Στη δευτερολογία του στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, κατά την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων «Συνέργειες Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με τα Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας, Παλλημνιακό Ταμείο και άλλες διατάξεις», ο Υπουργός Κώστας Γαβρόγλου ανέφερε:
Θα προσπαθήσω να απαντήσω σε ορισμένα θέματα που τέθηκαν και θα τοποθετηθώ επί του συστήματος διορισμού. Καταρχήν, υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να συζητηθούν στην κατ’ άρθρο συζήτηση και δεν υπάρχει κανένας λόγος να συζητούνται σήμερα, που είναι επί της αρχής του νομοσχεδίου. Νομίζω ότι υπάρχουν ζητήματα που πρέπει να τα δούμε πολύ ψύχραιμα. Απλώς, επειδή αναφέρθηκε, θέλω να πω ότι τα Τμήματα Ιατρικών Εργαστηρίων έχουν καταργηθεί στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και έχουν ενσωματωθεί ως κατεύθυνση, όπως αυτό που πάει να γίνει στην περίπτωση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Πάντως, είναι πράγματα που προφανώς ήρεμα μπορούμε να τα δούμε. Νομίζω ότι δεν βοηθάει τον προβληματισμό οι κατηγορίες και οι υπαινιγμοί ότι κάνουμε όλα αυτά τα πράγματα γιατί είναι μνημονιακές υποχρεώσεις ή υποχρεώσεις του ΟΟΣΑ. Δεν υπάρχει πουθενά αυτό διότι το να λέει κανείς ότι κάνετε πράγματα καθ’ υπόδειξη είναι ένας τρόπος να μην τοποθετείται επί της ουσίας. Όλα γίνονται επειδή υπάρχει μια συνωμοσία εναντίον της χώρας μας και ότι η χώρα μας δεν μπορεί να κάνει τίποτα καμία χαραμάδα, δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα, είναι μια υποτίμηση και της αντίστασης και του λαού μας και της συγκεκριμένης κυβέρνησης.
Θα μιλήσω αναλυτικά επί του συστήματος διορισμού, αλλά ήταν ένα σχέδιο το οποίο συζητήθηκε με άπειρους τρόπους όλες αυτές τις ημέρες. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η σιωπή γι’ αυτό το θέμα. Εγώ καταλαβαίνω και ας λείπουν οι συνάδελφοι της ΝΔ ότι υπάρχει κάποια αγωνία για συναινέσεις. Εγώ να το χαιρετίσω αυτό, δηλαδή αν θέλουμε συναινέσεις ας το πούμε όχι τόσο διπλωματικά που δεν το καταλαβαίνει κανένας. Διότι να λέει κανείς ότι βιαζόμαστε-αυτό το είπαν όλοι-βιαζόμαστε όταν 14 μήνες συζητάμε; Είναι 14 μήνες, θέλετε να σας πω πόσες συνεδριάσεις έκανε η Επιτροπή, σε πόσες συμμετείχα εγώ, με πόσους δημάρχους συζητήσαμε, πόσα άπειρα τηλεφωνήματα έγιναν; Για να βγει ένα πόρισμα που να έχει συναίνεση, η συναίνεση δεν γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού θέλει κόπο. Τουλάχιστον μην χρησιμοποιείτε τη λέξη βιασύνη. Οι 14 μήνες δεν είναι βιασύνη. Έχουμε και τα πρακτικά των Επιτροπών κλπ.
Εκτός αν ο τρόπος που επιλέχθηκε για το ΑΘΗΝΑ με τα 35 ΠΔ είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Γιατί άλλο είναι εσύ να επιδιώκεις συναινέσεις και να είσαι ο μόνος που τα φέρνει να συζητηθούν στη Βουλή και όχι με κατεπείγουσες διαδικασίες. Με κανονικότατες διαδικασίες για να μας ακούνε οι πολίτες αυτής της χώρας και οι ακαδημαϊκοί και οι τοπικές κοινωνίες και όχι με ΠΔ, αυτό θα ήταν το εύκολο να κάνουμε όπως έγινε και είδαμε τα κατορθώματα του ΑΘΗΝΑ 35 ΠΔ. Άλλα έλεγαν το πρωί, άλλα το βράδυ και άλλα έβγαιναν σε ΠΔ. Τα ξέρουμε αυτά; Δεν θέλω να τα βγάλουμε στη μέση. Αν τα βγάλουμε στη μέση θα ωχριούν οι επιθεωρήσεις που γίνονται στα θέατρα οι οποίες δεν είναι και πάρα πολλές όσο περνάνε τα χρόνια.
Θέλω να ξέρετε επίσης ότι στις 17 Οκτωβρίου του 2018, συναντηθήκαμε επί 6 ώρες στο Υπουργείο οι Πρυτανείες του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του ΤΕΙ Θεσσαλίας, του ΤΕΙ Στερεάς, της Περιφέρειας και όλων των Δημάρχων και συζητήσαμε. Καταλήξαμε σε ομόφωνη απόφαση που αποτυπώνεται στο δελτίο τύπου. Μόνο ο Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας που είναι υπεύθυνος για τα Τρίκαλα αποχώρησε από τη συνεδρίαση. Οι υπόλοιποι διαβάσανε και είπαν ομόφωνα αυτά που γράφονται. Ομόφωνο τι σημαίνει; Μέχρι τελευταία λεπτομέρεια; Προφανώς όχι. Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Ομόφωνο σημαίνει στη σωστή κατεύθυνση. Αυτό είναι αν συμφωνεί κανείς ή όχι. Με πολλές διαφοροποιήσεις. Οι αποφάσεις των συγκλήτων που έχουμε είναι αυτές οι αποφάσεις, που λένε «κατ’ αρχήν θετικό» και μετά έχουν διάφορα θέματα, τα οποία αρκετά τα ενσωματώνουμε, αρκετά δε μπορούμε, να τα ενσωματώσουμε.
Τώρα, λέει ο κ. Γρηγοράκος (Ειδικός Αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) «να έχουμε συναινέσεις, εθνική πολιτική, η παιδεία είναι για όλους κ.λπ.». Ωραία, η παιδεία είναι για όλους, μπορείτε, να μου εξηγήσετε, γιατί η Ν.Δ. ψήφισε το νομοσχέδιο για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και δεν ψήφισε τα άρθρα, που ήταν για την ενοποίηση των δύο ιδρυμάτων; Ψηφίζεις, κατ’ αρχήν, και δεν ψηφίζεις αυτά τα άρθρα; Ή γιατί ο κ. Μητσοτάκης άλλα λέει στην Άρτα, αλλά λέει στην Πρέβεζα, άλλα λέει στους πανεπιστημιακούς, άλλα λέει όταν ανακοινώνεται απ’ το Διεθνές Πανεπιστήμιο;
Εγώ λέω, λοιπόν, ότι η πολιτική ζωή του τόπου και η πολιτική κουλτούρα θέλει ένα χρόνο, για να καταλαγιάσει. Βεβαίως, εδώ υπήρχαν Δήμαρχοι, που έλεγαν «απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου και ο Υπουργός Παιδείας – με ανέφεραν και προσωπικά – ανεπιθύμητος στην πόλη μας». Μα, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Ο άλλος, υποψήφιος Περιφερειάρχης και λέει «δεν του επιτρέπω καν, να περάσει απ’ τον εναέριο χώρο». Καταλαβαίνετε, τώρα, είναι ωραία αστεία, αλλά εγώ δεν είδα κανέναν πολιτικό παράγοντα, να πει «μάγκες, ας πέσουν οι τόνοι, γιατί αυτό δεν κάνει καλό σ’ ένα πολιτικό κλίμα».
Λέω, λοιπόν, ότι εδώ έχουμε μετά από 14 μήνες εντυπωσιακές συναινέσεις. Συναίνεση δεν είναι, να συμφωνείς σε όλα και σας προτείνω, να κάνουμε το εξής. Αύριο έρχονται οι πρυτάνεις. Οι συνάδελφοι που έχουν ερωτήσεις, προτάσεις κ.λπ., στους πρυτάνεις, στις πρυτανείες να ρωτήσουν, να καταλάβουν το δικό τους σκεπτικό και προτείνω πολύ συγκεκριμένα, αφού γίνει αυτό την Τετάρτη μετά την κατ’ άρθρον συζήτηση, να μείνουμε εδώ ανεπισήμως και να δούμε τι είδους συγκλίσεις μπορούμε, να έχουμε. Εντάξει; Εγώ, θα μείνω την Τετάρτη, γιατί θα έχουμε και συζητήσεις επί των θεμάτων των κατ’ άρθρων και μπορεί αυτά, να τα λύσουμε πολύ πριν την Ολομέλεια. Ας συζητήσουν, λοιπόν, αύριο όποιοι έχουν απορίες με τους πρυτάνεις, εγώ θα τους παρακαλέσω, να μείνουν μετά, για να μπορέσετε, να συζητήσετε και την Τετάρτη να το κάνουμε με όποιους θέλετε.
Τώρα, ένα πράγμα που νομίζω ότι δε γίνεται κατανοητό, είναι τι σημαίνει «ένα τμήμα γίνεται πανεπιστημιακό». Έχει άλλο πρόγραμμα σπουδών ένα πανεπιστημιακό τμήμα, απ’ ό,τι ένα τμήμα Τ.Ε.Ι.. Έχουμε νοσηλευτική στα Τ.Ε.Ι. και νοσηλεύτηκε στα Πανεπιστήμια, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Είναι άλλη η δομή, άλλος ο τρόπος διδασκαλίας, άλλο το πρόγραμμα. Άρα, εδώ υπάρχει μια συνολικότερη αναβάθμιση.
Είπατε ορισμένα πράγματα διάφοροι βουλευτές, που νομίζω ότι δεν περιποιούν τιμή ούτε σ’ εσάς, ότι «το κάνουμε προεκλογικά», ότι «είναι κάτι, που τα βρίσκουμε με τους Πανεπιστημιακούς» και διάφορα τέτοια. Δεν βοηθάει αυτό. Γιατί υποτιμάτε τους Πανεπιστημιακούς; Ανόητοι είναι οι Πανεπιστημιακοί; Δεν κατάλαβα ή οι Σύγκλητοι είναι ανόητοι, να φορτωθούν προβλήματα στα καλά καθούμενα ή τους το επιβάλλουμε; Θέλει μια προσοχή αυτό, για να σεβαστούμε και τους ανθρώπους, οι οποίοι πολλοί άρχισαν με πολύ σοβαρές διαφωνίες, προσέγγισαν πολύ περισσότερο, βλέπουν τώρα ορισμένες δυσκολίες, ορισμένα πολύ θετικά πράγματα, όπως ξέρουμε απ’ το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, από τα Γιάννενα και απ’ το Ιόνιο με πολλές δυσκολίες κ.λπ., αλλά όλοι έχουν πεισθεί ότι εδώ υπάρχει μια καλή ευκαιρία επί της ουσίας αναβάθμισης των ιδρυμάτων μας και, κυρίως, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Πράγματι, δεν υπάρχει μια συνταγή, την οποία να τη νομοθετήσουμε και να είναι η ίδια για όλα τα ιδρύματα. Δεν υπάρχει και δεν πρέπει, να υπάρχει, διότι το κάθε ίδρυμα έχει μια διαφορετική ιστορία και προσπαθούμε, να σεβαστούμε αυτή την ιστορία. Άλλο είναι ιδρύματα με πολύ έντονα πολυτεχνικά τμήματα τετραετή, που έρχονται σ’ επαφή με πενταετή και υπάρχουν άλλου είδους αντιστάσεις, άλλο είναι ιδρύματα, που δεν έχουν πολυτεχνικά, άλλο είναι ιδρύματα, τα οποία δεν ήταν κατά κύριο λόγο τεχνολογικά, γιατί σ’ αυτή τη κλάψα ότι «καταστρέφεται η τεχνολογική εκπαίδευση», θα μου επιτρέψετε να σας αντιστρέψω το ερώτημα και να σας πω: Πια τεχνολογική εκπαίδευση; Αυτή στην οποία ιδρύσατε τα τμήματα βρεφονηπιαγωγών; Αυτά, στα οποία ιδρύσατε τμήματα οικονομίας, νοσηλευτικής, μάνατζμεντ; Αυτά δεν είναι τεχνολογία.
Εκτός αν θεωρείτε τεχνολογία οτιδήποτε είναι δύο κλικ πιο κάτω με το ίδιο όνομα. Δεν πάει έτσι. Εμείς, λοιπόν, λέμε «εδώ υπάρχουν οι διδάσκοντες οι οποίοι πραγματικά – όχι όλοι, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία – κράτησαν αυτή την κατάσταση στην «πλάτη» τους, αναβάθμισαν τα Τ.Ε.Ι. με το να φέρουν χρήματα με το να αυξηθούν οι δείκτες κ.λπ.. Τα βρήκαν με τους πανεπιστημιακούς, καθίσαν στο ίδιο τραπέζι, δεν έχει ξαναγίνει αυτό, και είπαν «πάμε ένα βήμα παρακάτω». «Πάμε ένα βήμα παρακάτω», όπου θα είναι όλα «πουλιά που κελαηδάν και πεδιάδες με λουλούδια»; Προφανώς όχι, αλλά θα είναι γεμάτο με δυσκολίες. Αλλά, ήταν αμφότεροι να κάνουν αυτό το βήμα.
Θέλω να ξεκαθαρίσουμε κάτι για την τοπική κοινωνία. Κανείς, νομίζω, δεν έχει δικαίωμα να μιλάει εξ ονόματος όλης της τοπικής κοινωνίας. Είναι διαφοροποιημένη η όποια κοινωνία. Μέχρι τώρα, και θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής σε αυτό, και πολιτικά ειλικρινής, υπήρχε μια κακή παράδοση. Τοπικοί άρχοντες, συμπεριλαμβανομένων και πολλών ατόμων της Εκκλησίας, προσδιόριζαν το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης, ναι ή όχι; Αυτό τελείωσε. Εμείς θέλουμε την τοπική κοινωνία δίπλα μας, θέλουμε την τοπική αυτοδιοίκηση δίπλα μας να μας πει ποιες είναι οι ανάγκες για να μπορέσουν αυτές οι ανάγκες να μεταφραστούν θεσμικά μέσα από τα πανεπιστήμια για το πώς θα αντιμετωπιστούν. Άρα, η τοπική κοινωνία πρέπει να παίξει αυτό το ρόλο και δυστυχώς, έχω ζητήσει από πολλούς δημάρχους να στείλουν ποιες είναι εκείνες οι ανάγκες, ώστε να δούμε και εμείς πώς θα προσαρμόσουμε το θεσμό της ανώτατης εκπαίδευσης, για να μπορέσουν να εξυπηρετηθούν.
Εδώ, λοιπόν, υπάρχει ένας ρόλος διαφορετικός, αλλά συμπληρωματικός, δεν πρέπει ο ένας να ανακατώνεται στα άλλα, ούτε το Υπουργείο Παιδείας να λέει ποιες είναι οι τοπικές ανάγκες σε κάποια κοινωνία, αλλά ούτε και εκεί να έχουν πολύ – πολύ συγκεκριμένη άποψη την οποία δεν συζητάνε με τίποτα για το ποιο θα είναι το γνωστικό αντικείμενο ενός συγκεκριμένου Τμήματος.
Υπήρξαν διάφορα πράγματα τα οποία προφανώς «έπαιξαν» πολύ στις εφημερίδες και τα διαβάσατε χωρίς κριτική σκέψη. Δεν θέλω να μιλήσω για την παραίτηση του κ. Γραμμένου. Ακόμη και εάν προκληθώ δεν θα μιλήσω. Θέλω, όμως να σας πω μετά από τόσα πολλά χρόνια, έχουμε μόνον εννέα μέλη Δ.Ε.Π. στο Διεθνές Πανεπιστήμιο και μόνο δύο διδακτορικά και μπορώ να ανοίξω και πολλούς άλλους φακέλους. Εκείνο, όμως που έχει σημασία και που ήταν ατόπημα ολικής, είναι αυτό που λέχθηκε, ότι τα υπόλοιπα Τ.Ε.Ι., δηλαδή το Τ.Ε.Ι. Θεσσαλονίκης, το Τ.Ε.Ι. Κεντρικής Μακεδονίας και το Τ.Ε.Ι. Ανατολικής Θράκης δεν έχουν αξιολόγηση και βγήκαν οι Πρυτάνεις των τριών Τ.Ε.Ι. και λένε «Εν πάση περιπτώσει να ξέρετε ότι έχουμε βαθμολογηθεί έτσι κ.λπ.».
Έχω να αναφέρω δύο τελευταία θέματα. Το ένα είναι, ότι όντως συστήσαμε μια επιτροπή για να δει το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης στη Στερεά. Το Πανεπιστήμιο Στερεάς το κατήργησε η Ν.Δ.. Να το δεχθούμε αυτό; Είναι από αυτά τα δεδομένα. Δεν έχετε καμία ευθύνη εσείς, προφανώς. Το κατήργησε η Ν.Δ.. Στα καλά καθούμενα είχαμε εμείς την πίεση να ιδρύσουμε ένα πανεπιστήμιο στη Στερεά γιατί είναι η μόνη Περιφέρεια που δεν έχει πανεπιστήμιο. Δεν είναι επιχείρημα το ότι δεν είναι η μόνη Περιφέρεια που δεν έχει πανεπιστήμιο, διότι τώρα η Στερεά έχει την μεγάλη τύχη να έχει Τμήματα τριών διαφορετικών Ιδρυμάτων. Αυτό είναι ένας σύγχρονος χώρος και σύγχρονη ανώτατη εκπαίδευση. Είπαμε « επειδή πράγματι υπάρχει ένα παρελθόν, επειδή πράγματι ήταν ένα πράγμα με μεγάλη ένταση» να συσταθεί μια ομάδα εργασίας η οποία να μελετήσει αυτό το ενδεχόμενο και αυτό ήταν και μια συζήτηση που έκανα με τον κ. Μπακογιάννη. Και καλώς έγινε αυτή η συζήτηση και καλώς προχωράμε σε αυτή την ομάδα εργασίας, διότι αυτή η ομάδα εργασίας πρέπει να πάρει υπ’ όψιν ένα πολύ απλό πράγμα, ότι για να «σταθεί» ένα πανεπιστήμιο στα «πόδια» του χρειάζεται 25 χρόνια. Όσες θέσεις και να του δίνεις, όσα χρήματα και να του δίνεις, χρειάζεται να αποκτήσει μια κουλτούρα πανεπιστημιακή το ίδιο. Όσες θέσεις και να του δίνεις, όσα χρήματα και να του δίνεις. Θέλει να αποκτήσει μια κουλτούρα πανεπιστημιακή το ίδιο. Αυτό, λοιπόν, δεν μπορεί κανείς να πει ότι «εγώ δεν κάνω τίποτα στη Στερεά» όταν το πανεπιστήμιο Αθηνών- τα είπε η κυρία Αναγνωστοπούλου- πήρε αυτή είναι ιστορική, κατά τη γνώμη μου, πρωτοβουλία, διότι είναι ένα πανεπιστήμιο μεγάλο, είναι το παλαιότερο, είναι συντηρητικότερο, και εννοώ ακαδημαϊκά , όπως είναι όλα τα παλιά πανεπιστήμια και πήρε αυτή την εξαιρετική πρωτοβουλία στον Εύριπο στην Εύβοια.
Εκφράστηκε πολλές φορές το θέμα της ΑΔΙΠ. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν θέλω να ανοίξω αυτόν τον φάκελο, αλλά αυτή τη στιγμή δεν θέλαμε εμπλοκή της ΑΔΙΠ, γιατί η ΑΔΙΠ έχει εμπλακεί με το θέμα της πιστοποίησης των προγραμμάτων σπουδών, κάτι που η πανεπιστημιακή κοινότητα έχει γογγύζει από την γραφειοκρατία ενός πράγματος με πολύ μεγάλο ερωτηματικό, ως προς το ακαδημαϊκό αποτέλεσμα, για το οποίο εμείς δεν έχουμε καμία απολύτως ευθύνη για ρωτήστε πραγματικά τους πανεπιστημιακούς, τι σημαίνει όλη αυτή η χαρτούρα περί πιστοποίησης.
Έρχομαι, λοιπόν, στο σύστημα διορισμού των μονίμων εκπαιδευτικών. Καταρχήν, δημόσια ή ιδιωτικά ο καθένας θα πρότεινα να «χαιρετίσει» το γεγονός, ότι για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια δεσμευόμαστε για 15.000 διορισμούς. Είναι θέμα συνείδησης δημοκρατικής να πούμε ότι μετά την απίστευτη ταλαιπωρία που περάσαμε ως χώρα, για πρώτη φορά υπάρχει δέσμευση. Αυτά τα περί «να δούμε πώς θα τα κάνετε» κ.λπ., είναι εκ του πονηρού, θα μου επιτρέψετε. Είναι 15000 διορισμοί, θα γίνουν το 2019 οι 4500, το 2020 οι 5250 και το 2021 οι 5250. Αυτό, το κέρδισε η ελληνική κοινωνία, δεν το κερδίζει η κυβέρνησή μας, δεν κερδίζει κανένας άλλος.
Όποιος λέει να αποσυρθεί, δεν θέλει, κ. Δελλή (Ειδικός Αγορητής του Κ.Κ.Ε.), τους διορισμούς. Το άλλο που λέτε 25.000 διορισμός τώρα, ξέρετε και εσείς, ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Άρα, λέγοντας να αποσυρθεί, δεν θέλετε τους διορισμούς και ακόμα και εάν θέλετε τους διορισμούς, θέλετε να γίνουν με το σύστημα της κυρίας Διαμαντοπούλου, το οποίο ήταν με εξετάσεις, ήταν η προϋπηρεσία πολύ χαμηλότερη από τα επιστημονικά. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια και σε αυτό δεν θα έχουμε ευγένεια. Απόσυρση, σημαίνει αυτό το πράγμα. Άλλο να πείτε «διαφωνούμε με τα νούμερα, πρέπει να είναι περισσότερα» κ.λπ, το κατανοώ, αλλά όταν πηγαίνουμε σε τέτοια ακραία αιτήματα, απόσυρση του νομοσχεδίου και διορισμούς τώρα 25.000, νομίζω, ότι η ελληνική κοινωνία το βλέπει και λέει ότι εν πάση περιπτώσει αυτό αν μη τι άλλο δεν αποτελεί μια πρόταση που μπορούμε να δούμε την επόμενη μέρα.
Μιλάτε για απολύσεις. Επειδή μιλάνε πάρα πολλοί με μια ευκολία που προφανώς δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτό. Καμία απόλυση λοιπόν. Προσέξτε όταν μιλάτε για απολύσεις, διότι το σύνολο των μόνιμων και των αναπληρωτών τα επόμενα χρόνια θα είναι το ίδιο που είναι σήμερα. Υπάρχουν τα χρήματα, υπάρχουν οι πιστώσεις, υπάρχουν οι εγγραφές, το σύνολο, λοιπόν, θα είναι το ίδιο. Για ποιες απολύσεις λέγατε; Για να δούμε. Για ποιες ακριβώς; Ότι κάποιοι που είναι σήμερα αναπληρωτές δεν θα είναι στους πίνακες; Δεν μπορεί να μην είναι στους πίνακες.
Βεβαίως, καταλαβαίνω επειδή υπάρχει απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας την οποία τη γνωρίζετε και όσοι το λέτε και όχι μόνο εσείς, που λέει ότι πρέπει να είναι ενιαίοι οι πίνακες, άρα ενιαία τα κριτήρια, ρωτάω θέλετε να προχωρήσουμε σε ρυθμίσεις που έρχονται αντίθετες στο Συμβούλιο της Επικρατείας; Ναι ή όχι; Διότι εάν είναι «ναι», τότε πάλι παίρνετε την ευθύνη να τιναχτούν τα πάντα στον αέρα. Εδώ, λοιπόν, δεν γίνεται κανείς να είναι σε 2, 3,5 βάρκες.
Υπάρχουν ορισμένα πράγματα στα οποία να είμαστε κατηγορηματικοί. Πρώτον. Το θέμα του Συμβουλίου Επικρατείας, ως προς τους ενιαίους πίνακες και το δεύτερο, η επιταγή του συντάγματος. Διότι τυχαίνει να υπάρχει και ένα Σύνταγμα που λέει πως, πρέπει να έχουν πρόσβαση οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι πολίτες μας σε επαγγέλματα. Εκεί λοιπόν η ερμηνεία του Συντάγματος προσέξτε γιατί το μπερδεύουν πάρα πολλοί ότι υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν υπάρχει σε αυτό να είμαστε ειλικρινείς. Υπάρχει όμως ερμηνεία που ερμηνεύει αυτό με ένα τρόπο που λέει ότι ειδικά για τους εκπαιδευτικούς η προϋπηρεσία πρέπει να είναι το ίδιο περίπου με τα ακαδημαϊκά κριτήρια. Άλλοι λένε ότι πρέπει να είναι πολύ περισσότερο, κανένας δεν λέει ότι πρέπει να είναι λιγότερο και εμείς σεβόμενοι ακριβώς τους αναπληρωτές προτείνουμε προϋπηρεσία 120 μηνών. Υπάρχει κάπου 120 μήνες και δεν το έχω καταλάβει; Η γνωμοδότηση που είχε εξασφαλίσει η ΟΛΜΕ από ένα πασίγνωστο δικηγορικό γραφείο έλεγε για 84 μήνες. Πάμε λοιπόν στους 120 μήνες και σε αυτό ξέρουμε ότι θα υπάρχει ένα ποσοστό που είναι λιγότερο του 1% στο οποίο δε θα μετράνε οι έξτρα μήνες γιατί έχουν και πάνω από 120 μήνες. Όπως καταλαβαίνετε όταν η ερμηνεία του Συντάγματος σου επιβάλλει το ακαδημαϊκό να είναι στο ίδιο επίπεδο με την προϋπηρεσία τότε αναγκαστικά καθαρά μαθηματικά πρέπει να υπάρχει ένα ανώτατο όριο και στα δύο ακριβώς για να μπορούν να συγκρίνονται.
Έχουμε συνταγματική αναθεώρηση ελπίζω εσείς να προτείνετε συνταγματική αναθεώρηση ότι οι Έλληνες πολίτες δεν πρέπει να έχουν μια ισότιμη πρόσβαση στο επάγγελμα γιατί αυτό λέει το Σύνταγμα. Αυτό λέει. Προτείνετε εσείς ότι δεν πρέπει να έχουν λοιπόν. Επίσης να ξέρετε ότι πρώτη φορά προτείνουμε ένα σύστημα όπου δεν προτάσσεται κανείς. Τα θυμάστε αυτά; Προτασσόταν διάφοροι, ξεχάστηκαν πολύ γρήγορα φαίνεται. Δέκα χρόνια αδιοριστίας φαίνεται είχαν πρόβλημα και στη μνήμη της κοινωνίας μας. Εδώ υπήρχε όλων των ειδών η πελατειακή σχέση και προτασσόταν λέει, δεν υπάρχουν αυτά, υπάρχει κανονική μοριοδότηση, κανονικοί ενιαίοι πίνακες και δεν ευνοείται κανείς επειδή στο Υπουργείο έχει την τάδε ή τη δείνα επαφή. Είναι σαφές επειδή υπάρχει μια κριτική σε αυτό να την αποδεχτούμε. Είναι σαφές ότι το σύστημα διορισμού δεν είναι ένα σύστημα που επαναφέρει την επετηρίδα. Να είμαστε καθαροί σε αυτό. Γιατί; Γιατί θεωρούμε ότι το Σύνταγμα είναι αυτό που σας είπα και επίσης θεωρούμε ότι πρέπει και οι νεότεροι πολίτες αυτής της χώρας να βλέπουν τον εαυτό τους να έχουν τη δυνατότητα να μπουν και αυτοί στον πίνακα και να πάρουν τη σειρά τους με τα κριτήρια που λέμε και όχι μόνο με την επετηρίδα. Διότι ξέρετε η κοινωνία μας αποτελείται από πάρα πολλές ομάδες. Καταλαβαίνω τη μεγάλη δυσκολία που έχουν όλοι αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να υπάρχει και ένα θέμα δικαίου το οποίο να μην αδικεί προφανέστατα τους αναπληρωτές που σήκωσαν ένα τεράστιο βάρος όλο αυτό το διάστημα αλλά ταυτόχρονα να δίνει και τη δυνατότητα να δίνει και την ελπίδα να μην αποκλείει και τους νέους που έχουν κάποια ακαδημαϊκά κριτήρια. Επίσης υπάρχει μια συζήτηση που λέει γιατί δεν υπάρχει οροφή στην προϋπηρεσία σε κάποιες άλλες περιπτώσεις. Γιατί οι άλλες περιπτώσεις δεν είναι για μόνιμους διορισμούς, είναι για ΙΔΑΧ, είναι για αορίστου χρόνου, μην μπερδεύουμε το ένα με το άλλο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μόνιμους διορισμούς, δεν έχουμε να κάνουμε με αορίστου χρόνου. Τώρα θέλω να είμαστε επίσης πάρα πολύ σαφείς ως προς τις δικές μας προθέσεις.
Εμείς, σε αυτό που μοιράστηκε, προτείνουμε μια συγκεκριμένη μοριοδότηση. Τα ακαδημαϊκά κριτήρια είναι το διδακτορικό, είναι ο μεταπτυχιακός τίτλος, δεύτερος μεταπτυχιακός τίτλος, το πτυχίο, το δεύτερο πτυχίο, η γνώση μιας ξένης γλώσσας, δεν έχουμε εδώ για την γνώση μιας δεύτερης ξένης γλώσσας, και τα λοιπά. Θα ήθελα την Τετάρτη, που θα συζητήσουμε το κατά άρθρον, να έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις, όποιοι θέλουν προφανώς, ως προς τη μοριοδότηση. Και εμείς, με βάση αυτά, που έχουν κατατεθεί στην διαβούλευση και με βάση αυτά που ακούμε, θα αρχίσουμε την Ολομέλεια μοιράζοντας τη νέα μοριοδότηση που θα είναι αποτέλεσμα συνεννοήσεων μεταξύ μας. Οι βασικές αρχές αποτυπώνονται σε αυτό που έχουμε καταθέσει, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν και κάποιες διαφοροποιήσεις, που αυτές, νομίζω, πρέπει να γίνουν με βάση αυτά που συζητήθηκαν στη διαβούλευση και αυτά που θα συζητήσουμε την Τετάρτη.
Δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω. Υπάρχει ένα κείμενο, το οποίο, υποθέτω, έως αύριο το βράδυ θα δημοσιοποιηθεί, που είναι ερωτοαπαντήσεις γύρω από αυτά τα ζητήματα. Σας είπα για το θέμα των αμετάθετων που το λύνουμε, όπως επίσης και για το θέμα των δικαιωθέντων, μετά τον ΑΣΕΠ του 2008, που αυτά εντάσσονται στα άρθρα του νομοσχεδίου.
Εγώ, ως προς τη φιλοσοφία του συστήματος διορισμού, είχα να πω αυτά. Νομίζω, ότι θα έχουμε πολλές λεπτομέρειες που θα ξεκαθαρίσουμε την Τετάρτη. Θα έρθουν και αύριο οι φορείς, οι οποίοι θα μας θέσουν και διάφορα ερωτήματα και στις απαντήσεις θα ξεκαθαριστούν και την Τετάρτη, νομίζω, θα ξεκαθαριστούν ακόμα περισσότερο. Είναι εντελώς προφανές, ότι οτιδήποτε βασίζεται στο «όχι διαγωνισμός», «ισόρροπη μοριοδότηση προϋπηρεσίας και ακαδημαϊκών», εκεί μέσα, νομίζω ότι μπορούμε να συζητήσουμε διάφορες προτάσεις.
