Πολύς λόγος γίνεται για την άρνηση Μακρόν και άλλων χωρών να συναινέσουν στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Αλβανίας και της Βόρειας Μακεδονίας. Μια άρνηση που δημιουργεί ήδη ραγδαίες εξελίξεις στη Β. Μακεδονία με πιθανότατη προσφυγή του Ζάεφ σε εκλογές.
Η αλήθεια είναι ότι ούτε η Αλβανία ούτε η Β. Μακεδονία πληρούν τις προϋποθέσεις για να ξεκινήσουν ενταξιακές διαδικασίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τόσο στην ποιότητα της δημοκρατίας όσο και του κράτους δικαίου και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στη Β. Μακεδονία κατηγορούμενοι βουλευτές απαλλάχτηκαν από τον Ζάεφ για να ψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών ενώ στην Αλβανία διώκονται ανελέητα η μειονότητα κι οι ίδιοι οι κανόνες της δημοκρατίας.
Ξέρετε ποια είναι η ουσία της υπόθεσης; Ότι το βέτο Μακρόν καταδεικνύει τις συγκρούσεις εντός της Ε.Ε. Κυρίως ανάμεσα σε Γαλλία και Γερμανία. Οι τακτικοί αναγνώστες αυτής της στήλης θα θυμούνται ότι στις προσεγγίσεις μου έχω τονίσει επανειλημμένως ότι ο Μακρόν ήρθε για να μείνει στην Ευρώπη. Κι ότι δεν είναι Ολάντ. Η Γαλλία είναι η μόνη (αυτή τη στιγμή) ελπίδα της Ευρώπης για αναδιαμόρφωση της πορείας της. Η οποία τα τελευταία 20-25 χρόνια είχε λάβει (ακόμη είναι έτσι) μορφή οικονομιστικής/κρατικίστικης γραφειοκρατίας. Πολλές φορές σοβιετικού τύπου.
Πίσω από τα βέτο, λοιπόν, οι διαφωνίες-συγκρούσεις αφορούν αντιλήψεις για το μέλλον. Η Γερμανία με τη Μέρκελ στα σκοινιά αρχίζει να παραπαίει. Κι επιπλέον δεν μπορεί να δει την Ευρώπη ως κάτι περισσότερο από οικονομική συναλλαγή και δη προς όφελός της. Η δε Γαλλία του Μακρόν δείχνει να επιθυμεί περισσότερη πολιτική στην Ευρώπη. Στην οποία, φυσικά, θα έχει την επιρροή.
Όσον αφορά τη Β. Μακεδονία και την Αλβανία, μας δίνεται η δυνατότητα να λάβουμε εμείς τις σημαντικές πρωτοβουλίες για τη σταθεροποίησή τους. Οπότε, εμείς καλούμαστε ν’ αναλάβουμε οικονομικές –πολιτικές και διπλωματικές προκλήσεις…
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα οφείλουμε να σταθούμε στο μέγα πρόβλημα της Ευρώπης. Η οποία τα τελευταία 15-20 χρόνια έχει μετατραπεί σε μια λέσχη αργόσχολων σουλατσαδόρων γραφειοκρατών. Μια λέσχη που δεν διαθέτει (ευρώ)κυβέρνηση, (ευρώ)στρατό, κοινό (ευρώ)νόμισμα και (ευρώ)υπουργείο Οικονομικών.
Όμως:
- Από πολιτική άποψη, έχει ωριμάσει πια ο χρόνος για την επισημοποίηση των ΗΠΕ (Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης), με ενιαίο Σύνταγμα και προεδρικό σύστημα. Αν συνεχιστεί η δειλία ως προς αυτό και η στασιμότητα, η οικονομική ένωση (παλιά ΕΟΚ) θα διαλυθεί από τους εθνικιστικούς σοβινισμούς, όπως επεσήμανε εύστοχα ο Εμμανουέλ Μπαρόζο κατά την αποχώρησή του (βλ. ήδη Brexit και ευρωσκεπτικισμό σε Ιταλία, Ολλανδία κ.α.).
• Ο Ευρωστρατός υπό ενιαία διοίκηση δεν πρέπει να υπάγεται σε καμία ευρύτερη στρατιωτική ένωση και η συνέχιση του ΝΑΤΟ (σε συνδυασμό με την απομονωτική αναδίπλωση των ΗΠΑ) είναι τελείως απρόσφορη πλέον. Με τις ΗΠΑ, Καναδά και Βρετανία, η Ευρώπη μπορεί να συνάπτει ad hoc ειδικές συμφωνίες συνεργασίας και συμμαχίες. Το ίδιο και με την Τουρκία και την Ουκρανία, αν το επιθυμούν.
• Το Ευρώ σε όλες τις χώρες (states) της ΗΠΕ, με γενναίο και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα σύγκλισης των οικονομιών, χωρίς να αδικηθούν οι πλουσιότερες χώρες, είναι αυτονόητο και εκ των ων ουκ άνευ. Η Ευρώπη δύο ταχυτήτων αποτρέπει όλα τα προηγούμενα!
Όλα τα άλλα -θα το πω με τη λαϊκή έκφραση- είναι δεήσεις πριν ο ημιθανής εκπνεύσει την τελευταία του ανάσα…
