Ομολογώ πως όταν άκουσα πριν λίγες ημέρες ότι η κυβέρνηση θα επιδοτήσει με ποσό που αγγίζει τα 7 εκ. ευρώ τις εφημερίδες, ένιωσα μια απέραντη θλίψη. Αφενός επειδή θα συνέχιζε ένα φαύλο καθεστώς που είχε ψηφίσει κι επιβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να επιδοτούνται λαθραία έντυπα, ακόμη και του … ενός εργαζομένου! Τα οποία όμως τον στήριζαν. Κι αφετέρου επειδή το κράτος δεν έχει καμιά δουλειά να επιδοτεί μια ιδιωτική επιχείρηση. Η… Σοβιετία που λέμε συχνά πυκνά….
Από την άλλη πλευρά, αυτή η κυβέρνηση είναι γεγονός ότι ακούει. Ακούει την κοινή γνώμη και δη σε ζητήματα τάξης και λογικής. Μόλις λοιπόν δημιουργήθηκαν αντιδράσεις, η κυβέρνηση πήρε πίσω την απόφαση! Και πολύ καλά έκανε. Φυσικά θα ήταν πολύ καλύτερα αν είχαμε μια κυβέρνηση που προλαμβάνει ώστε να μην αναγκάζεται στη συνέχεια για πολλοστή φορά να ακούει… Αλλά, έστω κι έτσι είναι καλύτερα από τον προηγούμενο περιοδεύοντα θίασο…
Μου λένε κάποιοι ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε φέρει αυτή την απόφαση όσο κι αυτή η κυβέρνηση, σκέφτονται προφανώς την κρίση του κλάδου των ΜΜΕ και κυρίως των εφημερίδων. Ας με συμπαθάνε μα αυτό το επιχείρημα το θεωρώ αφελές, αν όχι εκ του πονηρού. Ποιος κλάδος δεν πέρασε ή δεν περνά ακόμη κρίση; Με πρώτον και καλύτερον αυτόν των κατασκευών, που ουσιαστικά έφτασε στα όρια της εξαφάνισης; Κι είχε δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους! Δεν είδα όμως, ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κανέναν άλλο να ιδρώνει…
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει να επιδοτούνται εφημερίδες. Αναλόγως του αριθμού των εργαζομένων. Μα αυτό δεν τηρήθηκε ποτέ. Ούτε με τούτη την κυβέρνηση. Αφού συμφώνως με όσα αναρτήθηκαν στη «Διαύγεια» (πριν την απόσυρση της απόφασης από την κυβέρνηση) εφημερίδες που δηλώνουν 3 ή 4 ή 5 εργαζόμενους, όπως το «Μπαμ», η «Εποχή» ή η «Κιβωτός της Ορθοδοξίας» θα λάμβαναν από… 200 χιλιάδες ευρώ. Μάλιστα, μια αστική μη κερδοσκοπική επιχείρηση που εκδίδει τον «Δρόμο της Αριστεράς», με έναν (!!!!) εργαζόμενο, θα λάμβανε κι εκείνη 200 χιλιάδες ευρώ. Κοινώς δώρο στον εκδότη -ιδιοκτήτη 200.000 ευρώ! Το ίδιο ποσό λαμβάνουν εφημερίδες όπως η «Εφημερίδα των Συντακτών», η «Καθημερινή», «Τα Νέα», «Το Βήμα» κλπ.
Να πούμε και τούτο. Παλιά, πριν την κρίση, οι εφημερίδες επιδοτούνταν πλουσιοπάροχα μέσω των διαφημίσεων των ΔΕΚΟ. Πρωτίστως του ΟΠΑΠ και μαζί της ΕΥΔΑΠ ή της ΔΕΗ, μέχρι και της…. ΠΥΡΚΑΛ… Μιλάμε για πολλά χρήματα! Λες και είχαν ανάγκη προβολής ενώ ήταν κρατικά μονοπώλια, κοινώς μοναδικές στο είδος τους και χωρίς απολύτως κανένα ανταγωνισμό ! Φαυλότητα. Που ευτυχώς υπέστη τα επίχειρα της κρίσης.
Εν κατακλείδι: Σωστά έκανε η κυβέρνηση και πήρε πίσω την φαύλη απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μα δεν έκανε σωστά (Σταϊκούρας- Πέτσας) που επιχείρησαν να την υλοποιήσουν. Το κράτος –ξαναλέμε- δεν έχει καμιά δουλειά να επεμβαίνει σε ζητήματα ανταγωνισμού του ιδιωτικού τομέα. Κι οι εφημερίδες είναι ιδιωτικός τομέας και δη διαπλεκόμενος και σε πολλές περιπτώσεις άκρως ολιγαρχικός…
