Ο επιφανής και ενας από τους κορυφαίους καλλιτέχνες κος Βασίλης Καζούλης παραχώρησε συνέντευξη στον «Έμβολο»
Κύριε Καζούλη, στην καρδιά της μακεδονίτικης γης στο Πλατύ, στην Αστερούπολη σας περιμένουν την παραμονή των Χριστουγέννων, για να τους «χαρίσετε» το δικό σας ταξιδιάρικο χρώμα στην γιορτινή ατμόσφαιρα. Αλήθεια εσείς πως νοιώθετε;
Θέλω να νοιώθω τη χαρά και το νόημα της γιορτής ανεξάρτητα αν είμαι σε ταξίδι. Δηλαδή θέλω να νοιώθω σαν να βρίσκομαι σπίτι μου.
Πότε ξεκίνησε η «μουσική περιπέτεια» της ζωής σας;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σαν παιδί λάτρευα την μουσική και ότι έχει να κάνει με την χαρά και την μελαγχολία της. ΄Οντως ήταν «περιπέτεια» γιατί δεν είχα ευχέρεια από το σπίτι για ωδεία και έτσι μάθαινα μελετώντας μόνος μου.
Αυτοδίδακτος λοιπόν. Πάντως η γραφή σας είναι ποιητική, η μουσική σας δημιουργική και η ερμηνεία σας «ξεχωριστή». Πηγή έμπνευσή σας;
Είναι σαν να ψάχνω να βρω ένα νόημα και μιαν αλήθεια πέρα από την καθημερινότητα. Οι ποιητές ήταν πάντα ευαίσθητοι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να χειριστούν τη θλίψη, τον ενθουσιασμό τους ή ότι άλλο. Κάλυπταν το κενό τους αυτό με την δημιουργία και την προσήλωση στην τέχνη.
Το φως της Ρόδου, το χρώμα, το θαλασσινό αγέρι πόσο σας επηρεάζουν;
Βαθιά στη ψυχή μου «κουβαλάω» αυτή την ομορφιά καθώς και τη χαρά των παιδικών μου χρόνων, σαν ζωγραφιές με χρώματα ονειρικά. ΄Εχω μια διαρκή νοσταλγία αυτής της αθωότητας.
Μέντορές σας ποιοι;
΄Οποιοι κατά καιρούς με συγκινούσαν και μου έδειχναν κάτι σημαντικό και βαθύτερο
Ανθρωποι σημαντικοί που σας στιγμάτισαν όχι απαραίτητα από την «μουσική σκηνή»;
Οι γονείς μου για την αγάπη, την υπομονή και την αρχοντιά τους
The Beatles συγκρότημα σταθμός για το μουσικό διεθνές στερέωμα, αλήθεια πόσο «συγγενές» το νοιώθετε;
Συγγενείς στο αίσθημα και στον τρόπο που έβλεπαν και ερμήνευαν τη ζωή και την τέχνη.
Το 2002 πραγματώσατε το όνειρό σας, να δώσετε συναυλία στο Λίβερπουλ, πόλη των Beatles. ΄Ονειρα μουσικά απραγματοποιήτα μέχρι σήμερα;
Είναι πιο σημαντικό να χαίρομαι ότι δημιουργώ γύρω από την μουσική χωρίς όνειρα και στόχους.
Ο δρόμος σας μέχρι σήμερα ήταν στρωτός ή δύσβατος;
Θέλω να θυμάμαι μόνο τα καλά
Ροκ στην μουσική, ρόκ «στάση ζωής»;
Μου άρεσε ο ήχος της , ο δυναμισμός και η δημιουργικότητα γύρω από αυτήν. Όχι όμως απαραίτητα και όλες οι εκφράσεις, οι ακρότητες και οι παρερμηνείες της. Πολλές φορές υπήρξε λάθος τρόπος και κακόγουστες μουσικές.
Από τα «Τρύπια καπέλα» στο «Από το Λίβερπουλ στην Σαντορίνη» και τώρα τι;
Καινούργια τραγούδια με τον γενικό τίτλο Λευκός ουρανός που κυκλοφόρησαν διαδικτυακά εδώ και λίγο καιρό.
Οι θαλασσινές διαδρομές σας συναρπάζουν ;
Από τα ταξίδια θα απομείνουν μόνο τα θαλασσινά και από τα τραγούδια όσα λένε για δύο μάτια φωτεινά, από παλιότερο τραγούδι μου.
Αγαπημένο χρώμα ;
Γαλάζιο
Παράλληλα με την μουσική τι άλλο σας συγκινεί, σας παθιάζει…;
Οι ανέλπιστες χαρές.
Χόμπυ σας;
Το γέλιο.
Η δική σας ευχή για τους ανθρώπου του Πλατύ …που περιμένουν τον ερχομό σας, το δικό σας στίγμα…
Το πιο απλό. Υγεία, ελπίδα και χαρά.
Με την ευγενική άδεια του κου Βασίλη Καζούλη σας δίνουμε την ευκαιρία να ακούσετε τέσσερα υπέροχα τραγούδια του:
Βασίλης Καζούλης – Τα λίγα είναι πολλά
Κάτι να γυαλίζει – Βασίλης Καζούλης
Αεροπλάνο – Βασίλης Καζούλης
Αν ήσουν άγγελος – Βασίλης Καζούλης
Βίκυ Λιαρέλλη
Καλλιτεχνική Υποστήριξη
Βασίλης Καζούλης
Νίκος Ζιωγαλας
On the Road
