Με καταγωγή από την Κρήτη και συγκεκριμένα το μικρό χωριό Ζήρος του Δήμου Σητείας στα νοτιοανατολικά του νησιού, η Κυριακή Κατσογκρεσάκη, αφού αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Ρεθύμνου, αποφάσισε πως υπάρχει μια άλλη καριέρα που την ενδιέφερε περισσότερο και η οποία βρισκόταν …στους αιθέρες.
Τότε επιχείρησε -και μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα κατάφερε- να βρεθεί ώς αεροσυνοδός σε μια «από τις πιο αναγνωρισμένες αεροπορικές εταιρίες στον κόσμο». Δεν σταμάτησε όμως εκεί, αφού η νεαρή Κρητικοπούλα διεκδίκησε και κέρδισε τη μία και μοναδική διαθέσιμη θέση σε έναν εξαιρετικά δύσκολο εργασιακό χώρο όπου τέτοιες θέσεις είναι ακριβοθώρητες: μια θέση στο ιπτάμενο προσωπικό της Βασιλικής Οικογένειας της Σαουδικής Αραβίας.
«Είχα τότε στείλει το βιογραφικό μου και δέχτηκα πρόσκληση να περάσω από τη συνέντευξη για την Βασιλική Οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν γνώριζα ότι πρόκειται για τη βασιλική οικογένεια, απλά ήξερα ότι πρόκειται να δουλέψω για μια πολύ πλούσια οικογένεια. Στη συνέχεια μου έδωσαν όλες τι πληροφορίες και μπορώ να πω ότι είχα μείνει έκπληκτη που ανήκα στο προσωπικό της Βασιλικής Οικογένειας», είπε χαρακτηριστικά, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».
Στη συνέχεια έπρεπε να περάσει από μια εξαιρετικά απαιτητική διαδικασία: «Ήμασταν αρχικά περίπου 30 κοπέλες από τις οποίες επέλεξαν δύο για να περάσουν κάποια δοκιμαστική πτήση. Στην τελική φάση έμεινε μόνο μια και τα κατάφερα να είμαι αυτή», είπε χαρακτηριστικά. Έκτοτε πετά -όπως ορίζουν οι διαδικασίες της συγκεκριμένης θέσης εργασίας- έξι μήνες τον χρόνο για τα μέλη της πανίσχυρης οικογένειας του αραβικού κόσμου, μια διαδικασία που μέχρι σήμερα της έχει προσφέρει ευχάριστες εκπλήξεις, ακόμη και σε διαδικασίες όπου κάποιος εκ του μακρόθεν κρίνοντας, θα περίμενε ότι υπάρχουν εξαιρετικές και υπερβολικές απαιτήσεις.
«Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους που αν κάποιος δει, δεν θα καταλάβει πως πρόκειται για πρίγκιπες, σεΐχηδες (…) Μια ημέρα που είχαμε στην πτήση μια πριγκίπισσα, περίμενα πως θα τη δω ντυμένη με τα μακριά φορέματα, τα διαμάντια ή ακόμη κι ένα στέμμα. Ήρθε όμως στην πτήση σαν απλός καθημερινός άνθρωπος. Δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει στο πλήθος ότι ήταν μια πριγκίπισσα. Είναι κάτι που μου είχε κάνει τρομακτική εντύπωση», σημείωσε χαρακτηριστικά η Ελληνίδα που κέρδισε τη θέση χάρη στην ηρεμία και τον επαγγελματισμό που διαπίστωσαν οι VIP εργοδότες της.
Σε ό,τι αφορά την επαγγελματική της εξέλιξη, η κα Κατσογκρεσάκη έχει ήδη ξεκινήσει να εξελίσσει τις δεξιότητες της, καθώς επιδιώκει το επόμενο της επαγγελματικό στάδιο να τη βρει κι αυτό στους ουρανούς αλλά με άλλη ιδιότητα. «Φτάσε όπου δεν μπορείς είναι το μότο μου» θα μας πει, ενώ εξηγεί πως πλέον προετοιμάζεται για ένα πτυχίο πιλότου. «Ευελπιστώ να τελειώσω όσο πιο σύντομα μπορώ την εκπαίδευση για να γίνω πιλότος και σε τρία με τέσσερα χρόνια βλέπω τον εαυτό μου ως πιλότο σε κάποια αεροπορική εταιρία», περιγράφει ενώ παραδέχεται πως αν και δεν γνωρίζει το αν και κατά πόσον μπορεί να πετά εκ νέου για την Βασιλική Οικογένεια με τη νέα της ιδιότητα, αυτό θα είναι μια βασική της επιδίωξη.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Κυριακής Κατσογκρεσάκη, στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού- Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM».
ΕΡ. Πίσω από αυτή τη σημαντική επαγγελματική σας καταξίωση υπάρχει σίγουρα μια ιστορία…
Κατάγομαι από την Κρήτη και συγκεκριμένα από ένα χωριό που βρίσκεται κοντά στη Σητεία, το χωριό Ζήρος. Από εκεί λοιπόν ξεκίνησα ενώ στη συνέχεια αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή Ρεθύμνου. Λίγο μετά από το πτυχίο μου βρήκα την πρώτη μου δουλειά ως αεροσυνοδός στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είχα βάλει όμως στόχο να βγω στο εξωτερικό, καθώς αν η χώρα μας δεν μας δίνει αυτά που θέλουμε, μπορούμε να το βρούμε κάπου αλλού. Είχα βάλει στόχο την εταιρία «Emirates», η οποία είναι μια από τις πιο αναγνωρισμένες αεροπορικές εταιρίες στον κόσμο.
Θα μπορούσα να πω ότι ήμουν τυχερή και τα κατάφερα με την πρώτη προσπάθεια, όταν ήμασταν περίπου 700 υποψήφιες, οπότε δεν ήταν και ιδιαίτερα εύκολο. Τα κατάφερα με την πρώτη προσπάθεια και ήμουν ανάμεσα στις επτά κοπέλες που επιλέχθηκαν να ξεκινήσουν το ταξίδι στο φαντασμαγορικό Ντουμπάι. Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου ως αεροσυνοδός και αφού ήμουν δύο χρόνια στη συγκεκριμένη εταιρία είπα να κάνω άλλο ένα βήμα. Είχα τότε στείλει το βιογραφικό μου και δέχτηκα πρόσκληση να περάσω από τη συνέντευξη για τη Βασιλική Οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Η αλήθεια είναι ότι αρχικά δεν γνώριζα ότι πρόκειται για τη βασιλική οικογένεια, απλά ήξερα ότι πρόκειται να δουλέψω για μια πολύ πλούσια οικογένεια. Στη συνέχεια μου έδωσαν όλες τις πληροφορίες και μπορώ να πω ότι είχα μείνει έκπληκτη που ανήκα στο προσωπικό της Βασιλικής Οικογένειας.
Ήμασταν αρχικά περίπου 30 κοπέλες από τις οποίες επέλεξαν δύο για να περάσουν κάποια δοκιμαστική πτήση. Στην τελική φάση έμεινε μόνο μία και τα κατάφερα να είμαι αυτή. Θα μπορούσα να πω ότι ένα από τα κριτήρια που με έκανε να ξεχωρίσω ήταν το γεγονός ότι ήμουν φιλική μαζί τους και χαμογελαστή, έτσι μου είπαν, αυτό τους άρεσε πάρα πολύ ότι δημιουργούσα μια φιλική ατμόσφαιρα στο αεροπλάνο και δεν ήμουν ντροπαλή και σφιγμένη, μπορούσα να συνομιλήσω μαζί τους.
ΕΡ. Και τώρα ζείτε μια καθημερινή εμπειρία, που για όλους εμάς έχει μια εικόνα μυθική. Τι θα ξεχωρίζατε περισσότερο;
Η αλήθεια είναι πως στην αρχή είχα κάπως πανικοβληθεί, είχα άλλωστε στο νου το πώς θα αντιμετωπίσω αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται σε ένα τόσο υψηλό (κοινωνικό) επίπεδο, η αλήθεια όμως είναι πως πρόκειται για κανονικούς ανθρώπους που αν κανείς δει, δεν θα καταλάβει πως πρόκειται για πρίγκιπες, σεΐχηδες. Θα μπορούσα να σας περιγράψω μια ημέρα που είχαμε στην πτήση μια πριγκίπισσα και περίμενα πως θα δω ντυμένη με τα μακριά φορέματα, τα διαμάντια ή ένα στέμμα, ήρθε όμως στην πτήση σαν ένας απλός καθημερινός άνθρωπος. Δεν θα μπορούσε να ξεχωρίσει στο πλήθος ότι ήταν μια πριγκίπισσα. Είναι κάτι που μου είχε κάνει τρομακτική εντύπωση. Όπως επίσης και ο τρόπος που μας φέρονται και μιλάνε είναι ιδιαίτερα απλός.
Είναι άνθρωποι πάρα πολύ ευγενικοί και ποτέ δεν μας έφεραν σε δύσκολη θέση, ούτε μας «μείωσαν», ενώ ποτέ δεν έκαναν επίδειξη του πλούτου τους. Είναι πάρα πολύ απλοί, καθημερινοί στη συμπεριφορά άνθρωποι. Φυσικά, θα φάνε το χαβιάρι, σαλάτες με αχινό, θα πιούνε σαμπάνια με φράουλες και κάποια εξεζητημένα φαγητά που επιθυμούν, αλλά δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί π.χ στο πώς θα σερβίρουμε ή εάν κάνουμε ένα λάθος. Έχει τύχει για παράδειγμα σε μια συνάδερφο να ρίξει ένα πότο στο πάτωμα αλλά χαμογέλασαν, δεν είπαν τίποτα και της είπαν πως δεν πειράζει, καθώς η ίδια φυσικά αισθάνθηκε πολύ άσχημα, αλλά όχι… Θα ήταν επίσης αξιοσημείωτο να σας πω ότι ο σεΐχης, όταν τύχει και ταξιδεύει μαζί μας, μας φιλά στις πτήσεις σταυρωτά στα μάγουλα, κάτι που δείχνει μετά από έναν χρόνο που είμαστε στο βασιλικό αεροσκάφος, υπάρχει μια οικειότητα ανθρώπινη. Είναι δε απλοί, καθημερινοί άνθρωποι και αυτοί και έχουν τα προβλήματα τους, και σε αυτούς μπορούν να συμβούν όσα μπορούν να συμβούν σε έναν καθημερινό άνθρωπο.
ΕΡ. Οδηγεί άρα στην απομυθοποίηση πολλών ονείρων “κοινών θνητών” μια τέτοιου τύπου και επιπέδου ζωής;
Έχω φυσικά απομυθοποιήσει το «ταξίδι». Για μένα πλέον δεν είναι καθόλου περίεργο ότι σήμερα βρίσκομαι στο Ντουμπάι, μεθαύριο θα είμαι στη Νέα Υόρκη, μετά από πέντε ημέρες στο Μαϊάμι και μετά το Τόκιο. Παλιά μου φαινόταν τόσο μαγικό και ονειρεμένο το να ταξιδέψω στην Αμερική, αλλά τώρα μου φαίνεται τόσο απλό, που μπορεί να σκεφτώ πως πρέπει να πάω στο Παρίσι, στην Κορέα, είναι μια ρουτίνα και καθημερινότητα το ταξίδι. Οι φίλοι και οι γνωστοί είναι ενθουσιασμένοι που πηγαίνω σε τόσους προορισμούς σε ένα μικρό διάστημα αλλά για μένα είναι σαν να μιλάμε για ένα ταξίδι από την Κρήτη στην Αθήνα…
ΕΡ. Μια επαγγελματική εξέλιξη όπως η δική σας, θεωρείτε ότι είναι επιβράβευση για τη δουλειά ενός ατόμου ή τον χαρακτήρα του τελικά;
Θα έλεγα ότι ακούγεται όντως παραμυθένιο και όταν το περιγράφω σε φίλους λένε πως είμαι τυχερή που έχω καταφέρει να φτάσω στο σημείο που έχω φτάσει γιατί πρόκειται για μια δουλειά που δεν βιώνω ως εργασία. Μου δίνει τόσο πολύ ελεύθερο χρόνο και με ταξιδεύει συνέχεια σε μαγικούς προορισμούς, δεν σκέφτομαι με βαριά διάθεση το «ώρα να πάω για δουλειά». Πρέπει δε να τονίσω πως η θέση αυτή μου δίνει τη δυνατότητα να εργάζομαι έξι μήνες το χρόνο, γιατί δουλεύω έναν μήνα και έναν μήνα παίρνω τα ρεπό, οπότε στην ουσία δουλεύω μόνο έξι μήνες. Αυτό δε, μου δίνει αρκετό χρόνο για να συνεχίσω με τον επόμενο στόχο μου.
ΕΡ. Ποιος είναι αυτός; Πού βλέπετε τον εαυτό σας σε μερικά χρόνια από σήμερα;
Ο στόχος μου είναι να γίνω πιλότος. Έχω ξεκινήσει ήδη εδώ και έναν χρόνο. Διαβάζω και σπουδάζω εξ αποστάσεως καθώς δυστυχώς δεν μπορώ να παρακολουθώ τα μαθήματα στη σχολή αφού μένω στο Ντουμπάι. Έχω μια συνεργασία με σχολή στη Αθήνα οπότε όταν είμαι έτοιμη πηγαίνω για τις εξετάσεις. Έτσι μόλις ολοκληρώσω τα θεωρητικά μαθήματα θα αρχίσω και τα πρακτικά, τις ώρες πτήσης που είναι απαραίτητες.
Ευελπιστώ να τελειώσω όσο πιο σύντομα μπορώ την εκπαίδευση για να γίνω πιλότος και σε τρία με τέσσερα χρόνια «βλέπω» τον εαυτό μου ως πιλότο σε κάποια αεροπορική εταιρία. Δεν γνωρίζω η αλήθεια είναι αν θα καταφέρω να πετάω για τη Βασιλική Οικογένεια, αφού αυτό είναι δύσκολο, καθώς χρειάζεται μεγάλη προϋπηρεσία. Αρκεί να φανταστεί κάποιος πως οι πιλότοι που έχουμε τώρα εργάζονται ο κάθε ένας 25 χρόνια, ευελπιστώ όμως να καταφέρω να βρεθώ σε μια μεγάλη αεροπορική εταιρία και στο μέλλον, ποτέ δεν ξέρει κάποιος αν θα καταφέρω να επιστρέψω σε αυτή την οικογένεια ως πιλότος. Όπως συχνά λέω, το μότο μου είναι «φτάσε όπου δεν μπορείς»…
ΑΠΕ-ΜΠΕ
