Μέρος 1ον
Αυτό το χωριό που το κοινοποίησε ο φίλος μου ο Πάνος, είναι το χωριό Λιμένι Λακωνίας ..και είναι στην περιοχή της Μάνης. Πήγα πολλές φορές και είναι όπως έρχεσαι από την Σπάρτη προς Γύθειο, περνάς μέσα από την πόλη του Γυθείου, ανεβαίνεις την ανηφορίτσα του Μαυροβουνίου και πηγαίνεις προς την Οίτυλο. Σε κάνα 25αριά χιλιόμετρα φτάνεις στην κωμόπολη της Αρεόπολης και από κει στα 2 χλμ στο Λιμένι, για τον δρόμο προς Καλαμάτα.Το χωριό έχει περίπου 100 κατοίκους, αλλά το καλοκαίρι μαζεύει πάνω από 1000!
Ξεκινάς με τραγούδια Τάκη Αντωνιάδη: «9 κορίτσια από την Πιερία», αφού στο δρόμο για τη Λακωνία θα περάσουμε το βουνό των 12 Θεών, τον Όλυμπο.. Εκεί κάπου θα κόψουμε αριστερά μέσω Λεπτοκαρυάς για να αποφύγουμε τα διόδια του Μπόμπολα.Βγαίνουμε στο Κάστρο του Ν. Παντελεήμονα και από εκεί Τέμπη. Μόλις περάσουμε τον Κίσσαβο και τον Όλυμπο, που κάποτε μαλώναν ποιό είναι το πιο ψηλό, μέχρι που ο Δίας τα έκοψε στη μέση με μια αστραπή και έτσι δημιουργήθηκαν τα Τέμπη! Θα πάμε για τη Λάρισα… Με το μόλις περάσουμε την Λάρισα κόβουμε δεξιά 2 χιλιόμετρα για Τρίκαλα και πριν το γήπεδο της Α.Ε.Λ. πάμε αριστερά για την κωμόπολη της Νίκαιας. Περνάμε την Νίκαια και βαδίζουμε προς την πόλη του Μυρμιδόνα Αχιλλέα, τα Φάρσαλα..Με τραγούδια Λάκη Τζορντανέλι: «Αγοράζω παλλιάάάά..», «Με το κορίτσι του φίλου μου», μετά Κώστα Τουρνά: «Κάνε ότι σ’ αρέσειιιιιι η ζωήήήή είναι λίγηηηη» και πάμε στον Δάκη: «Μίλα μουυυυ, ναι!!!». Περνάμε τα Φάρσαλα και κόβουμε προς Δομοκό Φθιώτιδος με τραγούδια Τόλη Βοσκόπουλου: «Ξανθή αγαπημένηηη Παναγιάάάάά, ωωωω, ξανθήήήήή αγαπημένη Παναγιάάάά΄», «Αδέρφια μουυυυ Αλήτεςςςςςς πουλιάάάά» και «Θα γίνει νέα μονομαχία μεσ’ το Ελ Πάσοοοο».
Μέρος 2ον
Με τα ωραία αυτά τραγουδάκια κοντεύουμε στο Δομοκό.. Μέχρι που να φτάσουμε όμως στο Δομοκό, στο δρόμο βλέπουμε όλο μνημεία από τις εκτελέσεις των Ναζί… Από τα Φάρσαλα μέχρι και το Νοσοκομείο της Λαμίας, πάνω από 30 μνημεία! Αλλά ξέχασα να σας πω ότι πριν το Μοναστήρι της Αγ. Μαγδαληνής, σταματάμε και παίρνουμε τα ωραία γλυκά κουταλιού του Αγ. Γεωργίου Φθιώτιδας. Άλλο πράγμα!! Σε λίγο φτάνουμε στο Ζητούνι, που σήμερα λέγεται Λαμία. Βγαίνουμε για λίγο στην Εθνική Οδό και σταματάμε να δούμε τον ήρωα Αθανάσιο Διάκο. Εκεί κοντά είναι και οι Θερμοπύλες, άλλα ο δρόμος δεν πάει τώρα από εκεί παρά μόνο εάν εσύ θέλεις να πας στο μνημείο όπου έγινε η μάχη των Θερμοπυλών το 480 π.Χ. Πηγαίνεις βλέπεις το μνημείο και το σημείο ακριβώς όπου έγινε η μάχη και ξαναγυρνάς πάλι λίγο πίσω, κάνα 2-3 χλμ, για να ανέβουμε το Μπράλο. Ανεβαίνουμε το Μπράλο και κάπου εκεί αριστερά, προσέχουμε να μην κατεβαίνει κάνα φορτηγό και πάμε στην κα Μαρία να φάμε την τυρόπιτά της και την σπανακόπιτά της. Όταν περνάω από εκεί πάντα το μυαλό μου είναι στην τυρόπιτα της κας Μαρίας και το γλυκό του κουταλιού που το κάνει η ίδια.. Φεύγουμε και στα 13 χλμ φτάνουμε στη διασταύρωση που λέει αριστερά: Αμφίκλεια-Τιθωρέα-Χαιρώνεια-Λιβαδειά και δεξιά: Γραβιά-Άμφισσα-Ναύπακτος-Πάτρα. Εγώ πάω κομμουνιστικά για να χαρεί και ο φίλος μου ο Σταύρος ο Σχοινόπουλος(Σταυράρα δεν πιστεύω να χεις κάνα παράπονο; χαχαχα..αριστερά πάω). Λοιπόν, κόβω αριστερά και περνάω την Αμφίκλεια, την Τιθωρέα, που το μικρότερο σουβλάκι είναι 46 εκατοστά! Και μετά την Χαιρώνεια, όπου έγινε η περίφημη μάχη της Χαιρώνειας. Ο Αλέξανδρος πολέμησε σε ηλικία 18 ετών το 338 π.Χ. εκτελώντας χρέη Στρατηγού, κατά των Αθηναίων-Θηβαίων, με τον πατέρα του τον Φίλιππο! Και μετά από εκεί στα 12 χλμ φτάνουμε στην πόλη των 40 παλικαριών, τη Λιβαδειά… με τα σουβλάκια να κρέμονται, όπως οι νοικοκυρές κρεμάνε τα ρούχα στα μπαλκόνια!
Μέρος 3ον
Εκεί, θέλεις δεν θέλεις τρως κάνα 50αριά σουβλάκια και χτυπητή γαμ..ρή! Εγώ πάω συνέχεια σε κάποια ωραία μωρά που διατηρούν σουβλατζίδικο ακριβώς απέναντι απο τα ταξί και δίπλα στην Τράπεζα Πειραιώς. Τα μωρά είναι η Γιούλη 28 ετών από τη Χαιρώνεια, η Μαιρούλα από μέσα από τη Λιβαδειά 30 ετών και η Τζενούλα από τις Θεσπιές, 42 ετών.. Εκεί όταν φτάνω κάνω κάτι..Τι κουφάλα είμαι και εγώ (χαχαχα..). Με το που μπαίνω στη Λιβαδειά, βάζω στο cd του Carina μου το τραγούδι που άκουγα κάπου κοντά στά Φάρσαλα: το «Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά». Το σταματάω και με το μόλις φτάνω στο μαγαζί, «Η Ωραία Ρούμελη», βγαίνω από το αυτοκίνητό μου και φωνάζω τη Τζένη: -Τζένηηηηηηηηηη…Τζένηηηηηηηηηη….-Εεεεε Κώστααα μουυυυ πότε ήρθες; -Mόλις τώρα Τζενούλα μου..-Θα καθίσεις; Ναι Τζενούλα μου και βέβαια θα καθίσω..Εσύ τί λες; Αλλά πρώτα άκου ένα τραγούδι …. -Αααααα Κώστα, ξέρω ποιό θα με βάλεις, το: «Ξανθή Αγαπημένη Παναγιά»! -Ναι κοπέλα μου, πάντα όταν θα έρχομαι στην πόλη σου και πριν μπω στο μαγαζάκι σου θα ακούς αυτό το τραγούδι και μετά θα κάθομαι. -Μα το ξέρω ρε Κώστα μου… Πόσες μα πόσες φορές το έχεις κάνει αυτό;; -Αμέτρητες ψυχή μου… και πού είσαι ακόμη! Πάμε τώρα μέσα…Και εκεί τρώμε τα γαμ…ρά σουβλάκια μας ….
Μέρος 4ον
Ε!!! Κάποτε θα φύγουμε από τα σουβλάκια και τις ωραίες υπάρξεις της Λιβαδειάς και θα κατηφορίσουμε το δρόμο προς την πόλη του Κάδμου και του ήρωα Ταγματάρχη Γεώργιου Δουράτσου, Διοικητή των Οχυρών Ρούπελ. Το Μάιο του 1941 είπε στο Γερμανό Συνταγματάρχη Χάνς Μπρόσμπεργκ: «Τα οχυρά δεν παραδίδονταιιιιιιιιιιι …… καταλαμβάνονταιιιιιιιιιιι!!» Θα περάσουμε τη Θήβα και θα πάμε δεξιά προς τη λεγόμενη Κάζα …και την κωμόπολη των Ερυθρών ….Μόλις περάσουμε τις Ερυθρές στο 1ο χλμ, θα κόψουμε δεξιά προς Πλαταιές, όπου εκεί τον Σεπτέμβριο του 479 π.Χ. ο Σπαρτιάτης Παυσανίας με 10.000 ενωμένους Έλληνες κατατρόπωσαν τον Στρατηγό και γαμπρό του Ξέρξη Μαρδόνιο. Εκεί ο Κορίνθιος οπλίτης Κλεόβουλος σκότωσε τον Μαρδόνιο…Εν συνεχεία τον αποκεφάλισε, ανέβηκε σε ένα ύψωμα και έδειξε το κεφάλι του Μαρδόνιου! Εκεί οι Πέρσες αφήσανε 45.000 νεκρούς και οι Έλληνες 1280. Βλέπουμε το μέρος που έγινε η μάχη και εν συνεχεία ανηφορίζουμε την Κάζα για να βγούμε σε μια ωρίτσα στη διασταύρωση Οινόης προς τα Βίλια. Από τα οποία Βίλια ήταν τα αδέρφια Καρατζουναίοι, οι οποίοι στην Ελληνική ταινία: «Ποιός Θανάσης;» με τον Θανάση Βέγγο να τον κυνηγούν οι χασάπηδες-αδέρφια της Ελένης Ανουσάκη για να τον δείρουν επειδή ήθελαν να την δώσουν σε έναν άλλο που είχε πολλά γελάδια στην περιοχή των Βιλίων.. χαχαχα ….Εκεί δεν πάμε προς τα Βίλια, αλλά ευθεία προς Μάνδρα Αττικής και με το που περάσουμε τη Μάνδρα, κόβουμε δεξιά για την Κακιά Σκάλα, προς Κόρινθο. Περνάμε τον Σκαραμαγκά όπου εκεί ο Παπαμιχαήλ τραγούδησε το τραγούδι: «Μάτια βουρκωμένα» και από εκεί Ν. Πέραμος-Κιννέτα-Αγ.Θεοδώροι, όπου εκεί σταματάω για καφεδάκι στο μαγαζί όπου το 1961 ο Νίκος Σταυρίδης γύρευε τον γκόμενο της γυναίκας του στην Ελληνική ταινία: «Τα κίτρινα γάντια» και που είπε στον Γκιωνάκη: -Ρε !!! ..ο Παλαιών Πατρών Γερμανός είναι αυτός; – Όχι, Έλληνας είναι!! χαχαχα ….Το μαγαζάκι υπάρχει ακόμη…….Τέλος πάντων, από εκεί αφού θα πιούμε το καφεδάκι μας, πάμε προς τον Ισθμό της Κορίνθου. Και αφού θα περάσουμε την Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη, θα πάμε προς Κόρινθο και κάπου εκεί στο βάθος βλέπεις το Χιλιομόδι, που κάποτε πριν πολλά πολλά χρόνια, αγάπησα μια ωραία κοπέλα όταν ήμουν για λίγο στην Τροχαία Κορίνθου με απόσπαση…Φεύγουμε και δεξιά μας βλέπουμε την Αρχαία Κόρινθο και σε λίγο αριστερά μας τα Δερβενάκια, όπου εκεί θυμάσαι τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη που τον Δράμαλη τον έκανε με τα κρεμμυδάκια! Δεξιά βλέπεις τη Νεμέα, όπου ο Ηρακλής σκότωσε το λιοντάρι της Νεμέας. Κάπου εκεί, επειδή δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, πληρώνω τα πρώτα διόδια από την Αλεξάνδρεια που ξεκίνησα…τα διόδια αυτά είναι στο Σπαθοβούνι και σε λίγο τα άλλα διόδια της Νεστάνη Εκεί στα 25 χλμ φτάνουμε στην Τριπολιτσά και ακριβώς δίπλα μας βλέπουμε το γήπεδο του Αστέρα Τρίπολης. Στα 5 χλμ κόβουμε για Σπάρτη που η πινακίδα λέει 75 χιλιόμετρα…
Μέρος 5ον
Παίρνουμε το δρόμο για την Σπάρτη και ανεβαίνουμε την ανηφόρα για την Τεγέα.. Σε λίγο φτάνω στην διασταύρωση του Αλεποχωρίου προς το Μοναστήρι της Παναγίας της Μαλεβής. Εγώ πάω ευθεία προς την Σπάρτη και σε 30΄ φτάνω στην πόλη, ενώ μπροστά μου έχω τον Βασιλιά Λεωνίδα με την 20 κιλά ασπίδα που κρατάει στα αριστερό του χέρι. Μπαίνω στην οδό Παλαιολόγου που είναι γεμάτη φοίνικες και εκεί αράζω λιγάκι στο φίλο μου τον Ηλία στην περιοχή του Νέου Κόσμου που έχει καφέ.. Φεύγω από εκεί, αλλά δε γίνεται να μην ανέβω λίγο στο Μυστρά! Ανεβαίνω στο Μυστρά (Σπάρτη-Μυστράς 8 χλμ), βλέπω τον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και πάλι πίσω για Σπάρτη. Όπως κατεβαίνεις από το Μυστρά αριστερά σου βλέπεις τον Καιάδα, όπου εκεί οι Σπαρτιάτες δεν πετούσαν τα άρρωστα παιδιά (.. γιατί οι Σπαρτιάτες δεν κάνανε άρρωστα παιδιά!!), αλλά τους προδότες! Άντε για να τελειώνουμε με αυτές τις μαλ..κίες που λένε ακόμη και στα βιβλία.. Κατεβαίνω όπως είπα την κατηφόρα και ξαναφτάνω Σπάρτη. Εκεί παίρνω το δρόμο που λέει Γύθειο 65 χλμ, αφού πρώτα περάσω τις Αρχαίες Αμύκλες και το στρατόπεδο όπου το 1955 υπηρέτησε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου ο Μπάρμπα Τάκης… Εκεί λίγο στεναχωριέμαι, γιατί βλέπω τις λεύκες που φύτεψε ο πατέρας μου με άλλους 40 στρατιώτες όπως μου έλεγε… Και ευτυχώς λίγο πριν «φύγει», μπόρεσα και τον πήγα για να δει το στρατόπεδο όπου υπηρέτησε και τις λεύκες που φύτεψε.. Φεύγω από το Ξηροκάμπι (εκεί είναι το στρατόπεδο) και σε 20΄ φτάνω στο Γύθειο, όπου η ομάδα λέγεται Ολυμπιακός Γυθείου και πώς να μη λέγεται Ολυμπιακός, από την ώρα που από τους 8.000 κατ., οι 7.900 είναι Ολυμπιακοί …. Εκεί και αν δεν έχω φίλους… 6 μηνάκια εκεί αποσπασμένος από τον Αστυν. Σταθμό Μακροχωρίου Ημαθίας το 1994.. Εκεί τι καφεδάκια, τι ουζάκια, τι βόλτες, … τι τι τι τι τι … «’Ο,τι θέλεις στο Γύθειο θα το βρεις», όπως λένε εκεί … και είναι πράγματι έτσι …. Και έχει και ωραίες κοπέλες με μαύρα μαλλιά και με γαλανά και πράσινα μάτια … Ε !!! κάποτε πρέπει να πάμε και στον προορισμό μας, που είναι το Λιμένι Λακωνίας. Ξεκινάμε και ανεβαίνουμε την ανηφορίτσα του Μαυροβουνίου και από εκεί στα 25 χλμ φτάνουμε επιτέλους στην Αρεόπολη και στο χωριό Λιμένι, όπου εκεί το μικρότερο πλοκάμι χταποδιού είναι σαν το «παλαμάρι» που είχε ο λήσταρχος Γιαγκούλας!! χαχαχα …..και αράζουμεεεεεεεεεε …….
Αλεξάνδρεια Ημαθίας-Λιμένι Λακωνίας Μάνης= 890 χιλιόμετρα …..
ΤΕΛΟΣ …….
