Τα μάθατε τα νέα; Ο Guardian, μια Αριστερή εφημερίδα που είχε στηρίξει με «νύχια και με δόντια» τον Αλέξη Τσίπρα στην πορεία του προς την εξουσία της Ελλάδας, έβαλε ένα κουίζ στο αναγνωστικό του κοινό, στην ηλεκτρονική έκδοση.
«How populist were these politicians on the stump?». Τουτέστιν μεθερμηνευόμενο στα καθ’ ημάς «ποιος είναι ο πιο λαϊκιστής πολιτικός;».
Η μεγάλη βρετανική εφημερίδα ζήτησε από τον κόσμο να πει την γνώμη του, αφού πρώτα η «Team Populism», ένα δίκτυο πολιτικών επιστημόνων, ανέλυσε τα κείμενα τουλάχιστον δύο προεκλογικών ομιλιών των πολιτικών, δίνοντας βάση στην έκταση της ρητορικής του λαϊκισμού που περιέχονταν σε όσα είχαν πει.
Θέλετε να μάθετε το αποτέλεσμα; Ο ημέτερος Αλέξης Τσίπρας ξεπέρασε όχι μόνο τον Ομπραδόρ, τον Κόρμπιν και τον Σάντερς αλλά ακόμη και τον φίλο του Μαδούρο! Κι εδώ, δεν μιλάμε για κοινό ελληνικό, ή για κοινό της εγχώριας αντιπολίτευσης που ούτως ή άλλως ήταν αντίπαλος του Τσίπρα. Κι έχει σημασία το μέσο. Το οποίο υπήρξε ένα από τα «φανατικότερα» ΜΜΕ του πλανήτη αναφορικά με την υποστήριξη του Τσίπρα.
Αλλά, τον πήραν χαμπάρι παντού. Η δική μας βεβαιότητα για τη σχέση του πρωθυπουργού με την αλήθεια και τον χυδαίο λαϊκισμό, ήρθε κι έδεσε με την έρευνα της βρετανικής εφημερίδας.
Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, αυτή είναι αλήθεια. Ο Αλέξης Τσίπρας κι η Αριστερά είπαν κι έκαναν τα πάντα για ν’ ανέλθουν στην εξουσία. Χάιδεψαν αυτιά, έταξαν λαγούς με πετραχήλια, είπαν ανείπωτα ψέματα. Μόνο στις χήρες δεν έταξαν άντρα… αν κι αυτό δεν είναι βέβαιο…
Κι όταν ανήλθαν στην εξουσία έκαναν τα εντελώς αντίθετα από όσα προεκλογικά είχε υποσχεθεί και τα οποία γνώριζαν ότι είναι αδύνατο να υλοποιηθούν. Ο ίδιος και τα στελέχη του ήξεραν ότι ψεύδονται, γιατί απλώς λεφτά δεν υπήρχαν. Παρόλα αυτά δεν δίσταζαν να υπόσχονται. Δεν δίστασαν ν’ αντιστρέψουν ακόμη και το φαιδρό δημοψήφισμα με το κάλπικο ερώτημα στο οποίο οδήγησαν τον ελληνικό λαό. Τώρα δε, έφτασαν στο σημείο να ισχυρίζονται χωρίς τσίπα ότι… υλοποιούν το… πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Στην οποία, παρεμπιπτόντως, δεν δίστασε ο Αλέξης Τσίπρας να πάει και να εγκαινιάσει ένα σταθμό του Μετρό, με …μουσαμάδες που είχαν ζωγραφισμένα εκδοτήρια, υποδυόμενος ότι εγκαινιάζει το Μετρό!
Στα ημέτερα, το προσωνύμιο του «Πινόκιο», δεν του το προσέδωσε η αντιπολιτευτική σκοπιμότητα, ή η αντιαριστερή μήνις. Του το προσέδωσε η ίδια η πολιτεία του, η απόσταση μεταξύ λόγων και έργων. Του το προσέδωσε η ικανότητά του να είναι ο επικεφαλής του καφενείου, ο ημιμαθής της διπλανής πόρτας, ένας εξ αυτών που ήθελαν να γίνουν μια ημέρα πρωθυπουργοί για να τ’ αλλάξουν και να τα φτιάξουν όλα. Του το προσέδωσε το γεγονός ότι είναι γεννημένος λαϊκιστής. Ότι διαθέτει χίλια πρόσωπα αναλόγως του περιβάλλοντος που βρίσκεται και του τι θέλει ν’ ακούσει ο συνομιλητής του…
Συν τω χρόνω η εικόνα του αυτή εμπεδώνεται σε ευρύτερα κοινωνικά σύνολα. Όχι μόνο εντός Ελλάδας αλλά κι εκτός… Όλο και περισσότεροι πια, συνειδητοποιούν ότι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ισχύει, όσο πουθενά αλλού στον κόσμο, το γνωστό απόφθεγμα – κλισέ, του Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό»…
