«Η πολιτεία δεν μπορεί να θεωρεί την ψυχική υγεία μια πολυτέλεια. Είναι εξίσου σημαντική με κάθε άλλο κλάδο υγείας. Και πρέπει να δοθεί η αρμόζουσα προσοχή και ώθηση στους φορείς που ασχολούνται με την ψυχική υγεία στα σχολεία, στα νοσοκομεία, παντού στην κοινωνία».
Αυτό τόνισε η βουλευτής Φρόσω Καρασαρλίδου στην ημερίδα για την ψυχική υγεία, που διοργάνωσε το Σάββατο στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Βέροιας ο Κοινωνικός Συνεταιρισμός Περιορισμένης Ευθύνης Ημαθίας και ο Σύλλογος Οικογενειών και Φίλων για την Ψυχική Υγεία Ημαθίας.
Η βουλευτής είπε τα εξής στο χαιρετισμό της:
Φίλες και φίλοι,
αυτή η ημερίδα έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. Στους περισσότερούς σας είναι γνωστή η σχέση μου με τον τομέα της υγείας. Από κει ξεκίνησα την επαγγελματική μου σταδιοδρομία και εκεί οφείλεται η βαρύτητα που δίνω στον τομέα αυτό τώρα από την πολιτική μου θέση.
Αλλά σε αυτήν την ημερίδα θα μιλήσουμε για έναν εξόριστο της ιατρικής κοινότητας: τον ψυχισμό. Γιατί εξόριστος; Γιατί ο ψυχισμός είναι αόρατος και αυτή του η ιδιότητα προκαλεί έναν ανεξήγητο φόβο. Είναι γνωστό πως η ιατρική υπήρξε πάντα κάπως δύσπιστη απέναντι στα συμπτώματα εκείνα που δεν είχαν οργανική αιτία. Για καιρό θεωρούσε πως αν δεν υπάρχει ορατό σύμπτωμα στο σώμα που να δικαιολογεί μια άμεση παρέμβαση και θεραπεία, δεν υπάρχει και ασθένεια. Και έτσι ο ψυχισμός αφέθηκε στην λήθη και το περιθώριο και θεωρήθηκε παραϊατρική υπόθεση. Η ιατρική με τους ισχυρούς κανόνες της έδιωχνε ότι δεν μπορούσε να αναγνωριστεί από αυτούς τους κανόνες.
Σε αυτή την χρόνια και παραδοσιακή περιθωριοποίηση οφείλεται και η ενοχοποίηση των ψυχικών ασθενειών που δημιουργεί μια ολόκληρη μυθολογία φόβου και προκατάληψης στην κοινωνία. Ένας ασθενής φοβάται να μιλήσει μήπως και παρεξηγηθεί. Μια οικογένεια κρύβει αυτό που θεωρεί τόσο κακό ενώ είναι τόσο εύκολα θεραπεύσιμο. Και μια πολιτεία βρίσκει πρόφαση ώστε να εξοικονομήσει πόρους από έναν τομέα που είναι ούτως ή άλλως κοινωνικά απαξιωμένος. Και η ασθένεια βαθαίνει μέσα στην σιωπή.
Αυτό πρέπει να αλλάξει σε όλα τα επίπεδα. Πρώτα πρώτα κοινωνικά. Διότι η διαταραχή της ψυχής οφείλεται κυρίως στις νοσούσες ανθρώπινες σχέσεις. Σε ένα ξένο περιβάλλον, όπου λείπει η επικοινωνία τα ψυχικά συμπτώματα ανθούν μέσα στην μοναξιά.
Σήμερα σε συνθήκες λιτότητας, που ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται και η κοινωνική συνοχή διαταράσσεται ο ψυχισμός δέχεται επίθεση. Οι ενδείξεις είναι πολλές. Νέοι δίχως ελπίδα, άνθρωποι γεμάτοι άγχη. Γι΄ αυτό και θέλω να σταθώ στο όνομα της ομάδας που είναι υπεύθυνη για την σημερινή ημερίδα. Λέγεται Δεσμός. Και δε νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύστοχο όνομα για μια ομάδα που ασχολείται με τον ψυχισμό. Διότι αυτό είναι που πρέπει να πράξουμε πρώτα και κύρια: να ανασυνθέσουμε τον δεσμό, το κοινωνικό δέσιμο, που προστατεύει τους ανθρώπους και τους επιτρέπει να διατηρούν την αυτονομία και την αξιοπρέπειά τους αλλά και να βρίσκονται σε κοινότητα με τους ομοίους τους.
Αλλά η κουβέντα θα προχωρούσε πολύ και δεν θα ήθελα να μακρηγορήσω. Θα ήθελα μονάχα να επισημάνω την ευθύνη που βαρύνει την πολιτεία. Τα προσχήματα και τα άλλοθι που δίνει η μυστικοπάθεια σε ότι αφορά τα ψυχικά νοσήματα πρέπει να τελειώσουν. Η πολιτεία δεν μπορεί να θεωρεί την ψυχική υγεία μια πολυτέλεια. Είναι εξίσου σημαντική με κάθε άλλο κλάδο υγείας. Και πρέπει να δοθεί η αρμόζουσα προσοχή και ώθηση στους φορείς που ασχολούνται με την ψυχική υγεία στα σχολεία, στα νοσοκομεία, παντού στην κοινωνία.
Στον νομό μας ένα πρώτο βήμα θα ήταν η σύνδεση των δημόσιων δομών με τις ιδιωτικές πρωτοβουλίες, ώστε να αλληλοσυμπληρωθούν και να δώσουν βάση και ώθηση σε επόμενα βήματα.
Γι΄αυτό και προσθέτω και την δική μου φωνή στην ομοφωνία μας για την ψυχική υγεία και προσυπογράφω τις διεκδικήσεις σας, με τις οποίες θα συνταχθώ και τις οποίες θα στηρίξω, όπως μπορώ!
