Οι αποφάσεις των δικαστηρίων μέσω των οποίων το κράτος (ΕΦΚΑ) πρέπει ν’ αντιμετωπίσει την επιστροφή (και μάλιστα εντόκως) των αναδρομικών σε συνταξιούχους από το 2015 και μετά, αποτελούν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Οικονομίας και κατ’ επέκταση της χώρας. Το ποσό για το ελληνικό δημόσιο θα ξεπεράσει τα 9 δις.
Θα πείτε, και με το δίκιο σας: Αφού αυτή την απόφαση έβγαλαν τα δικαστήρια, τι μας λες τώρα για ωρολογιακές βόμβες στην οικονομία κι άλλα παρόμοια;
Κι όμως. Οι αποφάσεις αυτές διαλύουν την ήδη διαλυμένη οικονομία.
Ο οικισμός Ελλάς σέρνει τον χορό του θανάτου!
Πού θα βρει το κράτος αυτά τα χρήματα για να τα επιστρέψει;
Ποιος θα τα πληρώσει στο τέλος;
Ως προς τη δεύτερη ερώτηση η απάντηση είναι εύκολη: Όλοι εμείς. Κι οι ίδιοι οι συνταξιούχοι.
Ως προς την πρώτη ερώτηση, οι απαντήσεις αποτελούν γρίφο.
Τρεις δρόμοι υπάρχουν:
Α. Ο ένας είναι να δοθούν αυτά τα χρήματα από το «μαξιλάρι» που έχει μαζέψει ο Τσακαλώτος από τους αιματοβαμμένους φόρους μας.
Μα αν δοθούν από εκεί, πώς θα πληρωθούν οι υποχρεώσεις της χώρας προς πιστωτές, ομόλογα, τόκους και λοιπά άλλα;
Β. Ο δεύτερος δρόμος είναι να βγει η χώρα στις αγορές.
Μα πώς να βγει στις αγορές για να δανειστεί, όταν τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας βρίσκονται στα ύψη εξ αιτίας των «εγκληματικών» πολιτικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ;
Γ. Ο τρίτος δρόμος είναι να μη τα δώσει πίσω η κυβέρνηση και να πετάξει τη «βόμβα» στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης.
Μα τότε θα γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη Δικαιοσύνη.
Εξ ου και μιλώ για γρίφους και άνοιγμα των ασκών του Αιόλου. Πολύ περισσότερο αφού αυτά τα χρήματα των επιστροφών δεν αναγράφονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού που ήδη έχει καταθέσει η κυβέρνηση.
Προσέξτε:
Η κυβέρνηση γνώριζε εδώ και δυο χρόνια ότι οι δικαστές θα βγάλουν τις συγκεκριμένες αποφάσεις. Κι όμως, μοίραζαν δεξιά κι αριστερά επιδόματα υπό την μορφή …κοινωνικού μερίσματος, χωρίς ουδείς να σκέφτεται τις συνέπειες. Μόνο και μόνο για να γίνονται αρεστοί.
Κι είναι χαρακτηριστικό ότι τόσο οι Ευρωπαίοι δανειστές όσο κι το ΔΝΤ, επέμεναν να «κρατηθούν» χρήματα εν όψει των δικαστικών αποφάσεων, αφού όλοι γνωρίζουν τις «πολύπλοκες» δομές συστημάτων της Ελλάδας, όπου η Δικαιοσύνη μπορεί ν’ ασκεί πολιτική μέσω της αποφάσεών της και ουσιαστικά ν’ ανατρέπει τις πολιτικές της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τώρα, τινάζονται όλα στο αέρα. Όλα όσα με θυσίες και αίμα του ελληνικού λαού έγιναν τα τελευταία οκτώ χρόνια. Δηλαδή… φτου κι απ’ την αρχή.
Μάλιστα, αν σ’ αυτά τα 9 δις των επιστροφών για τα αναδρομικά των συνταξιούχων, προστεθούν κι οι παροχές που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ (γεγονός αυτοκτονικό για μια οικονομία σαν τη δική μας να κάνει παροχές το 2% του ΑΕΠ), τότε το μίγμα γίνεται εκρηκτικό κι ο εκτροχιασμός της οικονομίας αναπόφευκτος.
Να θυμίσω και κάτι ακόμη: Πριν από το καλοκαίρι, από τούτη τη στήλη σε τούτη την ιστοσελίδα, κάναμε συνεχείς αναφορές για την περίφημη πιστοληπτική γραμμή στήριξης που μπορούσε η χώρα να λάβει από τους πιστωτές κι ήταν αναγκαία. Μα η κυβέρνηση προτιμούσε να κραυγάζει για δήθεν έξοδο από τα μνημόνια και να στήνει φιέστες. Φιέστες που τελικά ματαιώθηκαν λόγω της εκατόμβης των νεκρών στο Μάτι.
Να θυμίσω, επιπλέον, ότι από τούτη τη στήλη σε τούτη την ιστοσελίδα έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως ότι δεν θ’ αργήσει η ώρα που η Ελλάδα θα χρειαστεί νέο μνημόνιο. Κάτι που θ’ αποτελέσει την ταφόπλακα της χώρας. Αφού θα κάνει τα προηγούμενα να μοιάζουν με παιδικές χαρές…
Τέλος, να θυμίσω ότι έχουμε αναφέρει συστηματικά στην αρθογραφία μας τη φράση «ένα τούβλο να πέσει από το σαθρό οικοδόμημα, καταρρέουν τα πάντα».
Ε, λοιπόν, το τούβλο έπεσε από τα δικαστήρια…
Δυστυχώς, σε καιρούς που η χώρα χρειάζεται κατεπειγόντως άλματα ανάπτυξης, πνίγεται από τον βρόγχο των συντάξεων.
Θα πείτε, πάλι, μα τι πρέπει να γίνει; Να μη ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι;
Βεβαίως και να ζήσουν. Μα εισπράττοντας όσα προσέφεραν, όσα κατέβαλλαν. Όχι όσα χάριζε το πελατειακό κράτος επί δεκαετίες.
Άλλωστε, ας μη λησμονούμε ότι οι συντάξεις ήταν το πάνδημο όραμα της γενιάς της μεταπολίτευσης. Την ώρα που η χώρα δανειζόταν ασυστόλως για να τις καταβάλλει και ν’ αντιμετωπίζει τα τεράστια έξοδα του κράτους –τέρατος, άνθρωποι ηλικίας 30-35 ετών (από τη δεκαετία του ογδόντα ακόμη) συζητούσαν αναφορικά με το πότε θα πάρουν –το ταχύτερο- σύνταξη και πόσο καλή θα είναι…
Την ψεύτικη ευημερία των δανεικών την πληρώσαμε πανάκριβα.
Θα την πληρώσουμε ακόμη πιο ακριβά αφού αυτή την ευημερία θέλουμε να τη συνεχίζουμε, χωρίς παραγωγή κι ανάπτυξη. Με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης που αποτελεί σπλάχνο εκ των σπλάχνων της ψεύτικης ευημερίας.
Κηδεύουμε το μέλλον πολλών γενιών της χώρας, μαζί με το δικό μας και δεν τολμάμε ούτε καν να το παραδεχτούμε.
Ύβρις και Νέμεση!
