Όταν διάβασα την είδηση ότι κάθε χρόνο 2.000 παιδιά καταλήγουν στο νοσοκομείο από ξυλοδαρμούς πάγωσε το αίμα μου αφού μεγαλώσαμε στην οικογένειά μας δύο παιδιά που ευτυχώς δεν έπεσαν θύματα αυτής της τυφλής βίας που γιγαντώνεται.
2.000 μπουκέτα που λέγαμε στα νιάτα μου, το λένε ακόμη και τώρα έτσι μου φαίνεται, το ξύλο έτσι τυφλά χωρίς εμφανή λόγο – όχι ότι ένας πιθανός «λόγος» δικαιολογεί τη βία που στέλνει παιδιά κάτω των 16 ετών στα νοσοκομεία με σπασμένα μέλη (μύτες, χέρια, πλευρά, κεφάλια, πόδια).
Ρίχνουν ξύλο γιατί;
Γιατί μπορούν…;
Γιατί το βλέπουν να συμβαίνει παντού (στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που παρακολουθούν στο κινητό τους;)
Γιατί δεν τους έμαθε κανείς ότι η βία δεν είναι απάντηση αλλά αντιθέτως είναι ένα σπιράλ που μπορεί να τους ρουφήξει και να τους οδηγήσει στο χάος;
Γιατί δεν υπάρχουν ποινές;
Γιατί οι γονείς είναι απασχολημένοι με τα προβλήματά τους (προσωπικά/οικογενειακά)
Γιατί το κάνουν και οι φίλοι τους;
Γιατί έτσι κερδίζουν «πόντους» στην παρέα και το περιβάλλον τους;
Και τι κάνει η πολιτεία;
Κοιτάζει την κοινωνία να αποσυντιθεται και σπαταλάει κάπου 4 εκατομμύρια ευρώ για να εισάγει στα σχολεία πλέξιμο, κεραμεική, αργαλειό…
Γιατί η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που μας περιβάλλει προφανώς και μια κατακερματισμένη κοινωνία που ο ένας δέρνει τον άλλον μπορεί να την κουλαντρίσει και πρωτίστως να τρομάξει πολύ πιο εύκολα.
Βγάλανε το μάθημα της κοινωνιολογίας από τα σχολεία. Τώρα φέρνουν αργαλειό και βελονάκι για σεμεδάκια.
Και την ίδια ώρα πιτσιρίκια συμπεριφέρονται σας μικροί ντίλιγκερ στα σχολεία και τις γειτονιές.
Δέρνουν και τραβάνε βίντεο.
Παλιά ξέρεις τι «τραβάγανε» αγοράκια και κοριτσάκια. (κάνεις δεν κουφάθηκε ή τυφλώθηκε…) Τώρα τραβάνε βίντεο και περιμένουν την αναγνώριση μέσα από τα Like… και στέλνουν τραυματίες στα νοσοκομεία.
Η κατάσταση είναι εξόχως πολιτική και η κοινωνική αταραξία βολεύει κάθε αυταρχικό και κάθε συντηρητικό καθεστώς.
Η αγωνία της κυβέρνησης μη και χάσει την εξουσία που δίνει δωράκια σε δικά τους παιδιά, μεγαλώνει όσο περνάει ο καιρός και οι εκλογές αρχίζουν να αχνοφαίνονται. Οι ακροδεξιές πολιτικές που αρχίζουν να επικρατούν σε όλη την Αμερική έρχονται με σταθερό βηματισμό και στην Ευρώπη.
Γνώση/παιδεία, ενημέρωση, αλληλεγγύη, συμμετοχή και συμπαράσταση είναι κάποιες ιδέες για να μην τους αφήσουμε να κάνουν το νταηλίκι και τα μπουκέτα συνήθη πρακτική που δε μας «πειράζει» να συμβαίνει.
Γιάννης Καφάτος
