Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χυδαιότητα στον Τύπο δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Έχει την αφετηρία του, κυρίως, στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, όταν ο «Αυριανισμός» έφερε χυδαιότητα στην πολιτική ζωή του τόπου.
Έκτοτε, είδαμε απίστευτα πρωτοσέλιδα. Από περιθωριακά κυρίως έντυπα, με ελάχιστες κυκλοφορίες, που επιβιώνουν με τις γνωστές «επιδοτήσεις».
Σε όλα αυτά τα χρόνια έχουμε δει πρωτοσέλιδα με απίστευτες ύβρεις στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στον Σημίτη, ακόμη και στον τεράστιο Μάνο Χατζηδάκι! Έχουμε δει κατασκευασμένα και ψεύτικα θέματα με τα οποία έδιναν βορά στα πλήθη των «αγανακτισμένων» όσους δεν ήταν αρεστοί στην Αριστερά. Γιατί, κακά τα ψέματα, αυτά τα έντυπα εξέφραζαν Αριστερά συμφέροντα και πεποιθήσεις. Επιχειρούσαν να επιτίθενται εναντίον του πολιτικού τους αντιπάλου διαπομπεύοντάς τον! Κυρίως με ψέματα. Βλέπετε για την Αριστερά πάντα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά βλέποντας το χθεσινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας του κ. Βαξεβάνη, γνωστού για τις σχέσεις του με την κυβέρνηση. Στο «κατακίτρινο» αυτό πρωτοσέλιδο εμφανίζεται το ζεύγος Μητσοτάκη να φεύγει από τον Παράδεισο ολόγυμνο και κρύβοντας τα απόκρυφα σημεία τους με χαρτονομίσματα. Βρόμικο, χυδαίο, εμετικό!
Είναι ξεκάθαρο ότι ο πρωθυπουργός κι οι φίλοι του επιλέγουν την χυδαιότητα και τη λάσπη για ν’ ασκούν πολιτική. Νομίζουν ότι έτσι θα έχουν οφέλη… Κούνια που τους κούναγε.
Είναι τόσο άνανδροι, τόσο μικροί που κτυπούν τη σύζυγο του Κυριάκου Μητσοτάκη, νομίζοντας ότι θα πλήξουν τον ίδιο. Και μάλιστα για κάτι που είναι απολύτως νόμιμο και δηλωμένο στο ακέραιο.
Η σύζυγος του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έκανε μπίζνες με τον Τσάβες και τον Μαδούρο. Δεν συμμετείχε στην offshore της «Αυγής». Δεν υπήρξε κρατικοδίαιτη, ούτε έσπευσε να υποδεχτεί με ανοιχτές αγκάλες τον Κουφοντίνα. Δεν έγινε καθηγήτρια του Πανεπιστημίου προσπερνώντας εφτά – εφτά τις κρίσεις. Ένοχη λοιπόν. Για να πληγεί ο σύζυγός της.
Από την άλλη πλευρά, για να δείτε σε πόσο «άρρωστη» κοινωνία ζούμε, η αποφυλάκιση του δολοφόνου Κουφοντίνα μας κατέδειξε ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν θαυμαστές του.
Θαυμάζουν έναν στυγνό κι άνανδρο δολοφόνο, που σκότωσε 11 ανθρώπους κτυπώντας τους πισώπλατα! Έναν δολοφόνο που ουδέποτε δούλεψε στη ζωή του και ζούσε με …επαναστατικές ληστείες!
Το site του ΣΥΡΙΖΑ «Left.gr» πανηγύρισε για «ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου των φυλακών» με φωτογραφίες ενός χαμογελαστού Κουφοντίνα να πέφτει περιχαρής στις αγκαλιές των οπαδών του και με την συνοδεία δεκάρικου περί δικαιωμάτων, αγώνων και θυσιών που εκφώνησε η συνήγορός του.
Κάποιοι άλλοι επινόησαν το επιχείρημα πως «η Δημοκρατία δεν εκδικείται» ενώ χαρακτήρισαν την αυτονόητη δήλωση αποτροπιασμού του Μητσοτάκη «ωμότατη παρέμβαση» στο έργο της Δικαιοσύνης.
Λησμονούν φυσικά τις δικές τους παρεμβάσεις για την καταδικασμένη για Αριστερή τρομοκρατία Ηριάνα κι όλως συμπτωματικά «κόβουν τις φλέβες τους» για «τους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής», κάτι που προφανώς δεν μπορεί να εκληφθεί ως «ωμότατη παρέμβαση στη Δικαιοσύνη».
Αν όλα αυτά δεν αποτελούν εκδηλώσεις ανισόρροπων ανθρώπων, τότε τι είναι;
Να επιχειρούν να πλήξουν τον αντίπαλό τους με κουταμάρες που μόνο αγράμματοι μπορεί να πιστέψουν και ταυτοχρόνως αναδεικνύοντας την αιμοσταγή αλητεία σε κανόνα, υπονοώντας ότι ένας αιμοσταγής δολοφόνος είναι κάτι άλλο από δολοφόνος.
Ομολογώ ότι με όλα αυτά θλίβομαι. Δεν συμβαίνουν σε κανένα κανονικό κράτος. Και θλίβομαι περισσότερο που ο πνευματικός κόσμος της χώρας σιωπά συστηματικά.
Από την άλλη πλευρά, επειδή οι περισσότεροι Έλληνες είναι οπαδοί της λογικής και της κανονικότητας, μόνο με κεφαλαία γράμματα μπορούμε να γράψουμε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ότι δεν θα περάσει η χυδαιότητα κι ο κιτρινισμός.
