Ο Τσίπρας, ο Τσακαλώτος κι όλος ο θίασος μας λένε και μας ξαναλένε ότι τα μνημόνια τελειώνουν κι ότι η έξοδος από αυτά θα είναι καθαρή.
Όμως, για μια ακόμη φορά πουλάνε παραμύθι στο πόπολο.
Οι αριθμοί της πραγματικής οικονομίας οφείλουν να κάνουν τους κυβερνητικούς συναγερμούς να κτυπάνε δαιμονιωδώς.
Οι εκτιμήσεις μεγάλων οικονομικών οίκων του εξωτερικού αναφέρουν ότι για να μπορεί να σταθεί ΜΟΝΗ της στα πόδια της η ελληνική οικονομία (χωρίς μνημόνια κι επιτηρήσεις) της λείπουν από επενδύσεις, κοντά στα 60 δις ευρώ ετησίως!!! Την ίδια εκτίμηση κάνει κι ο δικός μας ΣΕΒ, κατεβάζοντας το ποσό στα 45 δις!
Πού πάμε, λοιπόν έτσι; Με η Ελλάδα να δαπανά το 11% του ΑΕΠ της σε επενδύσεις, όταν ο μέσος όρος της Ευρώπης δαπανά κοντά στο 20%; Και σε μερικές αναπτυσσόμενες χώρες (Ρουμανία) το ποσοστό αυτό φθάνει στο 25%; Κι όταν η εμπειρία των χωρών που βρέθηκαν σε καθεστώς ανάπτυξης (για να ξεπεράσουν αντίστοιχη υπανάπτυξη σαν τη δική μας) βρέθηκε σε ποσοστό άνω του 30%; Όπως έγινε στη χώρα μας στην πρώτη οκταετία του Κωνσταντίνου Καραμανλή (1955 -1963);
Κορυφαίοι οικονομικοί αναλυτές, πέραν από κόμματα και τις αγκυλώσεις κρατικών θέσεων, ισχυρίζονται ότι στα οκτώ χρόνια της ελληνικής κρίσης δημιουργήθηκε συνολικό έλλειμμα επενδύσεων που αγγίζει ή ξεπερνά τα 500 δις ευρώ!
Ακόμη κι αν θέλουμε να προσπεράσουμε τους αριθμούς, οφείλουμε να ομολογήσουμε το αυτονόητο: Ότι δεν υπάρχει επενδυτικό φως στον ορίζοντα. Χωρίς άπλετο επενδυτικό φως δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν μπορεί ν’ αυξηθεί η παραγωγικότητα κι η ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή, δεν μπορεί να προχωρήσει ο τόπος αφού το σημερινό παραγωγικό μοντέλο αδυνατεί να στηρίξει τόσο το σημερινό όσο και το προσεχές επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης. Πόσο μάλλον να το αυξήσει ή να μπορέσει να χρηματοδοτήσει την αποπληρωμή του χρέους ή και τις συντάξεις ενός πληθυσμού που συνεχώς γερνά.
Σκεφτείτε κάτι. Στα χρόνια της κρίσης χάθηκαν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας. Για να μπορέσει να πάρει μπροστά πάλι η μηχανή, πρέπει να δημιουργηθούν 650 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και δη σε άλλους τομείς από εκείνους που χάθηκαν!
Βλέπετε κάτι τέτοιο στον ορίζοντα; Δηλαδή, βλέπετε τέτοιες επενδύσεις να γίνονται; Βλέπετε να υπάρχει –έστω και στα λόγια- το αναγκαίο bibang ;
Και δεν θα υπάρξει. Έτσι θα βράζουμε στο ζουμί μας, όσο θεωρούμε κακιά τη λέξη μεταρρύθμιση… Για επενδύσεις χρειαζόμαστε ριζικές μεταρρυθμίσεις. Που δεν αντιμετωπίστηκαν από τα μνημόνια. Τα μνημόνια το μόνο που έκαναν ήταν η επιφανειακή κάλυψη ανισορροπιών της ελληνικής οικονομίας. Όπως το ότι επανέφεραν το εργασιακό κόστος σε λογικό επίπεδα, αφού πριν τη κρίση αυτό είχε εκτιναχθεί κατά 25% περισσότερο από τη Μεγάλη Βρετανία και 30% περισσότερο απ’ ότι στη Γερμανία!
Μπορεί, λοιπόν, τα μνημόνια να επανέφεραν σε ανταγωνιστικό επίπεδο το εργασιακό κόστος, αλλά αυτό δεν φθάνει για να προσελκυστούν επενδύσεις και να δημιουργηθεί παραγωγική ανάπτυξη.
Απαιτούνται ριζικές, μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Οι περισσότερες από τις οποίες έχουν σχέση με τη λειτουργία των δομών του παλαιολιθικού μας κράτους. Μεταρρυθμίσεις στην απονομή Δικαιοσύνης, στο δυσώδες σύστημα της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας, στις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, την υπέρμετρη φορολογία, τις ιδιωτικοποιήσεις και τόσα ακόμη.
Δυο παραδείγματα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους.
- Ως πότε μπορούμε να συντηρούμε ΜΟΝΟ στο υπουργείο Οικονομικών 453 καθαρίστριες;
Ποιον εξυπηρετεί αυτό πλην των ιδίων;
- Πριν την αποκρατικοποίηση του ΟΣΕ η διαδρομή Αθήνα – Θεσσαλονίκη (όταν δεν είχε απεργίες) γινόταν σε πολλές ώρες. Τώρα, με τα υπερσύγχρονα τρένα που φέρνουν οι Ιταλοί( μάλλον από το φθινόπωρο) η διαδρομή θα γίνεται σε 3.5 ώρες!
Κι όχι μόνο αυτά. Επενδύσεις σημαίνουν ισχυρό τραπεζικό σύστημα, σημαίνουν ροή κεφαλαίων. Πώς θα γίνει αυτό χωρίς συστηματική και σημαντική αποταμίευση; Όταν οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα, χρειάζονται 99 ευρώ για ν’ αποταμιεύσουν 100, όπως ακουγόταν στην παλιά ελληνική ταινία;
Επενδύσεις σημαίνει κάτι ακόμη. Πολιτική σταθερότητα.
Βάλτε, λοιπόν στο παζλ όλα τα κομμάτια που αναφέραμε και δείτε για ποιον λόγο μας λένε παραμύθια και μας οδηγούν σε συστηματική στασιμότητα και μιζέρια…
Με περιτύλιγμα ωραία λόγια…
