Τα μάθατε; Η εξυγίανση των κρατικών ΔΕΚΟ παραμένει κενό γράμμα αφού αυτή η κυβέρνηση με τις ιδεοληψίες της συνεχίζει να λειτουργεί χωρίς κανένα οικονομικό κριτήριο. Παρά το γεγονός ότι γι αυτές δημιουργήθηκε ένας υπέρογκος και δαπανηρός μηχανισμός εξυγίανσης, το υπερταμείο.
Ο ΟΣΕ, ο ΟΑΣΑ και τα ΕΛΤΑ ανακοίνωσαν μεγάλες ζημιές στο πρώτο εξάμηνο του 2018 παρ’ όλες τις τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις που έλαβαν. Μαντέψτε ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά…
Ο ΟΣΕ (Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας) έχει περιορίσει τη δραστηριότητα του στη συντήρηση της υποδομής που χρησιμοποιούν τα τρένα. Αρμοδιότητα του ΟΣΕ είναι η συντήρηση των σιδηροτροχιών, η σήμανση, η τοποθέτηση καλωδίων για την ηλεκτροκίνηση, κλπ. Όταν συρμοί της ΤΡΑΙΝΟΣΕ ή άλλης εταιρείας χρησιμοποιούν το σιδηροδρομικό δίκτυο καταβάλλουν στον ΟΣΕ ένα δικαίωμα χρήσης του δικτύου. Τα δικαιώματα αυτά είναι τα έσοδα του ΟΣΕ. Για το 2019 ο προϋπολογισμός του ΟΣΕ που εγκρίθηκε από τον υπουργό κ. Σπρίντζη προβλέπει έσοδα 28,5 εκ. ευρώ. Το 2018 ήταν 27,5 εκ. ευρώ. Η μισθοδοσία το 2018 για την πραγματοποίηση εσόδων 27,5 εκ. έφθασε τα 40,0 εκ. ευρώ. Ο κ. Σπρίντζης για το 2019 ενέκρινε αύξηση της μισθοδοσίας σε 46,5 εκ. ευρώ!
Τα ίδια και στις αστικές συγκοινωνίες, τα ίδια και στα ΕΛΤΑ (που η κυβέρνηση τα παρέλαβε με κερδοφορία), τα ίδια και με τον ΟΑΣΘ. Μετά από 3 μνημόνια και 4 χρόνια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έχουμε πάλι απίθανα ελλείμματα. Που θα πληρώσουμε όλοι.
Κι εδώ μπαίνει στο τραπέζι ένα σημαντικό ζήτημα. Εμείς έχουμε κάνει ελάχιστα πράγματα αναφορικά με τα προβλήματα που μας έφεραν εδώ ως οικονομία. Αντιστεκόμαστε σθεναρά σε αυτονόητα πράγματα για τον δυτικό κόσμο. Όπως στην επήρεια του κρατισμού στην Οικονομία μας. Στην Κομισιόν, συζητούν και ξανασυζητούν αλλά στην ουσία εκείνοι συναίνεσαν στις θελήσεις της κυβέρνησης που αντί μεταρρυθμίσεις και δραστικές επεμβάσεις στην κατεύθυνση της οικονομικής ελευθερίας προτίμησε την φορολογική εξόντωση της κοινωνίας και μέσω αυτής στην ανάσχεση κάθε είδους ανάπτυξης και επενδύσεων. Χθες, η Κομισιόν εξέφρασε τις ανησυχίες της για καθυστερήσεις των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα. Ε, και;
Το πρόβλημα δεν είναι εκεί. Είναι, το έχουμε ξαναπεί, στην αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας να ξεφύγει από την βολή του κρατισμού. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν αποδέχεται τις μεταρρυθμίσεις. Όλοι θέλουν ανάπτυξη αλλά μάλλον την εννοούν ως προσωπική ευμάρεια που θα προκύψει από έναν νέο δανεισμό ή από τα λεφτόδεντρα που θα ξαναφυτρώσουν.
Ποιοι απεργούν κατά κόρον και βρίσκονται κάθε λίγο και λιγάκι στους δρόμους; Οι αμειβόμενοι από τον κρατικό κορβανά και οι κρατικές συντεχνίες. Που ζητούν όλο και περισσότερα. Έχετε δει τα πρωτοσέλιδα του τύπου που επιβεβαιώνουν την κουλτούρα του κρατισμού; Όλο για επιδόματα, αναδρομικά και συνταξούλες αναφέρουν.
Έχετε δει μια απεργία που να αφορά όλους τους Έλληνες; Μια απεργία που να έχει ως βασικό αίτημα να αλλάξει η οικονομία της χώρας, να σταθεροποιηθεί η παραγωγικότητα, να καλυφθούν τα δημοσιονομικά κενά, να εξυγιανθεί το ασφαλιστικό σύστημα; Έχετε δει μια απεργία για να λειτουργήσει η δικαιοσύνη ως ο σημαντικότερος θεσμός της Δημοκρατίας ή για να παρέχουν σωστές υπηρεσίες τα σχολεία και τα πανεπιστήμια; Έχετε δει μια απεργία για να παραχθεί πλούτος από επενδύσεις; Για να προχωρήσει η αραχνιασμένη επένδυση του Ελληνικού που θ’ αλλάξει όλο το λεκανοπέδιο και θα δημιουργήσει πλούτο;
Είναι σαφές. Κι όσο δεν το συνειδητοποιούμε κακό του κεφαλιού μας. Τα κόμματα και ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα έχουν ένα κοινό σημείο, είναι και τα δύο επιδοτούμενα. Από εμάς. Και σε κάθε περίπτωση, οι μεταρρυθμίσεις που θυμούνται αραιά και πού οι εταίροι μας (εν αντιθέσει με την περίοδο Σαμαρά- Βενιζέλου) δεν πρόκειται να συμβούν στο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ. Πέρασαν 4 χρόνια ευκαιριών που χάθηκαν, εξαιτίας της εσωτερικής αδράνειας υπέρ κρατισμού και εξαιτίας της απροθυμίας των δανειστών να επιβάλουν δυναμικά, τις αλλαγές που είχε ανάγκη η χώρα.
Το Δημόσιο δεν έχει αλλάξει σε τίποτα. Οι προϊστάμενοι όλων των υπηρεσιών δεν επιθυμούν την αξιολόγηση, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Και παραδίδουν πάντα εκθέσεις αριστείας για όλους! Εμποδίζουν όλες τις μεταρρυθμίσεις, γιατί πρώτον δεν αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητά τους και δεύτερον δεν επιθυμούν αλλαγές στον εκσυγχρονισμό του ίδιου του Δημοσίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απλώνει χέρι παντού για να συντηρήσει το κράτος. Το κράτος επιμένει να στηρίζεται αποκλειστικά στο Δημόσιο και να αποστρέφεται την παραγωγή πλούτου από τους ιδιώτες.
Μα χωρίς την παραγωγή νέου πλούτου από επενδυτές και ιδιώτες, δηλαδή χωρίς ανάπτυξη, οι φόροι αφυδατώνουν τους πάντες και κυρίως τη Μεσαία τάξη. Η οποία μονίμως καλείται και θα καλείται να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους που δεν χρειάζεται!
Επιπλέον, είναι μάλλον αφελές να περιμένουμε από την Κομισιόν να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Πάντα θα αρκείται σε παρατηρήσεις και νουθεσίες. Κι εμείς, αν δεν αλλάξουμε εμείς τόσο θα βυθιζόμαστε τη μιζέρια μας….
