Από τις 17.00 (5μμ) έως τις 20.00 συνεχώς, στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μεγάρων, 60-70 αγανακτισμένοι αγρότες (καλλιεργητές κηπευτικών και εκτροφείς πουλερικών, προβάτων, σαλιγκαριών κτλ) προσπαθούσαν να καταλάβουν «γιατί ταλαιπωρούνται» … από τις ποικιλώνυμες «υπηρεσίες» που έχουν κάποια σχέση με την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στους αγρότες.
Αμέσως από την πρώτη εισήγηση κατέστη σαφές ότι οι λεγόμενες «Υπηρεσίες» δεν είναι υπηρεσίες προς τον πολίτη, προς τον έλληνα πολίτη, αλλά μηχανισμοί μισθοδότησης υπαλλήλων του κράτους ή άλλων.
Μοιάζει με ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενο, με σκοπό ΟΧΙ την εξυπηρέτηση του πολίτη, αλλά την εξασφάλιση αρκετής γραφειοκρατίας, ώστε να απασχολούνται με κάτι όλοι, και να μισθοδοτούνται επαρκώς όλοι, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τον έλληνα πολίτη που θέλει ενέργεια.
Εάν πρόκειται για οργανωμένα επαρκώς συμφέροντα οικονομικά, τότε επιβάλλουν την εξαίρεσή τους από το περίεργο αυτό αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα μισθοδοτούμενων. Εάν πρόκειται για μη οργανωμένους έλληνες αγρότες, τότε πέφτουν επάνω του για να τον «διαλύσουν» …
Η ημερίδα προσκλήθηκε με πρόσκληση του προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Παραγωγών Κηπευτικών Μεγάρων κ Γιώργου Παπαβασίλη, προς όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες (!…) και εταιρείες, με αντικείμενο την τροφοδότηση με ηλεκτρική ενέργεια. Από ότι κατάλαβα ανταποκρίθηκε, προς τιμήν της, ΜΟΝΟ η Περιφέρεια Αττικής (Διεύθυνση Αγροτικής & Κτηνοτροφικής Πολιτικής, Τμήμα Εγγείων Βελτιώσεων).
Είδαμε εκεί πολλούς και ανάμεσά τους τον Δήμαρχο Μεγάρων κ Γρηγόρη Σταμούλη, τον Αντιδήμαρχο Μεγάρων κ Γιάννη Δήμα, τον πρόεδρο του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής κ Γιάννη Κοντογιάννη, τον κ Σωτήρη Καστάνη (δραστήριο παραγωγό κηπευτικών), τον κ Στέλιο Μάργαρη (Δ/ντή ΔΑΚ Πολιτικής), πολλούς δημοτικούς Συμβούλους (όπως τον κ Γιάννη Μιχάλαρο, τον κ Παναγιώτη Μεργέτη κλπ), την κα Μάγδα Κοντογιάννη (Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής), τον κ Θανάση Αρβανίτη, την κα Μαρία Μπαρμπούτη, την κα Μαρία Κωνσταντοπούλου, κ Θοδωρή Σαμούρτη, κ Κλεάνθη Βαρελά, κ Χρήστο Ηλία, κ Σωτήρη Γκοβένη, κ Δημήτρη Βόρδο, κ Νίκο Βαζαίο, κ Δημήτρη Παπαδόπουλο και πολλούς Σύμβουλους-Μελετητές.
ΔΕΝ ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση: η ΔΕΗ, η ΔΕΔΗΕ και η Διεύθυνση Υδάτων (Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής).
Από όσα ακούστηκαν φαίνεται ότι η διαδικασία ηλεκτροδότησης «κοστίζει» πολύ σε χρήμα, σε «γρηγορόσημα» και σε χρόνο, στους αγρότες.
Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι λεγόμενες «υπηρεσίες», οι οποίες υπάρχουν εξ αιτίας των αγροτών, για τους οποίους θεωρητικά εργάζονται και αμείβονται από τους αγρότες.
Ακούστηκε ότι «παίρνει» περίπου δύο χρόνια η διαδικασία ηλεκτροδότησης με «πίγκ πογκ» ανάμεσα στις υπηρεσίες, όπως αρχαιολογική, πολεοδομία, δασαρχείο, υπηρεσία υδάτων, ΔΑΚ Πολιτικής, ΔΕΔΗΕ κλπ και κάπου εκεί μπερδεύεται και η Διεύθυνση Υδάτων, αν πρόκειται για αρδευτικό ….
Από ότι αναφέρθηκε «κοστίζουν» σε έναν επαγγελματία αγρότη περίπου 40 ανθρωποημέρες απασχόλησης οι ουρές στις διάφορες υπηρεσίες για να προωθήσει το αίτημά του.
Αλλά και η απόσταση των διαφόρων ποικιλώνυμων «υπηρεσιών» από την ύπαιθρο όπου δραστηριοποιούνται οι αγρότες είναι πολύ μεγάλη. Από τα Μέγαρα που γινόταν η συζήτηση ο αγρότης πρέπει να αφήσει τις δουλειές του (και τι θα παράγει? …..) και να πάει στην Ελευσίνα, και μετά στο Περιστέρι, και μετά στην Συγγρού και … και … και …
Το πρόβλημα γίνεται απαράδεκτο διότι η απασχόληση στην ύπαιθρο απαιτεί απασχόληση 365 μέρες το χρόνο, 24 ώρες την εβδομάδα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Τυχόν απουσία από τον χώρο εργασίας και παραγωγής κοστίζει στον επαγγελματία δυσανάλογα, και μάλιστα μόνο στον ίδιο. Μια διαδικασία «πιγκ πόγκ», όπως αυτή με την ηλεκτροδότηση στα αγροτικά επαγγέλματα, ίσως σε αστικά επαγγέλματα να σημαίνει απλά άδεια, πληρωμένη, από την υπηρεσία ή από το δημόσιο, χωρίς προσωπικό κόστος. Αλλά στους αγρότες ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ σε χρήμα και χρόνο.
Για να μπεις σε μια «ουρά» πρέπει να πας από τις 06.00 το πρωί, όπου κάποιος μοιράζει αριθμούς προτεραιότητας εκεί από έξω, και ενώ η υπηρεσία ανοίγει στις 08.00, οι αριθμοί προτεραιότητας για την ημέρα τελειώνουν συνήθως στις 07.30.
Ακούσαμε ότι η ΔΑΚ Πολιτικής (Εγγείων Βελτιώσεων) ανταποκρίνεται συνήθως σχετικά γρήγορα στις καινούργιες συνδέσεις (ίσως εντός μηνός, διότι απαιτείται επί τόπου επίσκεψη). Καθυστερεί λίγο περισσότερο η ΔΑΚ Πολιτικής σε αιτήματα για εγκαταστάσεις που ήδη λειτουργούν, διότι τώρα τελευταία, μετά την αυστηροποίηση των όρων ηλεκτροδότησης της ΔΕΗ (η οποία αναζητεί μεταξύ άλλων έσοδα και από ποινές υπέρβασης κατανάλωσης…), αυξήθηκαν υπερβολικά οι ανάγκες επικαιροποίησης των στοιχείων του καταναλωτή για αγροτικό ρεύμα.
Η σημερινή πολιτική της τιμολόγησης από την ΔΕΗ προβλέπει 0,0825€ κόστος ανά KWh για το οικιακό τιμολόγιο και 0,0617€/KWh για το αγροτικό. Με την εκπτωτική πολιτική για το οικιακό, με -15% σε έγκαιρες πληρωμές, καταντάει το αγροτικό να έχει μόνο ταλαιπωρίες και καμιά ουσιαστική ωφέλεια.
Εκεί αναφέρθηκε ότι το οικιακό τιμολόγιο σε καινούργιους πάροχους, ομόλογους με την κάποτε κρατική ΔΕΗ, είναι ΜΟΝΟ 0,0639€/ KWh, πράγμα που καθιστά ΑΧΡΗΣΤΗ όλη την ταλαιπωρία, και ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ όλους τους εμπλεκόμενους και σε μια πιθανή εξέλιξη ίσως και χωρίς αντικείμενο εργασίας …, αφού δεν θα χρειάζεται ίσως ο χαρακτηρισμός «αγροτική παροχή» …
Κάθε διαδικασία εκθέτει τους πολίτες στο «γρηγορόσημο» (λάδωμα …) και καθιστά ευάλωτους σε διαφθορά τους υπαλλήλους … αν δεν στήνεται από τους ίδιους, ακριβώς για να δημιουργούν «πελατεία» στους επίορκους υπαλλήλους.
Βέβαια όλες αυτές οι διαδικασίες δίνουν δουλειά στις διάφορες συντεχνίες που λυμαίνονται τους μόνους παραγωγούς πραγματικού πλούτου. Μηχανικοί, γεωλόγοι, συμβολαιογράφοι, δικηγόροι, γεωτεχνικοί, σύμβουλοι επιχειρήσεων, δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι δικαιολογούν την ύπαρξή τους και εξασφαλίζουν εισόδημα από αυτές τις πολύπλοκες διαδικασίες. Και ενώ οι υπηρεσίες έχουν δημιουργηθεί για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες, τελικά οι πολίτες καταντούν να τρέχουν σε όλη την Αττική, με κάθε καιρό, σαν «κλητήρες» των απαιτήσεων των «υπαλλήλων» (που έχουν μετατραπεί σε απαιτητικούς εξουσιαστές).
Και όλα τα παραπάνω χωρίς να λάβουμε υπ όψη ότι οι υπάλληλοι δεν μπορούναν προστατευθούν επαρκώς από την έκθεσή τους σε υπεξαίρεση της θέσης τους για να απαιτήσουν πρόσθετη ανταμοιβή! …
Η εικόνα που σχημάτισα είναι ότι οι πολίτες-αγρότες, τουλάχιστον στα θέματα ηλεκτροδότησης των αντλιών για την παραγωγική εργασία τους, αισθάνονται σαν ένα «τίποτα» μπροστά την δαιδαλώδη διαδικασία.
Και ενώ οι εκλεγμένοι εκλέγονται για να νομοθετούν και να κάνουν την ζωή των πολιτών ευκολότερη, εκφράζοντας την περιστασιακή κοινωνική δυναμική, τελικά όλοι κρύβονται πίσω από τους υπάρχοντες νόμους και εγκυκλίους. Είναι τραγικό.
Η Νομοθεσία για την ηλεκτροδότηση είναι παλαιά. Η Απόφαση που εφαρμόζουν οι υπηρεσίες είναι η 142196 της 10/11/1987 … Έκτοτε δημιουργήθηκαν νέες συνθήκες, η τεχνολογία διαφοροποιήθηκε και εκδόθηκαν πολλοί νόμοι προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Όμως η έλλειψη υπηρεσιακής επάρκειας κάποιων δεν προσάρμοσε την απόφαση του 1987 στον νόμο 4235/2014 που δίνει την δυνατότητα να δημιουργήσεις οικοτεχνία πρώτης επεξεργασίας μέσα στο χωράφι σου ή μέσα στον στάβλο σου.
Η ανικανότητα των υπηρεσιακών παραγόντων επιβάλει στον αγρότη για την δουλειά του να έχει δύο και τρία τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας και διαφορετικές διαδικασίες. Άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για τον στάβλο, άλλο τιμολόγιο και διαδικασίες για την οικοτεχνία του, άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για πιθανό χώρο φιλοξενίας και άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για το πηγάδι του … ΧΑΟΣ, και χαμένες εργατοώρες και χρήματα και μια περίεργης μορφής «νομενκλατούρα» που δείχνει να επιβάλλει μια αλαζονικής μορφής «εξουσία», εκεί που θα έπρεπε να υπηρετούν ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ, που πληρώνει πολλά και ακριβά … ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ-ΑΓΡΟΤΗ που παράγει πραγματικό πλούτο για όλους, και από τον οποίο πλούτο τρέφονται και συντηρούνται όλοι. ΚΡΙΜΑ.
Μόνο στα Μέγαρα παράγουν 800 αγρότες και περίπου ακόμα 2.000 συναλλασσόμενοι για τα θέματα που συζητήθηκαν, αλλά οι καρεκλοκένταυροι των κλιματιζόμενων γραφείων δεν θέλουν (ή καλύτερα επιδιώκουν …) να εξυπηρετήσουν τους «πελάτες» τους. Θα μπορούσε ίσως να δοθούν δυνατότητες επί τόπου εξυπηρέτησης από συγχώνευση υπηρεσιών, από τα ΚΕΠ ή από τους Δήμους, αλλά …
Και ενώ υπάρχει ένα γενικό σύστημα αναφοράς, όπως πχ το ΟΣΔΕ, οι αγρότες καλούνται να κάνουν πολλαπλές ίδιες διαδικασίες, ίσως για να επιβεβαιώσουν την ανάγκη ύπαρξης και άλλων υπηρεσιών και άλλων υπαλλήλων, αλλά και άλλων συντεχνιών, οι οποίοι δεν παράγουν πλούτο, αλλά υπάρχουν μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν την παραγωγή πλούτου από τους αγρότες. Και αποτυγχάνουν να το πετύχουν. Τελικά οι αγρότες ή χαρτά θα κάνουν και θα τρέχουν στις υπηρεσίες ή θα παράγουν ….
Και κάπου εκεί ακούστηκε κάτι και για τους αγρότες που παράγουν και για «άλλους», ετεροεπαγγελματίες, που επίσης μπορεί να παράγουν, και πρέπει να μπορούν να παίρνουν το ευνοϊκό αγροτικό ηλεκτρικό ρεύμα και να μπορούν να ηλεκτροδοτούν και ΑΛΛΑ … Περίεργες απόψεις από υπαλλήλους.
Τελικά η εικόνα που σχημάτισα ήταν τι οι αγρότες πεθαίνουν στους δρόμους τρέχοντας από υπηρεσία σε υπηρεσία, και απομακρύνονται από την παραγωγή. Τουλάχιστον όσον αφορά το αγροτικό ηλεκτρικό τιμολόγιο.
Ίσως αφού η παραγωγή ενέργειας είναι αντικείμενο της πρωτογενούς παραγωγής (αγροτικός τομέας) να έπρεπε οι αγρότες να αυτονομηθούν στην ενέργεια, αλλά αυτό θέλει πολλή δουλειά και πολύ περισσότερο ακόμα μελάνι.
Συγχαρητήρια στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Παραγωγών Κηπευτικών Μεγάρων για το πολύ σημαντικό απογευματινό.
Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, ΑγροΝέα
