Ο εορτασμός της επετείου της Ελληνικής Επανάστασης ενσαρκώνει και συμβολίζει την ίδια την ύπαρξη και το πεπρωμένο του Ελληνικού Έθνους. Ιδιαίτερα η συμπλήρωση των 200 χρόνων από την έναρξή της αποτελεί ένα κομβικό σημείο για τον Ελληνισμό. Η κάθε μορφής ηγεσία και ο λαός οφείλουν αφενός να τιμήσουν το ηρωικό παρελθόν και την ιστορία τους και αφετέρου να οραματιστούν και να σχεδιάσουν το μέλλον τους.
Δυστυχώς όμως, μέσα στην δύστοκη εποχή της πανδημίας, που την χώρα μαστίζουν πολυποίκιλα δεινά, η κυβέρνηση έχει εκλάβει τον συγκεκριμένο εορτασμό ως αγγαρεία. Ο πρωθυπουργός συνεπικουρούμενος από τους εξειδικευμένους συμβούλους του και με την σιωπηλή επικρότηση της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, η οποία αισθάνεται ναυτία σε οτιδήποτε εθνικό, έχει προβεί σε σωρεία λανθασμένων επιλογών.
Η μεγαλύτερη και σοβαρότερη ήταν η επιλογή της επιτροπής «Ελλάδα 2021», που συντονίζει τον όλο εορτασμό πανελλαδικά και ευρύτερα. Η αποστολή της έχει αποτύχει παταγωδώς. Οι ενέργειές της αποκαθηλώνουν την επανάσταση, μέμφονται τους πρωτεργάτες της και απομυθοποιούν τους ήρωες, προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη. Άρθρα «ειδικών επιστημόνων και ερευνητών» στάζουν μίσος και δηλητήριο εναντίον ιστορικών προσώπων και πράξεων, προσπαθώντας είτε να τους κατηγορήσουν, είτε να τους γελοιοποιήσουν. Ο μηχανισμός της προπαγάνδας για την αποκαθήλωση του έθνους και της ιστορίας του είναι σε πλήρη εξέλιξη με τις ευλογίες της ελληνικής ελίτ όλων των πολιτικών αποχρώσεων.
Πραγματικός σκοπός είναι να ανασκευαστεί η ιστορία προς όφελος του διεθνισμού και της παγκόσμιας ελίτ, δουλικό παράγωγο της οποίας αποτελεί και η ελληνική. Επιδίωξη είναι να γκρεμιστεί «επιστημονικά» κάθε τι που προσδιορίζει και θυμίζει την ελληνική ταυτότητα (θρησκεία, έθνος, ηρωικά πρότυπα, συλλογική εθνική συνείδηση, κοινό πεπρωμένο κλπ). Για τους «κατηρτισμένους» της επιτροπής ο Καραϊσκάκης, ο Καποδίστριας, ο Παπαφλέσσας, ο Κολοκοτρώνης είναι άτομα πλήρη ελαττωμάτων και παθών, που επιδίωκαν το προσωπικό όφελος. Για την επιτροπή το μέλλον του Ελληνισμού, σύμφωνα και με μια αφίσα που κυκλοφόρησε, είναι πολυεθνικό, πολυθρησκευτικό και πολυπολιτισμικό. Ο νέος Έλληνας θα πρέπει να είναι μαύρος ή στην χειρότερη περίπτωση μελαμψός, με ρίζες αφρικανικές ή ασιατικές, κατά προτίμηση άθεος ή μουσουλμάνος, απαλλασσόμενος του «ορθόδοξου φανατισμού».
Στο ίδιο μήκος κύματος λειτουργούν και «έγκυρα έντυπα», όπως το ΒΗΜΑGAZINO, που δεν διστάζουν να παρουσιάζουν σημερινούς πολιτικούς ως ήρωες της επαναστάσεως, διακωμωδώντας τους. Ο Μητσοτάκης εμφανίζεται ως Μακρυγιάννης, η Γιάννα Αγγελοπούλου ως «Μπουμπουλίνα», η Φον Ντερ Λάουεν ως «Μαντώ» κλπ. Το άκομψο δίνει τη θέση του στην πλήρη έλλειψη ντροπής και σεβασμού. Άλλωστε είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστεί κανείς τον κ. Μητσοτάκη ως αγωνιστή του 1821. Την μόνη σημαία που μπορεί να σηκώσει με αξιώσεις είναι το «ιερό σύμβολο» των ΛΟΑΤΚΙ. Πιθανόν αυτή η σημαία να εκφράζει περισσότερο τις «εθνικές ανησυχίες» του ιδίου και των συμβούλων του.
Εορτάζουμε την ιερή επέτειο του 1821, χωρίς οι ελληνικές ελίτ να πιστεύουν σε αυτήν και οδεύοντας προς την εθνική, οικονομική, πνευματική και δημογραφική απαλλοτρίωσή μας. Ο εορτασμός των 200 ετών από την εθνεγερσία μοιάζει περισσότερο σαν μνημόσυνο παρά ως γιορτή. Οι άθεοι και οι εθνομηδενιστές δεν θέλουν και δεν μπορούν να τιμήσουν μια τέτοια επέτειο. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί η κ. Σακελλαροπούλου, που δεν έχει κατανοήσει ούτε το ρόλο της, ούτε μπορεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στα καθήκοντά της. «Επιτυχημένη» επιλογή και αυτή του κ. Μητσοτάκη, η οποία πέραν των εξαιρετικών της αμφιέσεων και της ακτινοβολούσας ομορφιάς της, όπου αντικρίζει το Ιερό Ευαγγέλιο παγώνει και το κοιτάζει με βλέμμα απλανές και αμήχανο. Στην Μητρόπολη των Αθηνών και στην Αρεόπολη που παρευρέθηκε για να τιμήσει τις εορταστικές εκδηλώσεις του τοπικού Δήμου η συμπεριφορά της και οι κινήσεις της ήταν κάτι παραπάνω από έκδηλες. Όταν κάνεις πράγματα που δεν τα πιστεύεις αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεσαι.
Η 25 Μαρτίου θα έπρεπε να μας εμπνέει υπερηφάνεια και εθνική συσπείρωση για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις υφιστάμενες και επικείμενες απειλές και προκλήσεις, από όπου και εάν προέρχονται. Η σημερινή συγκυρία μας βρίσκει σε έκδηλη και πολυεπίπεδη αδυναμία, η οποία προδιαγράφει ένα ζοφερό μέλλον για τον Ελληνισμό. Στις επόμενες δεκαετίες θα καθοριστεί το κατά πόσο θα συνεχίσουμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και εάν η Ελλάδα θα παραμείνει ζωντανή, τουλάχιστον όπως την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ας ελπίσουμε στην αντιστροφή και ανατροπή της θλιβερής κατάστασης που βιώνουμε, ώστε οι επόμενες γενιές που θα διαβιούν σε αυτή την χώρα να είναι Έλληνες, να ομιλούν την ελληνική γλώσσα και να είναι συνεχιστές της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού. Δύσκολες και πιθανόν μη επιθυμητές προσδοκίες για τις πολιτικές και πνευματικές ελίτ της δύσμοιρης αυτής γης.
