Αυτό που συνέβη προχθές με το δημόσιο «κάρφωμα» του προέδρου του ΣτΕ Νίκου Σακελλαρίου προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή για παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, δεν έχει προηγούμενο στα κοινοβουλευτικά χρονικά της χώρας.
Αν είμαστε μια κανονική χώρα, μια χώρα που λειτουργούν οι θεσμοί και δεν κάνει ότι θέλει ο καθένας, ο Κοντονής θα είχε παραιτηθεί ή θα είχε ξηλωθεί από τον πρωθυπουργό.
Όταν ο πολιτικός προϊστάμενος της Δικαιοσύνης καταγγέλλεται από τους κορυφαίους της Δικαιοσύνης ότι παρεμβαίνει στο έργο τους και δεν κουνιέται φύλλο, τότε λίγο απέχουμε από ολοκληρωτικό ολίσθημα.
Όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης καλλιεργεί εντυπώσεις στην κοινωνία και μάλιστα με ψέματα, εναντίον μιας εκ των συνταγματικά κατοχυρωμένων εξουσιών, τότε λίγο απέχουμε από τα γίνουμε σαν την χώρα του Μαδούρο.
Όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης παρεμβαίνει με ανοίκειο τρόπο στη Δικαιοσύνη και μετά ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης αλλά κι άλλοι υπουργοί συνεπικουρούν, τότε δεν μπορεί παρά να έχουν οι πολίτες σοβαρές αμφιβολίες για τη σχέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ με το Δημοκρατικό μας πολίτευμα.
«Είναι πρόβλημα», είπε ο Σταύρος Κοντονής, «το γεγονός ότι εκδόθηκε πρόσφατα από το ΣτΕ απόφαση που ακυρώνει τον έλεγχο των δηλώσεων του πόθεν έσχες».
Τεράστιο ψέμα που πυροδότησε την αντιπαράθεση με τον Δικαστικό κόσμο.
Κι είναι ψέμα επειδή το ΣτΕ δεν έχει ακυρώσει κανέναν έλεγχο για το πόθεν έσχες των δικαστικών. Το όλο θέμα βρίσκεται σε διάσκεψη, μετά από την προσφυγή έξι δικαστικών ενώσεων που εκπροσωπούν όλους τους δικαστές, επειδή η ηλεκτρονική υποβολή «πόθεν έσχες» κρίνεται διάτρητη κι επικίνδυνη για τους δικαστικούς αλλά και Συνταγματικά «θολή».
Προσέξτε: Δεν αρνούνται να υποβάλλουν «πόθεν έσχες», όπως διαρρέουν τα κυβερνητικά παπαγαλάκια. Αρνούνται να γίνεται το «πόθεν έσχες» τους, έρμαιο στους υπαλλήλους του κάθε Κοντονή…
Άλλωστε, οι δικαστικοί υποβάλλουν «πόθεν έσχες» εδώ και πολλά χρόνια.
Η ιστορία, όμως, έχει ουρά.
Είναι γνωστό στους πάντες ότι η κυβέρνηση επιχείρησε και επιχειρεί να ελέγξει τη Δικαιοσύνη παντοιοτρόπως. Ας μη ξεχνάμε, ότι η πρώην πρόεδρος του Αρείου Πάγου ήταν δική της επιλογή από τα τρίσβαθα της επετηρίδας και τώρα απασχολείται στο Μέγαρο Μαξίμου. Ας μη ξεχνάμε ότι κι ο νυν πρόεδρος του ΣτΕ, που εξανέστη με τις παρεμβάσεις Κοντονή, δική τους επιλογή είναι και θεωρείται και «δικός» τους άνθρωπος.
Όταν όμως, σε κάθε απόφαση της Δικαιοσύνης που δεν είναι αρεστή στην κυβέρνηση, αρχίζει ο φαύλος κύκλος των απειλών, των εκβιασμών και των πρακτικών της νύχτας, τότε μοιραία έρχεται η αντίδραση ακόμη και των πλέον ημέτερων. Που προτάσσουν, όπως είναι φυσικό, το Σύνταγμα, την επιστημοσύνη και το κύρος τους.
Στην κυβέρνηση δεν άρεσε η απόφαση για τον τηλεοπτικό διαγωνισμό που τελικά ακυρώθηκε. Τι να κάνουμε; Αυτά λέει ο νόμος κι ο νόμος καταπατήθηκε από την κυβέρνηση.
Στην κυβέρνηση δεν άρεσε η απόφαση που περιορίζει τους ελέγχους των εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους σε πέντε (5) χρόνια. Ήθελε να έχει όμηρο των εφοριακών όλη την κοινωνία για δεκαετίες. Η δε απόφαση της Δικαιοσύνης απολύτως σύννομη κι εύλογη.
Στην κυβέρνηση δεν άρεσε η απόφαση με την οποία προφυλακίστηκε η περιβόητη Ηριάννα, αποτυπώματα της οποία βρέθηκαν επάνω σε όπλα των τρομοκρατών της «Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς». Θυμόμαστε πόσα «έσουραν» στους δικαστές οι Κοντονής, Πολάκης κι ένα σωρό βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Επιπλέον, στην κυβέρνηση ανησυχούν για υποθέσεις «σκοτεινές» που ήδη βρίσκονται στη Δικαιοσύνη κι ερευνώνται.
- Την υπόθεση της πραξικοπηματικής κρατικοποίησης του ΟΑΣΘεσσαλονίκης.
- Τη νομιμότητα στις περικοπές των συντάξεων, που αν κριθεί παράνομη θα δημιουργήσει σοβαρές αναταράξεις στην κυβέρνηση και τρύπες στον προϋπολογισμό.
- Την υπόθεση της ΔΕΗ.
- Την υπόθεση των βλημάτων.
Κι αφού έχουν διαμηνύσει με κάθε τρόπο ότι η Αριστερά κατέχει μεν την εξουσία αλλά δεν την ελέγχει, επιχειρούν παντοιοτρόπως ν’ απαλλαγούν από τα θεσμικά εμπόδια που θεωρούν ότι υπάρχουν. Κι αφού ελέγχει την Προεδρία της Δημοκρατίας, τη Βουλή και την κυβέρνηση, αναζητά τρόπους να ποδηγετήσει, να φοβίσει και τελικά να ελέγξει όσους απομένουν. Δηλαδή, την Συνταγματικά κατοχυρωμένη εξουσία της Δικαιοσύνης και την άτυπη των ΜΜΕ. Ρίχνοντας τσουβάλια λάσπης και μεθοδεύοντας την απαξίωσή τους.
Έχουμε πολλά εκτρωματικά να δούμε και ν’ ακούσουμε στο εγγύς μέλλον.
