Σκέφτηκα να ξεφύγουμε σήμερα από την θλιβερή μας πραγματικότητα και να σχολιάσουμε τις κινήσεις και τις διεργασίες που γίνονται στη Γαλλία για να ηγηθεί όλης της συντηρητικής αντιπολίτευσης (Δεξιάς) η Λεπέν. Μπορεί ν’ ακούγεται απίστευτο μα είναι αληθινό, αφού αυτό το ενδεχόμενο την κατέγραψαν ακόμη και δημοσκοπήσεις. Η πρώτη, μάλιστα, που δημοσιεύθηκε την φέρνει πρώτη (!!!) στις κάλπες των Ευρωεκλογών.
Το γεγονός, από μόνο του, είναι θλιβερό. Αφού, ακόμη κι αν αυτές οι διεργασίες δεν ευοδωθούν, ακόμη κι αν οι δημοσκοπήσεις διαψευστούν κι η Λεπέν καταποντιστεί στις ευρωεκλογές, από μόνο του αποτελεί εμετικό γεγονός. Να παραδίδονται, δηλαδή, οι Γάλλοι συντηρητικοί (Δεξιά) σε ένα πρόσωπο που εκφράζει μίσος για τη δημοκρατία και διακατέχεται από έντονα ρατσιστικές, φασιστικές κι εθνικοσιαλιστικές ιδέες.
Η Γαλλία δεν είναι κάποια μικρή κι ασήμαντη χώρα για να παραβλέπουμε ακόμη και την σκέψη της κοινής καθόδου σε εκλογές συντηρητικών και ακροδεξιών. Η Γαλλία αποτελεί το πρώτο, το κορυφαίο συστατικό της ευρωπαϊκής ιδέας, Της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Των αξιών του διαφωτισμού, του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας. Η δε πολιτική της ζωή κι οι επήρειές της δεν επηρεάζουν μόνο όσους κατοικούν στα στενά σύνορά της.
Η Λεπέν αποτελεί το πιο βρόμικο σενάριο για τον άνθρωπο της Ευρώπης, για την ίδια την Ευρώπη.
Κι όσοι πιστεύουν στην ευρωπαϊκή ιδέα ας συνειδητοποιήσουν ότι δεν αρκεί η οποιαδήποτε καταγγελία εις βάρος των θέσεών της ή του λαϊκισμού ή του ναζισμού και του φασισμού. Αυτά δεν αρκούν. Το είδαμε στην Ιταλία, στην Αυστρία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, το είδαμε στη Βρετανία με το Brexit.
Η δημοκρατία, ο διαφωτισμός, η πολιτική ορθότητα, μπορεί να είναι κεκτημένα της ευρωπαϊκής πορείας και ιστορίας αλλά δεν αποτελούν θέσφατα για όλους. Άρα, απαιτούν συνεχείς προσπάθειες κι εγρήγορση.
Η αλήθεια είναι ότι κάτι δεν πάει καλά στην Ευρώπη και δη στην… ευρωπαϊκή Ευρώπη.
Ο χειρισμός του μεταναστευτικού και οι ανισορροπίες που προκάλεσε η πολυπολιτισμική κοινωνία στοίχισαν εξίσου με τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίσθηκαν όσοι στάθηκαν απέναντί τους με κριτικό πνεύμα. Αρκεί να πεις ότι η κοινωνία αναγκάζεται βιαίως να δεχθεί μια συμβίωση την οποία η ίδια δεν επιθυμεί και θα χαρακτηρισθείς «κατάπτυστος» συντηρητικός, ξενόφοβος, ρατσιστής. Η δε συνεχής ηθικοπλαστική καταδίκη έφερε το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αντί να ενισχύσει την ευρωπαϊκή σύνθεση, κινδυνεύει να πυροδοτήσει την ευρωπαϊκή διάλυση. Είτε μέσω της κάθε Λεπέν είτε μέσω του λαϊκισμού που προβάλλουν ανερμάτιστοι πολιτικοί και μάζες. Που έχουν σφιχταγκαλιάσει τον ευρωσκεπτικισμό και τον καθιστούν αξιοσημείωτη δύναμη.
Κι αυτή τη φορά δεν απειλούν την Ευρώπη τα διάφορα σκιάχτρα πράσινων, κόκκινων κι άλλων αυτόβουλων κατηγόρων της. Την απειλούν πρόσωπα σαν την Λεπέν και τους ομοίους της. Πρόσωπα με έμφυτη ξενοφοβία κι έρποντα ρατσισμό.
Πρέπει να τονίσω κάτι ακόμη.
Όταν η ρητορική της πολιτικής ορθότητας ταυτίζει με την Ακροδεξιά όποιον στέκεται κριτικά απέναντι στην πολυπολιτισμική κοινωνία, το μόνο που καταφέρνει είναι να χαρίζει στους γνήσιους ξενόφοβους όσους υφίστανται τις συνέπειες του μεταναστευτικού χωρίς να το θέλουν. Συμβαίνει και στον τόπο μας αυτό.
Κι απαιτούνται ρηξικέλευθες λύσεις με βάση τον παράγοντα άνθρωπο και τις αξίες της Δύσης, που δεν μπορεί να συνυπάρχουν με τις ιδέες καμιάς Λεπέν και κανενός εθνικοσοσιαλιστή φασίστα ή λαϊκιστή.
Κι επιπλέον, είναι ξεκάθαρο ιστορικά ότι δεν μπορούμε ν’ αντιμετωπίζουμε τον εθνικισμό τον φασισμό και τον λαϊκισμό που ξερνάνε, με ημίμετρα. Ούτε μπορούμε πια να τον ταΐζουμε με τις σάρκες μας για να μη μας φάει ολόκληρους. Κι ας μη ξεχνάμε ότι το καλόπιασμα του κτήνους δεν λειτούργησε ούτε το 1939, ούτε σε άλλη περίοδο της ιστορίας. Δικής μας ή των άλλων.
Σκέφτομαι και φοβάμαι ότι δεν θα λειτουργήσει και τώρα.
Ως επίλογο; Σας προτείνω να διαβάσετε το περίφημο βιβλίο του Laurence Rees με τίτλο «Άουσβιτς»… Θα συνειδητοποιήσετε πολλά…
