Εντάξει χωρίζεις.
Δεν είναι και το πιό ευχάριστο πράγμα.
Αν είσαι νέος, διαλύονται τα όνειρά σου.
Αν είσαι μεγαλύτερος, χάνεις τη συντροφιά σου.
Τι πρέπει να κάνεις; Θα κλαις όλη μέρα; Σιγά. Το γάλα που χύθηκε δεν ξαναμαζεύεται.
Άρα βάζεις μπρός το PLAN B. Αυτό του survivor (όχι της τηλεόρασης, αλλά το δικό σου) που σιγά σιγά ανακαλύπτεις ότι έχει και τα καλά του:
Εκμεταλλεύεσαι όλο το κρεββάτι, ξυπνάς και κοιμάσαι ότι ώρα θέλεις βάσει μόνο του δικού σου προγράμματος, ξαναβρίσκεις τις παλιές σου φιλενάδες που τις είχες βάλει στον ”πάγο”, μαζεύονται όλα τα μπακούρια για τσάϊ στις 7 το απόγευμα και το τσάι – long play τελειώνει στις 12 το βράδυ με ρακί και γλυκό, σε παίρνει στη 1 τη νύχτα τηλέφωνο η φίλη σου, μια και ξέρει ότι είσαι νυχτοπούλι και δεν ενοχλείται κανείς. Νιώθεις κλεισούρα; Ανοίγεις την πόρτα και πας μια βόλτα ή ένα σινεμά χωρίς την άδεια κανενός. Σε καλούν σε ένα live? Γυρίζεις στις 3 το πρωί και βάζεις το κλειδί στη πόρτα ως αφεντικό. Κατεβαίνει για τσάρκα στο κέντρο της πόλης;
Μαινοβγαίνεις στα μαγαζιά, χαζεύεις, δοκιμάζεις, δεν αγοράζεις μεν αλλά έχεις γλυτώσει την γκρίνια του δικού σου που σου λέει: ”Μην με ξαναπάρεις ποτέ μαζί στα μαγαζιά. Βαριέμαι να σε περιμένω μονίμως”.
Και τέλος το σοβαρότερο:
Νιώθεις ξανά διαθέσιμη. Πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για ότι καλό σε περιμένει.
Αρχίζει πάλι να σε απασχολεί το τι θα φορέσεις και πως θα βαφτείς. Είσαι πάντα περιποιημένη, ακόμη και μέσα στο σπίτι σου για παν ενδεχόμενο και είσαι ξανά έτοιμη για την επόμενη ερωτική μάχη – χαρά – νίκη.
