοξης δύναμης που θέλει να απορροφήσει την Κύπρο και να σφετεριστεί κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά και έδαφος της Ελλάδας, μετατρέποντάς την σε χώρα-δορυφόρο. Το να συνεχίσουμε να παριστάνουμε πως ζούμε ειρηνικά σε μια κανονική χώρα και ότι έχουμε απλώς μία συνέχεια των παραδοσιακών τουρκικών προκλήσεων είναι συνταγή εθνικής καταστροφής. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι κανείς δεν θα έλθει να μας βοηθήσει και ότι κάνουμε θα το κάνουμε μόνοι μας. Πρέπει επιτέλους, έστω και καθυστερημένα, να ξεφύγουμε από αυτές τις παραλυτικές αυταπάτες.
Η μεταφυσική πίστη ότι κάποιοι θα μας προστατεύσουν και θα πολεμήσουν για εμάς ανήκει στη σφαίρα όχι μόνο της φαντασίας, αλλά και της αστειότητας. Οι κωμικές θέσεις κάποιων «σχολιαστών» ή «ειδικών» ή ακόμα χειρότερα Ελλήνων πολιτικών ότι οι ΗΠΑ αντί για την επιστολή στον κ. Δένδια θα έπρεπε να στείλουν αεροπλανοφόρα στην κυπριακή ΑΟΖ δείχνουν την αδυναμία να αντιληφθούν την όλη γεωστρατηγική κατάσταση. Όποιος πιστεύει ότι οι Γάλλοι με το αεροπλανοφόρο “Charles de Gaulle”, θα διώξουν τις τουρκικές φρεγάτες ή ότι τα ισραηλινά F-35, θα αναχαιτίσουν τα F-16 της Άγκυρας, πλανώνται «πλάνην οικτράν», όπως δεν θα έλθουν να μας σώσουν ούτε οι Αιγύπτιοι, ούτε ο Χαφτάρ. Τον τελευταίο μάλιστα τον έχουμε μεταμορφώσει σε νέο Κολοκοτρώνη ελλείψει γηγενούς.
Η Τουρκία αισθάνεται να πνίγεται από τις εξελίξεις στην Ανατολικό Μεσόγειο και δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιδράσει δυναμικά ώστε να διασπάσει την απομόνωσή της και τον αποκλεισμό της από την μοιρασιά των τεραστίων κοιτασμάτων των υδρογονανθράκων. Πιθανότατα, στο αμέσως επόμενο διάστημα η Άγκυρα θα στείλει σε πρώτη φάση ερευνητικό σκάφος νοτίως του Καστελορίζου και σε δεύτερη φάση νοτίως της Κρήτης συνοδευόμενο με πολεμικά πλοία. Η χώρα μας τουλάχιστον στη δεύτερη περίπτωση είναι υποχρεωμένη να αντιδράσει. Το πιθανότερο είναι να στείλει τμήμα του στόλου, που θα πλέει στην περιοχή μαζί με τον τουρκικό. Εκτιμάται ότι δεν θα υπάρξει θερμή αντιπαράθεση, αλλά πιθανότατα οι ΗΠΑ να επέμβουν και να αναγκαστούμε να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Το μείζον θέμα είναι πλέον με ποιους όρους και προϋποθέσεις. Με αυτές που επιθυμεί να επιβάλει η Άγκυρα με όλο το «πακέτο» των διεκδικήσεων, σύμφωνα με τις δικές μας θέσεις, ή με κάποιες άλλες προϋποθέσεις που θα θέσουν κάποιοι τρίτοι ισχυροί; Όποια και να είναι η επιλογή χαμένοι θα είμαστε εμείς και κερδισμένοι οι Τούρκοι. Το ζήτημα είναι πόσο.
Για την τραγικά αυτή διολίσθηση του Ελληνισμού τεράστιες ευθύνες έχουν όλες οι ελλαδικές και κυπριακές κυβερνήσεις, που είτε λόγω φαντασιώσεων, είτε λόγω έλλειψης ικανότητας άφησαν τον Ελληνισμό έρμαιο και βορά στην Τουρκία. Αλλά και αυτήν την ύστατη ώρα υπάρχει δυνατότητα αντιδράσεως. Ως πρώτο βήμα, θα πρέπει να αλλάξει ριζικά η θεώρηση των ελλαδικών και κυπριακών ελίτ για τη λύση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών θεμάτων. Παράλληλα, πρέπει να αρχίσει να χτίζεται άμεσα, βήμα-βήμα, μια αξιόπιστη δύναμη προβολής ισχύος της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας κυρίως σε θάλασσα και αέρα.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί την στρατιωτική της ισχύ για να ακυρώσει εν τη πράξει θεμελιώδη κυριαρχικά δικαιώματα της Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας. Ως απάντηση, η άμεση και σοβαρή αύξηση της στρατιωτικής ισχύος του Ελληνισμού είναι απολύτως απαραίτητη για τη διασφάλιση της ακεραιότητάς μας και την αποτροπή ων τουρκικών διεκδικήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι σε περιοχές υψηλού κινδύνου, όπως είναι η δική μας, οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι το σημαντικότερο εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής και η αναγκαία προϋπόθεση για τη διατήρηση της ειρήνης και ευημερίας ενός λαού. Οι στρατιωτικές δαπάνες είναι επένδυση στην ειρήνη, στην ελευθερία, στην δημοκρατία και στην πρόοδο ενός λαού. Όσο πιο αδύναμο είναι το ένοπλο τμήμα ενός έθνους τόσο πιο κοντά είναι μια σύρραξη και η απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ξηρά, θάλασσα και αέρα.
