Ήταν ωραία, πανωραία, στη Νάουσα, στον Άγιο Νικόλαο, στα φιλόξενα ”Γεράνια”, γιορτάσαμε με την Πρωτοβουλία για τους Πρόσφυγες στη Νάουσα, Σύριοι, Αφγανοί, Παλαιστίνιοι, Έλληνες, μωρά, μικροί, μεγάλοι, άνδρες, γυναίκες, με τα πιάτα γεμάτα λιχουδιές και καλούδια, εθνικούς χορούς ολονών και το τζάκι της Φιλίας να θερμαίνει τον άνθρωπο, τις χώρες…
Η χαρά και η πίκρα να εναλλάσσονται, τα κινητά πιστόλες, οι φωτογραφήσεις μικρά μωρά στις κούνιες… Δώσαμε 4 ώρες χαστούκια, φτυσίματα στον πόλεμο, στους πολεμόχαρους λεκέδες, νικώντας με τους δυο ξενώνες, ξενοδοχεία ”φιλοξενίας” (γύρω στους 200) και τους εκατό ανθρώπους που ανταμώσαμε, για να μην προσβληθούμε περισσότερο, να μην λάμπουμε ανθρωποειδή…
Τα καταφέραμε σαν τη φωτόλουστη μέρα και την προχριστουγεννιάτικη διεθνικιστική γιορτή ζωής και θανάτων, γιατί το μέλλον πεθαίνει αν δεν ζει το παρόν.
