Οι λεονταρισμοί του Ερντογάν δεν έχουν τέλος. Και θα τους αντιμετωπίζαμε ακόμη και με χιούμορ αν είχαμε σοβαρή κυβέρνηση. Με γνώση των πολιτικών και ιστορικών δεδομένων. Θα τους αντιμετωπίζαμε ακόμη κι αδιάφορα αν είχαμε έναν σοβαρό κι υπεύθυνο υπουργό Εξωτερικών. Μα εμείς δεν έχουμε ούτε σοβαρή κυβέρνηση ούτε υπουργό Εξωτερικών. Σ’ όσα λέει ο Ερντογάν απαντάμε με χλιαρές ανακοινώσεις, δήθεν αυστηρές, μα στην πραγματικότητα ως ανακοινώσεις δεκαπενταμελούς σχολείου ή ενός δημοσιογραφικού κειμένου.
Είμαι ένας ακόμη εξ εκείνων που τρέμουν στην ιδέα ότι του υπουργείου Εξωτερικών σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία, προΐσταται ένας άνθρωπος που έχει πλήρη άγνοια των εθνικών θεμάτων. Θα μου πείτε, είδαμε τι έγινε κι όταν προΐστατο ο υποτιθέμενος γνώστης, Νίκος Κοτζιάς. Μπάχαλο με το Σκοπιανό, αχρείαστη κι άκρως αποτυχημένη επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, αχρείαστη κρίση με τη Ρωσία και την Αλβανία, περιθωριοποίηση ικανών διπλωματών εντός του υπουργείου και πολλά άλλα.
Αλλά, τουλάχιστον είχαμε υπουργό Εξωτερικών, έστω και με λάθος πυξίδα. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Εξ ου και εξ αιτίας αυτής της ανυπαρξίας, πιο πολύ μιλάει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας παρά η κυβέρνηση. Κι όσα λέει κι εκείνος δεν είναι τίποτα περισσότερο από παρόμοιες εκθέσεις –ανακοινώσεις δεκαπενταμελών.
Προχθές ο Ερντογάν δήλωσε ότι η Τουρκία δεν θα υποχωρήσει ούτε στο ελάχιστο από τα θέσεις της στην Ανατολική Μεσόγειο ή σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή, και χαρακτήρισε ριψοκίνδυνες τις ενέργειες της Αθήνας και της Λευκωσίας ενώ προειδοποίησε ότι η συμπεριφορά τους αποτελεί απειλή και κίνδυνο πρωτίστως για τις ίδιες! Διαβεβαίωσε δε ότι η Τουρκία είναι αποφασισμένη κάνει χρήση των «δικαιωμάτων της»…
Τι απάντησε η Αθήνα; Το «αυστηρό» ελληνικό μήνυμα του υπουργείου Εξωτερικών ανέφερε ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να παρασυρθεί στις εξάρσεις επιθετικής ρητορικής της Τουρκίας και έκλεισε με μια φράση σχολικής έκθεσης ότι «οι τουρκικές προκλήσεις υπονομεύουν τη σταθερότητα της περιοχής σε μια κρίσιμη συγκυρία, καταδεικνύοντας την ένδεια νομικών επιχειρημάτων της Τουρκίας». Κατέληγε δε… καλοσυνάτα και αριστερούλικα ότι όποιες και αν είναι οι διαφορές τους, οι υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου αναγνωρίζουν ότι η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα διαλόγου και συνεργασίας στην περιοχή μας.
Θα πείτε: Και τι ήθελες να κάνει η κυβέρνηση κι ο υπουργός (πρωθυπουργός) Εξωτερικών; Να κάνει πόλεμο; Να δυναμιτίσει κι άλλο το κλίμα;
Όχι φυσικά. Ουδείς είπε κάτι τέτοιο. Αλλά όταν ακούς τους Τούρκους να μιλάνε περί… δικαιωμάτων τους, όταν τους ακούς να σε απειλούν και να σου λένε ότι η συμπεριφορά σου (που, εν τω μεταξύ, διέπεται από τους διεθνείς κανόνες) θα σου δημιουργήσει προβλήματα, τι πιο απλό να τους πεις ότι είσαι εδώ για να υπερασπιστείς τα δικά σου δικαιώματα από την πειρατεία τους; Δεν το είδαμε και δεν το ακούσαμε αυτό.
Όπως δεν είδαμε και δεν ακούσαμε καμιά ενέργεια στα διεθνή φόρα.
Δεν είδαμε και δεν ακούσαμε καμιά αναφορά προς τις ΗΠΑ. Δεν είδαμε και δεν ακούσαμε καμιά κίνηση προς τους στρατηγικούς μας συμμάχους, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Δεν είδαμε και δεν ακούσαμε καμιά παρέμβαση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Αν είχαν γίνει θα τα μαθαίναμε αυτοστιγμή.
Γνωρίζει άραγε ο πρωθυπουργός τις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής; Εδώ καλά καλά στο Μαξίμου δεν έχει καν διπλωματικό σύμβουλο. Εδώ καλά καλά δεν γνώριζε ότι η θάλασσα έχει σύνορα. Εδώ αποδέχθηκε ασμένως το όνομα «Μακεδονία του Ίλιντεν» για τα Σκόπια κι ευτυχώς που αντέδρασε αστραπιαία η αντιπολίτευση κι αυτό δεν συνέβη.
Γνωρίζει ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών ότι η Τουρκία βρίσκεται μονίμως σε καθεστώς πολέμου (με τους Κούρδους), επενέβη στην Συρία και διαθέτει πολίτες αναλώσιμους σε πολεμικές περιπέτειες; Εν αντιθέσει μ’ εμάς που διαθέτουμε δυτικότροπη κουλτούρα;
Γνωρίζει ο πρωθυπουργός ότι κορυφαίοι διπλωμάτες και αναλυτές ισχυρίζονται ότι δεν είναι διόλου απίθανο οι Τούρκοι να προχωρήσουν σε επεισόδια στο Καστελόριζο, επειδή εκεί (μεταξύ άλλων) είναι το πρόβλημά τους; Αφού εκεί τελειώνει η ελληνική επικράτεια κι άρα από εκεί οριοθετούνται σύνορα, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ;
Έχει κινητοποιηθεί ακόμη κι η ελάχιστη διπλωματική και πολιτική δύναμη για να μεταφέρει στους εταίρους το πρόβλημα και να υπερασπιστούν τα εθνικά μας συμφέροντα;
Έχει κάνει το παραμικρό για ν’ αντιμετωπιστεί το παιγνίδι που παίζουν στα Βαλκάνια ο Ερμτογάν κι ο Αλβανός Ράμα; Ο άνθρωπος που πρώτα υπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα κι ύστερα της χώρας του;
Τίποτα απολύτως. Παρ’ ότι όλα τα θέμα είναι ανοιχτά (ας μη ξεχνάμε και το Σκοπιανό), εμείς παράγουμε αδράνεια. Είμαστε θεατές των όποιων πιθανών εξελίξεων. Μπορεί οι απειλές των Τούρκων να φαντάζουν μόνο απειλές, αλλά δεν ξέρουμε πόσο απέχουν από το να μας κάνουν να προβληματιζόμαστε και ν’ ανησυχούμε πραγματικά.
