Ο Χέλμουτ Κολ, πατέρας της επανένωσης της Γερμανίας, πυλώνας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και κάτοχος του ρεκόρ μακροβιότητας στον θώκο του καγκελαρίου μετά τον πόλεμο (1982- 1998) απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 87 ετών.
«Θα παραμείνει στη μνήμη μας ως ένας σπουδαίος Ευρωπαίος, ως ο καγκελάριος της ενότητας» της χώρας, δήλωσε η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ από τη Ρώμη, χωρίς να κρύβει τη συγκίνησή της, για τον μέντορά της.
Ο Χέλμουτ Κολ πήρε υπό την προστασία του την Άγγελα Μέρκελ που μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία, μετά την επανένωση. Εκείνη τον διαδέχθηκε το 1999 στην ηγεσία του συντηρητικού κόμματος, του CDU, έπειτα από έριδες που ξέσπασαν στο εσωτερικό του κόμματος.
Η εφημερίδα Bild, η πρώτη που ανακοίνωσε τον θάνατο του Κολ και η διεύθυνση της οποίας είχε στενές σχέσεις με τον πρώην καγκελάριο, διευκρίνισε ότι εκείνος απεβίωσε σήμερα το πρωί, στις 9.15 τοπική ώρα, «στην οικία του στο Λουντβιχσχάφεν», στη δυτική Γερμανία.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, πέθανε «ήρεμος», έχοντας στο πλευρό του τη δεύτερη σύζυγό του, Μάικα Κολ Ρίχτερ.
«Η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν καλή εδώ και πολλές ημέρες» σύμφωνα με την εφημερίδα.
Ο Χέλμουτ Κολ ήταν «η ίδια η ουσία της Ευρώπης» σχολίασε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η αντίδραση του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν: «Αρχιτέκτονας της ενωμένης Γερμανίας και της γαλλογερμανικής φιλίας: με τον Χέλμουτ Κολ, χάσαμε ένα πολύ σπουδαίο Ευρωπαίο».
Ο Χέλμουτ Κολ υπήρξε, κυρίως μαζί με τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, ένας από τους αρχιτέκτονες της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης που οδήγησε στο Ευρώ. Ο ίδιος έθεσε τις βάσεις για την διεύρυνση της ΕΕ προς ανατολάς έπειτα από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ο πρώην καγκελάριος, η υγεία του οποίου ήταν εύθραυστη εδώ και χρόνια και κινείτο με αναπηρικό αμαξίδιο από το 2009, είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και κάταγμα στο γοφό του.
Οι δημόσιες εμφανίσεις του ήταν ελάχιστες κι αντιμετώπιζε και σοβαρές δυσκολίες στην ομιλία.
Ο εκλιπών πολιτικός θα μείνει στην ιστορία καθώς πίεσε ασφυκτικά τους ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης και των ΗΠΑ, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, όπως επίσης τους Ευρωπαίους συμμάχους του, προκειμένου η πρώην Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας να ενωθεί με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας το 1990, λιγότερο από έναν χρόνο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.
Ο Κολ συνέβαλε στο τέλος της στρατιωτικής κατοχής της Γερμανίας, που είχαν επιβάλει οι νικήτριες δυνάμεις από το 1945 κι έθεσε τις βάσεις της ανάδυσης μιας ισχυρής Γερμανίας στη διεθνή σκακιέρα.
Εντούτοις, όταν σε ηλικία 52 ετών το 1982 πήρε τα ηνία της κυβέρνησης της δυτικής Γερμανίας, βρέθηκε στο επίκεντρο χλευασμών για την ρουστίκ και επαρχιώτικη πλευρά του και κανείς δεν μπορούσε να στοιχηματίσει στο ότι ο γιος ενός εφοριακού από μια αστική οικογένεια του Λουντβιχσχάφεν θα αποτελούσε κεφάλαιο της κοινής ευρωπαϊκής ιστορίας.
Όμως την 9η Νοεμβρίου του 1989, το τείχος του Βερολίνου κατέρρευσε και ο συντηρητικός καγκελάριος, που τίθετο υπό αμφισβήτηση κι εντός του ίδιου του του κόμματος, φόρεσε, σύμφωνα με τον ίδιο, «τον μανδύα της Ιστορίας».
Αντιλήφθηκε πολύ σύντομα την επιθυμία των Γερμανών της ανατολικής Γερμανίας υπέρ της ενοποίησης των δύο κρατών και το κατάφερε ταχέως παρά τους φόβους που διατυπώνονταν.
Το τέλος της πολιτικής του καριέρας υπήρξε λιγότερο λαμπρό, καθώς αμαυρώθηκε από ένα σκάνδαλο με μαύρα ταμεία για την χρηματοδότηση του κόμματός του. Παραδέχθηκε ότι έλαβε μυστικές δωρεές και η Άγγελα Μέρκελ, η προστατευόμενή του, το εκμεταλλεύτηκε απομακρύνοντάς τον.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
