Καλό μήνα σε όλο τον κόσμο…. θα μπορούσαμε να ευχηθούμε μπαίνοντας στον Ιούλιο, καθώς πλέον μπαίνουμε στην καρδιά του καλοκαιριού. Ένα καλοκαίρι με τον καιρό να ταιριάζει απόλυτα με την ψυχολογία του Έλληνα πολίτη και με τον ουρανό να δακρύζει σχεδόν καθημερινά, βλέποντας την κατάντια αυτού του τόπου.
Από νωρίς το πρωί ξεχύθηκαν στους δρόμους, με προσμονή και ανυπομονησία οι πρεσβύτεροι αντιπρόσωποι αυτού του έθνους, σχηματίζοντας ουρές έξω από τις τράπεζες, για να ζητιανέψουν τα δεδουλευμένα τους. Πλήθος συνταξιούχων, ηλικιωμένων κατά κύριο λόγο ανθρώπων, με προβλήματα υγείας, κατέφθασαν από κάθε γωνία της Ελλάδας στο κοντινότερο τραπεζικό κατάστημα της περιοχής τους και με μεγάλη σωματική και πνευματική καταπόνηση, άπλωναν τα χέρια για λίγα ψίχουλα-ευρώ, που ίσως μπορούν να τους εξασφαλίσουν τα φάρμακα τους και λίγα τρόφιμα για να περάσουν την εβδομάδα.
Παρατηρώντας τα πρόσωπα όλων αυτών των ανθρώπων , οι οποίοι κυριολεκτικά περιμένουν στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, αναγνωρίζω μόνο συναισθήματα πόνου, απελπισίας, απογοήτευσης και θλίψης. Είναι τα πρόσωπα αυτών που ζούσαν και δούλευαν για την Ελλάδα σε όλη την ζωή τους και τώρα ανταμείβονται με αμφισβήτηση. Αναρωτιούνται ΓΙΑΤΙ, κάποιοι αναγνωρίζουν ανοιχτά ότι έκαναν λάθος επιλογές, ψηφίζοντας και επιμένοντας σε μία μόνο κομματική ιδεολογία. Οι υπόλοιποι, ακόμη φυλάνε μια μικρή ελπίδα μέσα τους, η οποία όμως καλύπτεται από φόβο και απελπισία για το μέλλον που τους απομένει.
Μερικοί κινδυνολογούν υποστηρίζοντας πως κρυφός σκοπός του κράτους, είναι να μειώσει τις αντιστάσεις του λαού, ξεκινώντας από
τους πιο αδύναμους, τους ηλικιωμένους. Είναι τρομακτικό και μόνο στην σκέψη. Μέσα από αυτήν την κατάσταση, διαπιστώνεται καθημερινά πως εκλείπουν σιγά σιγά οι έννοιες ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΠΙΣΤΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ. Αλλά αυτό πλέον δεν θεωρείται περίεργο καθώς αυτές οι έννοιες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Για να υπάρξει πολιτισμός, είναι αναγκαίο να υπάρχει ελευθερία. Για να υπάρξει ελευθερία, είναι αναγκαίο να υπάρχει πίστη. Και όλα αυτά θα μπορούσαν να έχουν κάποιο νόημα, μόνο αν τα έδενε ο σεβασμός.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ, που στην συγκεκριμένη περίπτωση, θα μπορούσε να θεωρηθεί μία βιώσιμη και λιγότερο επίπονη λύση για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Αυτούς που ξεκίνησαν το μήνα τους, με μια λυπηρή διαπίστωση, πώς ο κόπος και τα κεκτημένα τους, τείνουν να μετατρέπονται σε «τροφή», όχι για τους ίδιους, αλλα για τα όρνια του ΔΝΤ, που μέσω της κυβέρνησης απομυζούν σιγά σιγά το ελληνικό μεδούλι.
Καλοί μου άνθρωποι, η Ελλάδα πέφτει, σηκώνεται και ξανά προς τη δόξα τραβά!
