Μια πνιχτή ανάσα ανακούφισης βγήκε από την ψυχή κάθε πολίτη της πλέον ταλαιπωρημένης Ελλάδας, στο άκουσμα της ανακοίνωσης ‘’ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ’’ μεταξύ των εταίρων και του Ελληνικού λαού.
Μετά από έναν μαραθώνιο διαβουλεύσεων, ατελείωτων συζητήσεων και αντιπαράθεσης προτάσεων, «για το καλό της Ελλάδας», νενικήκαμεν ή έτσι νομίζουμε τελικά. Διασχίζοντας μια εβδομάδα μουδιασμένη από τις τελευταίες εξελίξεις και αναμένοντας την επόμενη ένεση ‘’θεραπεύσιμων’’ μέτρων, που θα υποδεχτούμε με χαρά στις φλέβες μας, κοιταζόμαστε και σχηματίζουμε εικόνες για το μέλλον. Άραγε, θα υπάρξει μέλλον για όλους?
Διαβάζοντας τα μέτρα του νέου μνημονίου, εστιάζω στο νόημα κάθε πρότασης που καλογραμμένη, καταφέρνει να θολώσει την κρίση του αναγνώστη. Τα νέα μέτρα εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού, περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, ένα νέο κύμα αυξήσεων σε φόρους κάθε είδους καθώς και μειώσεις μισθών, με παράλληλη αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, σχηματίζοντας έτσι ένα νέο πλάνο ανάπτυξης της αγοράς, του τουρισμού και κατ’ επέκταση της ζωής.
Σε ελεύθερη μετάφραση, οι επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν, λόγω της μεγάλης φορολογίας, θα μειώνουν σταδιακά το προσωπικό τους και θα καταλήγουν σε λουκέτο. Οι μέχρι τότε εργαζόμενοι σε κάθε μια από αυτές τις επιχειρήσεις, θα γίνουν άνεργοι και μη έχοντας μισθό, θα πρέπει να ανταπεξέλθουν στις υπέρογκες φορολογίες σε βασικά αγαθά, όπως τρόφιμα, φάρμακα, ένδυση, υπόδηση και τον χειμώνα στην θέρμανση. Καθώς δεν θα υπάρχει ρευστότητα και λόγω των μειωμένων συντάξεων οι συνταξιούχοι δεν θα μπορούν να προμηθεύονται τα φάρμακα τους και οι άρρωστοι την αγωγή που χρειάζονται. Το θλιβερό συμπέρασμα, το αφήνω στην κρίση του καθενός. Οι τράπεζες, για να μπορέσουν να επιβιώσουν θα κάνουν κατασχέσεις σε περιουσιακά στοιχεία, με αποτέλεσμα οι μέχρι τότε άνεργοι μη μπορώντας να πληρώσουν τα δάνεια τους, να μετατρέπονται σε άστεγους. Και όσο ο καιρός θα περνάει, και ο λαός της Ελλάδας θα χωρίζεται σε πλούσιους και φτωχούς, η μέχρι τώρα θλιβερή για λίγα λεπτά στα μάτια του περαστικού εικόνα της ουράς στην αναμονή για συσσίτιο, θα γίνει η καθημερινότητα για δυστυχώς, ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων πολιτών.
Χωρίς να επιδιώκω να θεωρηθώ απαισιόδοξη ή τραγική, αν μου ζητούσαν να σκιαγραφήσω το μέλλον της Ελλάδας, θα σύγκρινα την Ελλάδα έν μέσω των πολέμων που έζησε και του πολέμου που επρόκειτο να έρθει. Αυτός ο πόλεμος δε θα έχει όπλα, σφαίρες, βόμβες και διαμελισμένα σώματα, θα είναι ένας ψυχρός, ύπουλος και σιωπηλός . Θα υπάρχουν τρόφιμα, αλλά δε θα μπορούμε να τα αγοράσουμε, θα υπάρχουν φάρμακα, αλλά δε θα μπορούμε να τα προμηθευτούμε, θα υπάρχουν όλα τα αγαθά τόσο κοντά μας, αλλά τόσο μακριά μας ταυτόχρονα. Και έτσι για άλλη μια φορά, με ανεβασμένο ηθικό η Ελλάδα ετοιμάζεται σαν το ποίμνιο στη σφαγή να υποστεί τις αναγκαίες θυσίες στο βωμό της επιβίωσης.
Το Ελληνικό έθνος πέρασε μέσα από φρικτούς πολέμους και επιβίωσε, δυνάμωσε, ύψωσε το ανάστημα και βγήκε ξανά στο φώς, όσο κι αν το λάβωσαν οι δυσκολίες. Καιρός να σφίξουμε την καρδιά και τα χέρια και ενωμένοι να προχωρήσουμε.
