Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η καρδιά κι η ψυχή της Μακεδονίας είναι ελληνική, έστω κι αν σε διάφορες εποχές της ιστορίας κατοικήθηκε κι από άλλους λαούς.
Στα βόρεια της ελληνικής Μακεδονίας κατοικούσαν και κατοικούν Σλάβοι κι Αλβανοί κι ουσιαστικά το ιδεολόγημα του «μακεδονισμού» και της μέγιστης Μακεδονίας αποτελεί «εφεύρημα» των τελών του 19ου αιώνα.
Αυτό ακριβώς το ιδεολόγημα το προάγει και το αναδεικνύει η ντροπιαστική συμφωνία των Τσίπρα – Κοτζιά – Καμμένου με την πλήρη ανοχή του Προκόπη Παυλόπουλου.
Για να το κάνουμε σαφές, και να καταδείξουμε την πρώτη καταπάτηση της ελληνικής κόκκινης γραμμής από την ίδια της την κυβέρνηση, με το άρθρο 7 η Ελλάδα παραδίδει την «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα στους γείτονες, αναγνωρίζοντας το ιδεολόγημά τους .
Δηλαδή, η Ελλάδα σφραγίζοντας την αναγνώριση της «Βόρειας Μακεδονίας» με «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα, εδραιώνει μαθηματικά τον αλυτρωτισμό των γειτόνων που κάλλιστα στο εγγύς ή απώτερο μέλλον θα μπορούν να ισχυρίζονται ότι υπάρχει και «Νότια Μακεδονία» …σκλαβωμένη κι … αλύτρωτη. Κι όσοι υποτιμούν τα Σκόπια ισχυριζόμενοι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε ένα αδύναμο κράτος, ασφαλώς δεν μπορεί να μιλούν σοβαρά αφού προφανώς παραγνωρίζουν το ιστορικό θέσφατο μικρών κρατών που μετατράπηκαν σε όργανα στα χέρια κρατών ισχυρότερων που θέλουν να προκαλέσουν ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Επιπλέον, ο γεωπολιτικός χρόνος είναι πολλαπλασίως μεγαλύτερος του βιολογικού, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Προσέξτε:
Το επιχείρημα του Τσίπρα και το Κοτζιά ότι δήθεν η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει τη «μακεδονική» γλώσσα από το 1977 στον ΟΗΕ είναι λανθασμένο κι αισχρά προπαγανδιστικό. Το 1977 η Γιουγκοσλαβία, σε συνέδριο που έγινε στην Ελλάδα, κατέθεσε στον ΟΗΕ έγγραφο γλωσσικού αυτοπροσδιορισμού που δεν χρειαζόταν έγκριση από τα άλλα κράτη-μέλη. Από τότε μέχρι σήμερα, κάθε δύο χρόνια όπως είθισται, η Ελλάδα καταθέτει δήλωση στον ΟΗΕ ότι δεν αναγνωρίζει τη «μακεδονική» γλώσσα.
Την δε τελευταία δήλωση την κατέθεσε η Ελλάδα (2017) με την υπογραφή του… Κοτζιά!!!
Η δεύτερη εθνική κόκκινη γραμμή που παραβίασε η κυβέρνηση είναι η αποδοχή ύπαρξης ελληνικού αλυτρωτισμού!!!
Κι αυτό αφού η συμφωνία επιβάλλει και στις δύο χώρες να μην προβαίνουν σε ενέργειες αλυτρωτισμού (άρθρο 8).
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι εάν η συμφωνία επικυρωθεί και εφαρμοστεί, τότε η δήλωση «η Μακεδονία είναι ελληνική» θα πρέπει να απαγορευτεί, διότι μπορεί να θεωρείται πρωτοβουλία αλυτρωτισμού και να καταδικάζεται. Δεχόμαστε, άρα, ότι η Μακεδονία δεν είναι μόνο ελληνική, επικυρώνουμε δηλαδή το ιδεολόγημα του μακεδονισμού ατόφιο και αυτούσιο, το οποίο φυσικά συνδέεται με την εξέγερση του Ιλιντεν το 1903 όταν ετέθη πρώτη φορά το όραμα της Μεγάλης Μακεδονίας που φτάνει …μέχρι το Αιγαίο.
Η τρίτη κόκκινη γραμμή που παραβιάζεται και γίνεται ροζ είναι η εγκατάλειψη του erga omnes, αφού, παρά τις διαβεβαιώσεις των Τσίπρα και Κοτζιά, η συμφωνία δεν το κατοχυρώνει. Στην εσωτερική έννομη τάξη, η ΠΓΔΜ θα εξακολουθεί να ονομάζεται «Μακεδονία» μέχρι να τελεσφορήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. (δηλαδή σε 10-15 χρόνια). Μέχρι τότε το όνομα «Μακεδονία» θα χρησιμοποιείται χωρίς κανένα πρόβλημα και προφανώς θα έχει εγκαθιδρυθεί πλήρως. Άλλωστε, μόλις προχθές στις Πρέσπες ο Ζάεφ μίλαγε και ξαναμίλαγε για… Μακεδονία κι οι Τσίπρας και Κοτζιάς έκαναν ότι δεν άκουγαν!
Η τέταρτη κόκκινη γραμμή που έγινε ροζ, αφορά το γεγονός ότι τα πολύτιμα τιμαλφή ανταλλάγματα της ένταξης στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ τα προσφέραμε χωρίς ουσιαστικά να λάβουμε τίποτα!!! Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. και η πρόσκληση συμμετοχής στο ΝΑΤΟ θα προχωρήσουν χωρίς να ερωτηθούν ούτε ο ελληνικός λαός ούτε το ελληνικό Κοινοβούλιο που θα κληθεί απλώς να επικυρώσει κατόπιν εορτής όλα όσα θα έχουν δρομολογηθεί.
Η πέμπτη κόκκινη γραμμή που έγινε ροζ, είναι η πλήρης αδιαφορία που αποτυπώνεται στη συμφωνία για τα ελληνικά εμπορικά σήματα.
Εκατοντάδες ελληνικά μακεδονικά προϊόντα θα βρεθούν σε μια «γκρίζα ζώνη» και αντί να προσδιοριστούν τα δικαιώματα στο πλαίσιο της Ε.Ε. (όπως είχε προνοήσει και απαιτήσει η Ντόρα Μπακογιάννη το 2008), θα πρέπει τώρα να συζητηθούν και να αποφασιστούν από διμερή ή διεθνή επιτροπή, κάτι που ουσιαστικά και τυπικά σημαίνει ότι όλα θα ξεκινήσουν από μηδενική βάση.
Κι αυτό αποτελεί ντροπή. Πραγματική ντροπή. Που δεν συναισθάνονται ο πρωθυπουργός, ο Κοτζιάς κι οι συνοδοιπόροι του.
Η Μακεδονία του 2050 και μια ευχή
Η συμφωνία που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ με την πλήρη ανοχή του προέδρου της Δημοκρατίας, ασφαλώς δεν θ’ αλλάξει τα δεδομένα σε 2-3 ή 5 χρόνια.
Αν αναλογιστούμε όμως ότι το 2050 απέχει από το σήμερα όσο περίπου απέχει το 1990 που σημειώθηκαν οι κοσμογονικές αλλαγές με την πτώση του κομμουνισμού, σκέφτομαι ότι η αναγνώριση της Βόρειας Μακεδονίας με μακεδονική εθνότητα και γλώσσα, κρατά ανοιχτό το ιδεολόγημα του Ίλιντεν. Κι αποτελεί βούτυρο στο ψωμί εκείνων που δεν θα έχουν πρόβλημα να προωθήσουν την ιδέα μιας μεγάλης κι ενιαίας Μακεδονίας σ’ ένα ομόσπονδο κράτος, όπως ο Βέλγιο ή ότι άλλο θα έχει προκύψει μέχρι τότε στα πλαίσια της ορατής αναδιάταξης του δυτικού κόσμου που σταδιακά εξελίσσεται…
Κι αφού το ανοικτό ζήτημα δεν επιλύθηκε με τη λύση που επεδίωκε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1992 (με απόδοση erga omnes του όρου «Σλαβομακεδονία»), αφού καταπατήθηκαν οι ελληνικές «κόκκινες» γραμμές από την σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, αφού ο βιασμός συντελέστηκε (μόνη ελπίδα να μη γίνει δεκτή η συμφωνία από τους Σκοπιανούς), η ευχή είναι μια και μόνο.
Να ηττηθεί το ιδεολόγημα του μακεδονισμού από την ίδια τη ζωή, μέσω της πλήρους οικονομικής άλωσης των γειτόνων. Δύσκολο, αφού παραμονεύουν οι Γερμανοί, αλλά μοναδική ελπίδα. Έστω κι αν η Ελλάδα μαστίζεται από την οικονομική κρίση και θα μαστίζεται για πολλά χρόνια ακόμη, όσο σκεφτόμαστε όπως σκεφτόμαστε…
