Ο εκάστοτε αναπτυξιακός νόμος αποτελεί ένα εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης με στόχο την ανάπτυξη της χώρας, τη μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων, την αύξηση του παραγόμενου πλούτου και βέβαια την τόνωση της απασχόλησης.
Βέβαια, ένας αναπτυξιακός νόμος από μόνος του δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη, σίγουρα όμως μπορεί να τονώσει υγιείς επιχειρηματικές προσπάθειες.
Με γνώμονα τους στόχους αυτούς, η κυβέρνηση εκπόνησε ένα νέο, επιθετικό, σε πολλά ζητήματα, και προπαντός αποτελεσματικό εργαλείο για την ενθάρρυνση των νέων επενδυτικών πρωτοβουλιών και την ουσιαστική υποστήριξη των αναπτυξιακών και οικονομικών δραστηριοτήτων της χώρας.
Με το νέο αναπτυξιακό νόμο καθιερώνονται ένα σταθερό επταετές φορολογικό περιβάλλον για νέες επενδύσεις, φοροαπαλλαγές, κίνητρα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας και ενίσχυση της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων.
Η δημιουργία καθεστώτων ενίσχυσης, τα οποία χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα απλές διαδικασίες (π.χ. ενίσχυση μηχανολογικού εξοπλισμού), καθώς και καθεστώτων για νέες επιχειρήσεις, με τον περιορισμό του ανώτατου ύψους ενισχύσεων θα επιτρέψουν, αφενός την πραγματοποίηση πολλών νέων επενδύσεων, ιδιαίτερα απαραίτητων στην κρίσιμη τρέχουσα οικονομική συγκυρία, και αφετέρου τη μεγαλύτερη δυνατή διάχυση των πόρων εξαλείφοντας τον κίνδυνο προνομιακής μεταχείρισης λίγων επιχειρήσεων ή ομίλων, όπως συχνά συνέβαινε σε παλαιότερους νόμους.
Από την άλλη, υπάρχει μέριμνα και για τις μεγάλες επενδύσεις –μείζονος μεγέθους όπως χαρακτηριστικά αναφέρονται στο νόμο– δημιουργώντας ένα θετικό πλαίσιο που θα προσελκύει τις ξένες επενδύσεις αλλά θα ενθαρρύνει παράλληλα ντόπιους επιχειρηματίες στη δημιουργία ή την επέκταση δικών τους επενδύσεων.
Η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης αποτελεί αναμφίβολα έναν κρίσιμο σταθμό στην πορεία ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.
Οδηγεί στην αποκατάσταση ενός σταθερού οικονομικού περιβάλλοντος και στην εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης σχετικά με τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, επιτρέποντας έτσι στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις να προβλέπουν με ασφάλεια, να σχεδιάζουν μεσοπρόθεσμα και να επενδύουν.
Εξασφαλίζει τους πόρους για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου τους αμέσως επόμενους μήνες, μέτρο που ισοδυναμεί με άμεση δημοσιονομική επέκταση της τάξης του 2% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία.
Επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δεχθεί το ελληνικό χρέος ως εγγύηση έναντι δανεισμού στις ελληνικές τράπεζες μειώνοντας σημαντικά το κόστος δανεισμού για τις τελευταίες και ενισχύοντας τη ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας.
Οδηγεί σύντομα στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, γεγονός που θα επιφέρει αποκλιμάκωση των επιτοκίων του ελληνικού χρέους και θα λειτουργήσει ως προθάλαμος για την επιτυχή έξοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων και για το τέλος της επιτροπείας.
Με την αποκατάσταση του κλίματος οικονομικής σταθερότητας μαζί με τη σημαντική δημοσιονομική επέκταση που η διαπραγμάτευση κατέκτησε και τη βελτίωση των συνθηκών ρευστότητας της οικονομίας, όχι απλώς αντισταθμίζουμε τις ομολογουμένως υφεσιακές συνέπειες των δύσκολων δημοσιονομικών μέτρων που νομοθετήθηκαν, αλλά θέτουμε τις βάσεις για την επανεκκίνηση της οικονομίας με τρόπο βιώσιμο από το δεύτερο εξάμηνο του έτους.
