Πρακτικά Βουλής των Ελλήνων
Εισερχόμεθα στην με αριθμό 649/11-3-2016 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος κ. Ιωάννη Δελή προς τους Υπουργούς Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την εξόφληση των τευτλοπαραγωγών και τη λήψη μέτρων επιβίωσης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Στην ερώτηση θα απαντήσει ο Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού, ο κ. Σταθάκης.
Κύριε Δελή, έχετε τον λόγο.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Υπουργέ, επανερχόμαστε μετά από δύο μήνες στο ίδιο θέμα, στο θέμα της Βιομηχανίας της Ζάχαρης και στην πληρωμή των τευτλοκαλλιεργητών, γιατί και τούτη την ώρα που μιλάμε η αβεβαιότητα για το μέλλον τους συνεχίζει και εντείνεται ακόμα περισσότερο.
Βεβαίως, εδώ πρέπει να πούμε ότι οι ευθύνες και της σημερινής Κυβέρνησης που αθροίζονται σε αυτές των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι δεδομένες σε σχέση με το ζήτημα το οποίο συζητάμε, αφού υλοποίησαν -και υλοποιείτε τώρα και εσείς κατά γράμμα- τις κατευθύνσεις και την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κοινής Αγροτικής της Πολιτικής.
Κύριε Υπουργέ, αν και έχει ξεκινήσει ήδη η σπορά των τεύτλων και συνεχίζεται σε κάποιες περιπτώσεις διστακτικά, αν και καλούνται οι τευτλοπαραγωγοί από τις εφορίες να αποδώσουν ΦΠΑ, αν και θα κληθούν σε λίγες μέρες να φορολογηθούν για το περσινό τους εισόδημα, πρέπει να πούμε εδώ ότι δεν έχουν πάρει αυτό το εισόδημα από την περσινή τους παραγωγή, δεν έχουν δηλαδή εξοφληθεί, εκτός από μια μικρή προκαταβολή της τάξης του 20%. Το υπόλοιπο 80%, δηλαδή πάνω από 8.000.000 ευρώ, δεν το έχουν εισπράξει ακόμα. Με τι κουράγιο και με ποιες εγγυήσεις να καλλιεργήσουν αυτοί οι άνθρωποι και να ξανασπείρουν τεύτλα;
Υπάρχει έτσι ορατός κίνδυνος η Ελληνική Βιομηχανία της Ζάχαρης να βρεθεί χωρίς πρώτη ύλη. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με καταγγελίες της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στη Βιομηχανία της Ζάχαρης, η πιστώτρια τράπεζα απαιτεί – προκειμένου να χρηματοδοτήσει τη Βιομηχανία της Ζάχαρης- την εκποίηση των δύο εργοστασίων της στη Σερβία, που, όπως ξέρετε κι εσείς, αποτελούν πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο. Μάλιστα απαιτεί εκποίηση με πολύ χαμηλό κόστος και ακόμα περισσότερο στον ιδιώτη ανταγωνιστή της Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Σας ρωτάμε, λοιπόν: Τι μέτρα θα πάρετε, για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της Βιομηχανίας Ζάχαρης, για να πληρωθούν επιτέλους σήμερα- αύριο οι τευτλοπαραγωγοί για την περσινή τους παραγωγή; Τι μέτρα θα πάρετε, για να μην εκποιηθούν αυτά τα δύο εργοστάσια που βρίσκονται στη Σερβία, ιδιοκτησίας της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης;
Και τέλος πάντων, να μας πείτε τι πρόγραμμα σκέφτεστε, για να αναπτυχθεί η παραγωγή της ζάχαρης στη χώρα μας, μια παραγωγή, η οποία στο παρελθόν έχει αποδείξει τις τεράστιες δυνατότητές της.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κ. Δελή. Κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού): Να υπενθυμίσω ευθύς εξαρχής ότι η παρούσα Κυβέρνηση κληρονόμησε μια κατάσταση, όπου τα εργοστάσια ζάχαρης πρακτικά ήταν κλειστά. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να λειτουργήσουν και εμείς δώσαμε και δίνουμε μια μάχη, προκειμένου να αποκατασταθεί η εξυγίανση και η λειτουργία της συγκεκριμένης επιχείρησης, προκειμένου να διασφαλιστούν μεσοπρόθεσμα η συνέχιση της παραγωγής τεύτλων στην Ελλάδα.
Επιτρέψτε μου να θυμίσω τι κάναμε πέρσι, μόλις αναλάβαμε. Σας υπενθυμίζω κατ’ αρράς ότι το πρόβλημα είναι συσσωρευμένο πολλά χρόνια. Το πρόβλημα της Βιομηχανίας Ζάχαρης, το οποίο αποτελούσε ένα κατ’ εξοχήν παράδειγμα πολιτικών διαμεσολαβήσεων και ανορθολογικής λειτουργίας για πολλές δεκαετίες, δημιούργησε μια βαθιά υπερχρεωμένη επιχείρηση και διογκώθηκε περαιτέρω με την πώληση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς, καθώς ο ιδιοκτήτης, ο εκκαθαριστής της ΑΤΕ είναι διαφορετικός από το μοναδικό πιστωτή που είναι η Τράπεζα Πειραιώς.
Πέρσι αυτό που κάναμε ως Κυβέρνηση είναι να ξαναβάλουμε μπρος τη Βιομηχανία, αυξάνοντας το μετοχικό της κεφάλαιο κατά 30 εκατομμύρια ευρώ. Αυτό κάλυψε μερικά από τα συσσωρευμένα χρέη της επιχείρησης προς προμηθευτές και άλλες λειτουργικές ανάγκες, αλλά προφανώς αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, παρά μόνο αν βρισκόταν μια βιώσιμη λύση.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του Υπουργού Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού)
Υπενθυμίζω ότι το σχέδιο, το οποίο αυτή τη στιγμή υπάρχει σε συμφωνία ανάμεσα στην Τράπεζα Πειραιώς και τη Βιομηχανία Ζάχαρης λέει το εξής απλό: Η εταιρεία χρωστάει 150 εκατομμύρια, τα οποία προφανώς υπό οποιεσδήποτε συνθήκες δεν μπορεί να τα εξυπηρετήσει.
Το σχέδιο αναδιάρθρωσης λέει το εξής: Από την πώληση ορισμένων στοιχείων της εταιρείας θα ανακτηθούν 50 εκατομμύρια, τα εργοστάσια στη Σερβία που αναφέρατε και ορισμένα άλλα αδρανή περιουσιακά στοιχεία. Από το χρέος θα διαγραφούν 50 εκατομμύρια και 50 εκατομμύρια θα αποτελέσουν δεκαετή δανεισμό από την Τράπεζα Πειραιώς προς τη ζάχαρη.
Αυτό το σχέδιο, το οποίο περιγράφω και σκιαγραφώ σε αδρές γραμμές, καθιστά βιώσιμη προοπτική να μπορούν τα εργοστάσια να δουλέψουν και να εξυπηρετήσουν το δανεισμό τους, τα 50 πλέον εκατομμύρια. Διασφαλίζει τη συνέχιση της παραγωγής μεσοπρόθεσμα. Για να επιτευχθεί, όμως, αυτό, χρειάζεται κι ένα δεύτερο στοιχείο, ένα σχέδιο βιωσιμότητας της ίδιας της επιχείρησης, η οποία πρέπει να μειώσει το κοστολόγιό της, πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει μεσοπρόθεσμα.
Τώρα, αναφέρατε ότι η πώληση των εργοστασίων της Σερβίας, γίνεται πρώτον, σε χαμηλό τίμημα ή αποδυναμώνει την εταιρεία.
Είναι πρωτοφανές στον κόσμο να υπάρχει μητρική εταιρεία η οποία να χρεοκοπεί και να κλείνει και να σώζεται η θυγατρική. Αναγνωρίζουμε ότι δεν βγάζει κέρδη, δεν μπαίνει μέσα, είναι μία επιχείρηση, αλλά είναι μέρος της αναδιάρθρωσης προκειμένου να σωθεί η μητρική και να σωθεί και η εγχώρια παραγωγή τεύτλων. Άρα, είναι ένα κόστος το οποίο πρέπει να το πληρώσουμε προκειμένου να επιβιώσει η εταιρεία.
Το δεύτερο είναι ότι η τιμή θα καθοριστεί. Υπάρχουν προσφορές, φυσικά, αυτή τη στιγμή, αλλά η τιμή, φυσικά, θα καθοριστεί από διαγωνισμό τον οποίο θα χειριστούν από κοινού η Βιομηχανία Ζάχαρης και η τράπεζα.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
Κύριε Δελή έχετε τον λόγο για τη δευτερολογία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Κύριε Υπουργέ, μόλις επιβεβαιώσατε την πώληση των δύο εργοστασίων της εταιρείας στη Σερβία και αυτό θεωρούμε ότι δεν είναι μια καλή εξέλιξη. Το ίδιο θεωρούν και οι εργαζόμενοι.
Μιλήσατε για ένα βραχυπρόθεσμο σχέδιο οικονομικής βιωσιμότητας. Μιλήσατε για 50 εκατομμύρια που θα πάρουμε από την πώληση των εργοστασίων. Δεν νομίζω ότι θα είναι 50 εκατομμύρια, θα είναι πολύ λιγότερο. Δεν ξέρω.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού): Θα δούμε.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΣ: Να θυμίσουμε ένα χρέος της επιχείρησης το οποίο φτάνει στο ύψος των 150 εκατομμυρίων ευρώ. Να πούμε, όμως, εδώ ότι ήδη η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης έχει πληρώσει γι’ αυτό το χρέος, μονάχα σε τόκους, περίπου 50 εκατομμύρια μέχρι τώρα, την προηγούμενη περίοδο.
Μιλήσατε για το ότι παραλάβατε μια προβληματική κατάσταση στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Δεν το αμφισβητούμε αυτό. Αποφύγατε, όμως, να θίξετε τις πραγματικές αιτίες αυτής της προβληματικής κατάστασης, όλα τα προηγούμενα χρόνια -εμείς θεωρούμε ότι συνεχίζεται και από τη δική σας Κυβέρνηση – που ήταν η σταθερή υπονόμευση της ανάπτυξης και της ίδιας της επιβίωσης της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης. Αυτό είχε ως συνακόλουθο αποτέλεσμα, βέβαια, τη συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας, η οποία οδηγείται σιγά σιγά στον αργό θάνατο.
Αποφύγατε να πείτε ότι αυτός είναι ένας γνωστός στόχος των ευρωπαϊκών μονοπωλίων του συγκεκριμένου κλάδου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη συγκέντρωση και τη συγκεντροποίηση, ο οποίος βέβαια προωθείται πρόθυμα και από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Το ίδιο και η δικιά σας Κυβέρνηση μεριμνά και φροντίζει για την ανάπτυξη των επιχειρηματικών ομίλων του συγκεκριμένου κλάδου.
Προκειμένου, όμως, να επιβιώσει η τευτλοκαλλιέργεια και η Βιομηχανία Ζάχαρης, εκεί τα πράγματα γίνονται διαφορετικά. Και μιλάμε, κύριε Υπουργέ, για έναν κλάδο ο οποίος έχει αποδείξει, όπως είπα, στο παρελθόν ότι όχι μόνο μπορεί να καλύψει -μπορούσε να καλύψει- τις εγχώριες ανάγκες, αλλά και να προβαίνει και σε εξαγωγές. Αυτή τη στιγμή η κατάσταση έχει αντιστραφεί. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα κάνει εισαγωγές ζάχαρης.
Μιλάμε για έναν κλάδο που σχετίζεται άμεσα με το διατροφικό ζήτημα του λαού μας, με τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, που αφορά αγρότες, αφορά εργαζόμενους στην επιχείρηση, αφορά τους ίδιους τους καταναλωτές, γιατί είναι γνωστή η υψηλή ποιότητα της ελληνικής ζάχαρης. Όλα αυτά, βεβαίως, εγκλωβίστηκαν, φυλακίστηκαν στην κοινή αγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις περιβόητες ποσοστώσεις, στις οποίες κι εσείς πειθαρχείτε.
Εδώ, όμως, να πούμε ότι τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής ήταν να συρρικνώνεται η παραγωγή και πάνω στα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, δηλαδή με συρρικνωμένη την παραγωγή, με μικρή παραγωγή, να λέμε ότι έχουμε μεγάλο κόστος. Μα, όταν μικραίνει η παραγωγή, είναι φυσικό το κόστος της παραγωγής να αυξάνει. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομολόγος για να το καταλάβει.
Έχουμε, όμως, και νεότερες εξελίξεις. Σήμερα, απ’ ό,τι διαβάζουμε στον Τύπο και μάλιστα στην κυβερνητική εφημερίδα, έχουμε την παραίτηση του Αντιπροέδρου της Βιομηχανίας Ζάχαρης, ο οποίος διαφωνεί με αυτό το σχέδιο -πριν από λίγο μας είπατε ορισμένα μονάχα στοιχεία- διαφωνώντας, όπως διαβάζουμε, με το σχέδιο βιωσιμότητας.
Ήθελα, όμως, να πω για τις ποσοστώσεις ότι γνωρίζετε κι εσείς ότι από το 2017 απελευθερώνονται, καταργούνται οι ποσοστώσεις. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, το 2017 να βρει αυτή την εταιρεία, την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και την τευτλοκαλλιέργεια, σε μια ανοδική φάση ανάπτυξης. Αυτό περιμένουμε να ακούσουμε και να δούμε αυτό το σχέδιο βιωσιμότητας, για το οποίο έχουμε πολύ μεγάλες και σοβαρές επιφυλάξεις.
Σε κάθε περίπτωση -γ ια να κλείσω και με το πρώτο ερώτημα της σημερινής μας επίκαιρης ερώτησης- πρέπει, κύριε Υπουργέ, τώρα -και δεν απαντήσατε σε αυτό- να πληρωθούν στο σύνολο τους άμεσα οι τευτλοκαλλιεργητές για την περσινή τους παραγωγή. Και τώρα θα πρέπει να εκπονηθεί και να παρουσιαστεί ένα πρόγραμμα ανάπτυξης αυτής της εταιρείας, γνωρίζοντας βέβαια ότι κάτι τέτοιο μέσα στην Κοινή Αγροτική Πολιτική φαντάζει ουτοπικό.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει μονάχα εάν υλοποιηθεί η πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, όταν αυτά τα εργοστάσια γίνουν λαϊκή περιουσία και θα δουλεύουν και θα εξαντλούν τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και σε αυτόν τον κλάδο για να λύσουν αυτό το ζήτημα σε όφελος του λαού.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε, κύριε Δελή.
Το λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ (Υπουργός Οικονομίας Ανάπτυξης και Τουρισμού): Να ξεκινήσω από την άμεση πληρωμή των τευτλοπαραγωγών. Συναντηθήκαμε χθες ή προχθές -δεν θυμάμαι- ο κ. Αποστόλου και εγώ με τους εκπροσώπους των τευτλοπαραγωγών. Η εκτίμησή μας είναι ότι, εφόσον είναι στη διαδικασία έγκρισης το σχέδιο και διαφαίνεται ότι είναι και στη διαδικασία γραπτής πλέον επιβεβαίωσης ότι δεν αποτελεί κάποιας μορφής κρατικής επιδότησης που μπορεί να αμφισβητήσει τη βιωσιμότητα του σχεδίου, σε τρεις μέρες περίπου μετά την απόφαση θα πληρωθούν οι τευτλοπαραγωγοί για την περσινή παραγωγή, μιας και η αναχρηματοδότηση της εταιρείας σύμφωνα με το σχέδιο φθάνει ένα συγκεκριμένο αριθμό εκατομμυρίων που υπερκαλύπτει την άμεση πληρωμή των τευτλοπαραγωγών για το προηγούμενο έτος.
Για το λόγο αυτό ενθαρρύναμε τους τευτλοπαραγωγούς να συνεχίσουν να φυτεύουν και να φθάσουμε έναν στόχο. Η Ελλάδα παράγει -τώρα μπαίνω στο πιο γενικό θέμα όπως ξέρετε- 150.000 τόνους ετησίως με βάση τις ποσοστώσεις που είπατε. Η εγχώρια κατανάλωση είναι 300.000 τόνοι. Για να μπορεί να επιβιώσει η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, η ελάχιστη εγχώρια παραγωγή πρέπει να είναι πάνω από 100.000. Επιδιώκουμε να κινηθούμε τουλάχιστον στα άμεσα επόμενα χρόνια σε μία τέτοια κλίμακα εγχώριας παραγωγής τεύτλων. Είναι απόλυτα κρίσιμο αυτό.
Μέχρι το 2017 η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης -η οποία επιμένω έχει πάρα πολύ υψηλό κοστολόγιο σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης- διατηρεί το προνόμιο να εισάγει ζάχαρη απ’ άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε προκαθορισμένες τιμές που θεωρούνται πολύ ευνοϊκές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να αποκτά εμπορικό κέρδος απ’ αυτές τις συναλλαγές. Αυτό όμως, καταργείται το 2017.
Συνεπώς, αυτό καθιστά ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη η εταιρεία, απαλλαγμένη πλέον από την υπερχρέωση και με ανοιχτές δυνατότητες, να προχωρήσει σε μία συντεταγμένη και βιώσιμη συνθήκη και να έχει ένα σχέδιο με το οποίο θα μπορούμε να δούμε τη στήριξη και την ανάπτυξη της Βιομηχανίας Ζάχαρης σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Ο στόχος μας είναι δεδομένος, να συνεχίσει η τευτλοπαραγωγή στην Ελλάδα στα επιθυμητά αυτά επίπεδα και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης να είναι μια εταιρεία η οποία θα έχει εξυγιανθεί και θα μπορεί να ανταποκριθεί στην προοπτική αυτή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ευχαριστούμε τον κύριο Υπουργό.
