Η σημερινή ημέρα δεν είναι μια ημέρα ανταλλαγής αβροτήτων και συμπάθειας μεταξύ των δυο φύλων. Είναι μια ημέρα τιμής στους αγώνες του γυναικείου κινήματος και συμβολικής επικαιροποίησης της διαρκούς προσπάθειας για βελτίωση της θέσης της γυναίκας στη ζωή και την κοινωνία.
Ο χάρτης παραβίασης των δικαιωμάτων της Γυναίκας σίγουρα ποικίλει ανά τον κόσμο. Είναι όμως απαραίτητο να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα σε μια οικουμενική λογική. Τα ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα της γυναίκας είναι επείγον να αποτελούν θέμα της καθημερινής ατζέντας των πολιτικών αποφάσεων.
Η συμμετοχή με ίσους όρους στην εργασία και στα κέντρα λήψης αποφάσεων, η προστασία της μητρότητας, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεσης του σώματος, η αντιμετώπιση της φτώχειας και η αδυναμία συντήρησης των ίδιων και των οικογενειών τους, η πορνεία και το trafficking, οι βιασμοί των γυναικών στις εμπόλεμες ζώνες, είναι ζητήματα πέρα από χρώμα, φυλές και γεωγραφικές ενότητες.
Σήμερα στην Ελληνική Αστυνομία υπηρετούν περισσότερες από 7.000 γυναίκες και πάνω από 600 στο Πυροσβεστικό Σώμα. Και μάλιστα όχι στα μετόπισθεν αλλά σε μονάδες πρώτης γραμμής, όπως στην Άμεση Δράση, στην Ομάδα ΔΙΑΣ, στην Ασφάλεια, στις πεζές περιπολίες, στην ΕΜΑΚ, στην εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών, στα εναέρια μέσα, στο κέντρο επιχειρήσεων και τους πυροσβεστικούς Σταθμούς. Και φυσικά γυναίκες, ως πολιτικό προσωπικό, εργάζονται και στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, στο Κέντρο Μελετών Ασφάλειας, στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και στην Πολιτική Προστασία.
Σε όποια θέση κι αν βρίσκονται προσφέρουν έργο και διακρίνονται. Ο ρόλος ο δικός μας είναι να διασφαλίζουμε τις προϋποθέσεις για την ισότιμη μεταχείριση και την εξέλιξη της καριέρας όλων, χωρίς διακρίσεις.
Και χρειάζεται να το πούμε καθαρά: όσο κι αν στη σύγχρονη κοινωνία τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ισότητα έχουν νομική κατοχύρωση, χρειάζεται διαρκής αγώνας για να κατοχυρωθούν και στην πράξη. Στην κοινωνία, στη δουλειά, στην οικογένεια.
Στις δημοκρατικές κοινωνίες, ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών είναι επιπρόσθετο ζητούμενο με υψηλό αξιακό χαρακτήρα. Η εξάλειψη της βίας αφορά την κοινωνία στο σύνολό της. Αφορά και εμάς, γι’ αυτό και ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να μη διστάζουν να καταγγέλλουν τέτοια περιστατικά.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να είμαι πιο συγκεκριμένη: Η ενδοοικογενειακή βία σε βάρος των γυναικών στις πλείστες όσες μορφές της – σωματική, ψυχολογική, λεκτική, σεξουαλική, οικονομική, κοινωνική – εκτός από αδίκημα ποινικά κολάσιμο, αποτελεί πρωτίστως ειδεχθή προσβολή στην ανθρώπινη φύση. Προσβάλλει τη μητέρα, τη σύντροφο, τη σύζυγο, την κόρη, την εργαζόμενη.
Και ο μεγαλύτερος κίνδυνος που παραμονεύει στις σημερινές κοινωνίες είναι να καταστεί κοινωνικά αποδεκτό παράγωγο, με την έννοια του «έτσι είναι», «δεν γίνεται αλλιώς» και συχνά να συνοδεύεται με υπομειδίαμα ποικίλων υπονοουμένων.
Ως δημοκρατικά οργανωμένη κοινωνία και ως κυβέρνηση δεν θα επιτρέψουμε στη χώρα μας να μείνουν περιθώρια για τέτοιου είδους θεωρήσεις και πρακτικές. Και επειδή ούτε οι ευχές, ούτε οι προθέσεις αρκούν, προχωράμε στη λήψη μέτρων. Δημιουργούμε Τμήμα Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας.
Για πρώτη φορά στην Ελληνική Αστυνομία θα έχουμε ένα συνεκτικό δίκτυο, μια οργανωτική δομή με κατάλληλα εργαλεία και μέσα, για την συντονισμένη και αποτελεσματική αντιμετώπιση των φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας.
Κυρίες και κύριοι,
Η πρόοδος στα θέματα της ισότητας και της ένταξης της γυναίκας στην παραγωγική και κοινωνική λειτουργία αντανακλά το επίπεδο κάθε χώρας και κοινωνίας.
Όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα, όταν ασκείται βία σωματική ή κοινωνική σε μια γυναίκα στην Γη του Πυρός είναι σαν να παραβιάζονται τα δικαιώματα, σαν να ασκείται η βία αυτή σε όλες τις γυναίκες του κόσμου.
Και πέρα από τη θεσμική κατοχύρωση της ισότητας, στα Δημοκρατικά πολιτεύματα, χρειάζεται η καθημερινή ενίσχυση και επιβεβαίωση. Και αυτή είναι ευθύνη όλων μας.
