Χθες το βράδυ, λίγες ώρες μετά την αλλαγή του χρόνου, είχα ανοίξει το λάπτοπ για να γράψω και κάθισα στη βαθιά πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι… Έξω από το παράθυρο έβλεπα τα δέντρα να χορεύουν άτακτο ζεϊμπέκικο, γέρνοντας μια δεξιά και μια αριστερά, ενώ κάποιες νιφάδες χιονιού περνούσαν πού και πού ξέμπαρκες από το οπτικό μου πεδίο…
Μα πρέπει να γράψω. Μα τι να γράψω πρωτοχρονιάτικα; Να θυμηθώ πάλι τα παλιά; Το έχω κάνει επανειλημμένως. Άλλωστε αυτή την ώρα θέλω να σκέφτομαι μπροστά. Μου το είπε μάλιστα η φίλη μου η Γιούλα πριν λίγο στο τηλέφωνο, όταν της είπα ότι σκεφτόταν το ίδιο. Δεν θέλω να κάνω αναδρομή. Επιδρομή θέλω να κάνω! Σε όλες τις λύπες μου, τις αναβολές, τις ψευδαισθήσεις, τις παλινωδίες, τις υποσχέσεις. Να μετρήσω, να γράψω, να διαγράψω, ν’ απαριθμήσω, να φυλάξω, να πετάξω, να μάθω, να γελάσω, να μοιράσω, να φύγω, να γυρίσω…
Σκέφτομαι ότι πέρασε ένας χρόνος ακόμη. Που «είπαμε» πολλά, τα «λέγαμε» καθημερινά. Πότε για τα τρέχοντα της πολιτικής, πότε τα της καθημερινότητας, άλλοτε σκέψεις, άλλες φορές απόψεις ή κι ενίοτε ιδεολογικές μάχες με ξίφος τα λόγια και τις ιδέες. Σκέφτομαι ότι πέρασε ένας χρόνος ακόμη με της ψυχής και το μυαλού τα φυλαγμένα, που γίναμε πολλοί, δοκιμάσαμε και δοκιμαστήκαμε, αντέξαμε, λυγίσαμε, μιλήσαμε, σωπάσαμε, μετρηθήκαμε, καλωσορίσαμε, αποχαιρετήσαμε.
Ας είναι το 2020 η συνέχεια της απαρχής για προσωπική και εθνική ανάταση που έγινε τη χρονιά που έφυγε. Ας γίνουμε καλύτεροι. Κι αν όχι εμείς οι μεγαλύτεροι που διαβρωθήκαμε στην παλιά Ελλάδα, ας αφήσουμε να γίνουν καλύτερα τα παιδιά μας, χωρίς να τους φορτώνουμε τις αγκυλώσεις και τις εμμονές μας. Τα παιδιά μας που ΜΟΝΟ αυτά μπορούν να δημιουργήσουν την νέα Ελλάδα που εμείς της μεταπολιτευτικής γενιάς δεν κατορθώσαμε.
Κάποιες ευχές ακόμη για το 2020: Να διαβάσουμε περισσότερα βιβλία, ν’ ακούσουμε περισσότερες μουσικές που μας ταξιδεύουν, γαληνεύουν ή εξιτάρουν τις ψυχές μας και να προσεταιριστούμε την αισθητική του πληθυντικού και την ευγένεια του ενικού! Και μη ξεχάσετε να …. κάνετε πράξη το σύνθημα της φωτογραφίας! Αδόκιμο μα τόσο ωραίο ρήμα.
Ζαχαρίζομαι, ζαχαρίζεσαι,ζαχαρίζεται! Ζαχαρίσου, ζαχαριστείτε ! Να ζαχαριστείς!
Λέτε να χει κι ενεργητική φωνή; Θα σε ζαχαρίσω!
Α, μη ξεχάσω την τελευταία ευχή: Να είστε ευτυχισμένοι όταν κάθε πρωί ανοίγετε τα μάτια και βλέπετε εκείνους που αγαπάτε και σας αγαπούν! Να τους δίνετε ανάσες, φιλιά και να τους αγκαλιάζετε με ματιές-χάδια! Καλή χρονιά, σε όλους…
